Αναζήτηση
Αποτελέσματα 141-150 από 1142
Που 'υρεύγει τα πολλά, χάνει και τα λϊα
(1963)
Ή όποιος γυρεύγει τα πολλά, χάνει και τα λϊα...
Λέγεται για τους πλεονέκτες...
Λέγεται για τους πλεονέκτες...
Αδειανό σακκί δε στέκει, και εμάτο δε υλίζει
(1963)
Ευτό το λεν απάνω σε dεbέλιδοι κοι σε τζιgούνικ' αφεdικά. Οdε bεινα και καλά κανείς, δε bορεί να δουλέψη. Οdεν είναι πάλι καλοφαωμένος, πάλι δε bορεί να δουλέψη, δε υλίζει...
Επά 'ιαλός κι' εκεί 'ιαλός και που να πέσω να πνϊώ;
(1963)
Λέγεται, όταν ένας άνθρωπος βρίσκεται δε δυσχέρεια, σε αδιέξοδο και δεν ξέρει τί να κάμη, τί να αποφασίση...
'Ιαλός – γιαλός...
'Ιαλός – γιαλός...
Ποιος ζει και ποιος απεθαίνει ...
(1963)
Λέγεται, όταν μας υπόσχονται ή όταν σχεδιάζομε ή όταν φοβούμεθα κάτι μελλοντικό...
Π.χ. “-Δε bορούμε να πας μες στο χειμώνα στην Αθήνα. Τη Λαbρή πια, α θέλη ο Θεός. - Χμ! Ως τη Λαbρή, ποιος ζει και ποιος απεθαίνει!”...
Π.χ. “-Δε bορούμε να πας μες στο χειμώνα στην Αθήνα. Τη Λαbρή πια, α θέλη ο Θεός. - Χμ! Ως τη Λαbρή, ποιος ζει και ποιος απεθαίνει!”...
Τη Δευτέραν έχει σκόλη και τη dρίτη παρασκόλη...
(1963)
Λέγεται για τους τεμπέληδες και κυρίως για τις τεμπέλες...
Είναι στίχοι από το τραγούδι “ Μ' επαdρέψαν οι γονείς μου...”...
Είναι στίχοι από το τραγούδι “ Μ' επαdρέψαν οι γονείς μου...”...
Όνομα και μοιάσιμο
(1963)
Λέγεται, όταν κάποιος μοιάζη με το συγγενή, που έχει το όνομά του...
Π. χ. Ίδιος ο πάπος του ν' ο 'Ιάννης, όνομα και μοιάσιμο...
Π. χ. Ίδιος ο πάπος του ν' ο 'Ιάννης, όνομα και μοιάσιμο...
Ακούς η σκαση μου και το άδαρό μας θα βάλω να gανίση
(1925)
Πααίνω και δεν ξανάρχομαι στο σπίτι σας...
Και μου – ου – ου παπούτσι να μπαλώσωμε
(1928)
Από παραμύθι...
Και μου – ου – ου = φευγιό...
Και μου – ου – ου = φευγιό...
Σάν αφέdης στό φαϊ και σά σκύλλος στή δουλειά
(1930)
Να τρώη αργά κι' όμορφα κανένας σάν κύριος και να δουλεύη πολύ σά σκύλλος, γρήγορα, πολύ ή πιστά σά σκύλλος...
Αμαρτωλός τρώει και κρυώνει
(1963)
Ο αμαρτωλός τρώει και κρυαίνει. Το λένε το χειμώνα όταν κρυώνη κάποιος την ώρα που τρώει...