Search

Now showing items 8151-8160 of 8160

Ασφενταμιώτης= ο βρυκόλαξ εν Καρδαμύλη εκ της συνοικίας ασφένταμνο, εν ή ενιστήπτο ότι είναι βρυκόλακας.

Νεστορίδης, Κ. (1895)

Ο φονεύς τινά εάν μη λήξη το φονικόν κ να πηδήση αυτό το σώμα τον ανίγει ή δεν δύναται να φύγη. Όθεν λέγεται φίλα τ' άρματά ζου ή Διασκέλισέ τα κ φεύγε. Η πίστη αυτή υπάρχει η εν τη άλλη Ελλάδι ή εν τας νήσους του Αιγαίου.

Νεστορίδης, Κ.

Στοιχειώνω το σπίτι εστοιχειωσε = εστερεώθη , γίνομαι στοιχειό, στοιχειωμένος = στερεωμένος, μέγας – σπίτι στοιχειωμένο = όταν κτεζομένου φονευθή κτίστης τς.

Νεστορίδης, Κ. (1894)

Και οι ποιμένες έχουσι τον κακόν δαίμονα, όστις καλείται σμερδάκι- Ζερδάκια, τα οποία εν τη άλλη πελοποννήσω καλούνται χαμοδράκιαι και σμιγδράκια. Τα σμερδάκια είναι δαίμονος ομοιάζοντες πρη γαλών ή νυφίτσαν και εκμυζώντας το αίμα των ποιμένων εν καιρώ νυκτός εξ σμερδάκια μεταμορφούνται τα’αβάπτιστα παιδιά. Προς ούτο βολών της δαιμονικής ταύτης προσβολής οι ποιμένες αναχωρούσαν εκ του τόπου εκείνου ενεμφη μετά μεγάλη ησυχίας έμφανίζοντας ‘ς της κεύδωνας να ηχώσιν, όπως μη πιθανθή ο δράκων την αναχώρησην πρέπει δε να διέρχονται δια του ρυάκος έχει μαύρον, όθεν τα σμερδάκια δεν διέρχονται ευκόλως. Την νύκτα τα σμερδάκια παρουσιάζονται και πάλιν και μη εθρίσκονται το ποίμνιον πορεθόντα εις άλλον ποιμένα και τον ερωτώσι, που υπήγες τα πρόβατα του δείνος. Ο μη ποιμήν αν μεν εννοήση ότι η φωνή προέρχεται από Σμερδάκια, αποφεύγει να είπη την αλήθειαν. Εάν όμως δεν εννοήση κ είπη την αλήθειαν τα σμερδάκια οικτείρουσιν εαυτά ‘ς αμέσως φροντίζουσι να εύρωσι το αναχωρήσαν ποίμνιον. Πιστεύεται ότι τα σμερδάκια πνίγουσι τα παιδιά, τα οποία αλλαχοί πνίγουσιν αι λάμιαι. (Αθανασιάδης εν εφημρ Φιλομ. 1858 σελ. 439. Η λέξη σμερδένοι έχει φαίνεται σχέσην προς την σμερδή ή σμαρδή, ήτις σημαίνει τον κακοποιού άνθρωπον ή ζώου.,)( Εν Αραχώβη τα αβάπτιστα νύκτα μεταβάλλονται ή βρυκόλακας (Schnidt αυτπ. Σελ. 162)

Νεστορίδης, Κ. (1921)

Σαμπιέρος (Saint-Pierre)= Ιχθύς μικρός κ' νοστιμότατος φέρει εκατέρωθεν βούλλαν, ωστί δάκτυλα έθιξεν αυτόν. Ωνομάσθε ούτω,διότι άγρψων εγένετο ήμερος συλληφθείς απο του Αποστόλου Πέτρου κι έκτοτε φέρει τα σημιά τη συλλήψεως.

Νεστορίδης, Κ.

Αρπάχτρα = φανταστικόν τέρας συντελούν εις την αποβολήν εγκύου έχει αρπάχτρα μέσα της δηλ ου μόνον το τέρας αλλά ς' το γεννώμενον εξάμβλωμα

Νεστορίδης, Κ. (1895)

Λάφτει σαν τον βρυκόλακα. Ο βρυκόλακας τη γενια του κυνηγάει.

Νεστορίδης, Κ. (1921)

Ιδε αι Νεραΐδες (ανεραΐδες) υπάγονται εις τα Στοιχειά, ή μάλλον συγχέονται προς αυτά: δια τούτο πει η φράση νεραϊδοπαρμένος ήτοι τον νοώ τρελλός ον επήραν αι Νεράΐδες. Ως αλλαχού ούτω, ή εν Μάνη αι Νεράΐδες θεωρούνται ως όντα φανταστά το κάλλος αυτών υπερβαίνει το των ανθρώπων: είναι πεντάμορφες. Όθεν όταν πρόκειται περί πράων νεανίδων κ γυναικών λέγεται: «στην ανεραΐδα φαίνεται», έχει μάτια νεράϊδος. Φαίνεται δε ότι και εν τη αρχαιότητι παροιμιώδη θα ήτο η ωραιότης των Νηράϊδων και ιδίως της καλλονής της μίας εξ’ αυτών της Κασσιεπείας. Είναι ενδεδυμένοι λευγά η αδήμονας εγγρατούσα αμύμονα έργα ειδνικαν κατά Ησίοδον παρ’ ιδίως νήθουσι κρατούσαν ηλακάτην κ υφαίνουσι ης και παρά του αρχείου. Αλλ’ αι Νεραΐδες κείτοι τοιαύται φαίνεται ότι αγαπώσι των μετ’ ανθρώπων συνοίκησιν. Δια τούτο κι αρπάζουσιν αυτόυς κι φέρουσιν ΄ς τα ανακτοράκων και δια τούτο οι νοερώς πάσχοντες πιστεύονται ότι είναι ανεραδοπαρμένοι. Εν Κεφαλληνία, λέγεται ανεραϊδοβαρωμένος. Η ιδιότης αυτών καταφαίνονται εκ τινός παραμυθιού δημοσιευθέντος εν τη εστία (από του αριθμ. 332 κ εξής της 5 Φεβρ. 1895) Η πίστης ότι αι Νεράϊδες αρπάζουσιν ανθρώπους ήτο η παρά του αρχαίου. [μάτια νεράϊδας= Ούτω εν Αραχώβη Schmudt ενθ ανωτέρω σ. 103, Κασσιεπείας= Υγίν ποιητ. Αστρ. Β. 10 Αππολον. Β. 4.3., Ησιόδον= Δευγ. 44, ηλακάτην= ο Πίνδαρος ονομάζ αυτός χρυσαλακάτους Νεμ. 5. 361, αρχαίοις= Φικολ. Εικ. 2,8, Εν Κεφαλληνία= Schmut. Εν. αν. 120, 7, αρχαίους= Schmidt ανατ. 121]

Νεστορίδης, Κ.

Ο φονευμένος γεμύζει, ήτοι ζητεί εκδίκησην. Ο αδίκκαντος έτος ο μη τυχην εκδικήσεως λέγεται γελασμένος. Πιστεύεται δε ότι η σκιά του μέλλοντος να φονευθή διέρχονται προ 24 ωρών δια φιλικών οικίαν γογλά. Οπως σωθεί ρίπτουσιν εν αυτών ψωμί λέγοντας Κουράjο, Λέγεται ότι την φωνήν του ακούουσιν οι αδελφοί ή άλλοι συγγενείς κ πολύ μακράν του τόπου, όπου θα φονευθή. Μετά τον αυτόν του μεταβαίνει σκά του η τας οικίας των συγγενών κ κτυπά τας θύρας. Ρίπτουσι και το ψωμί μη εποκαληφθή το κτύπημα.

Νεστορίδης, Κ.

Κατά την ημέραν του αγίου Λουκα, ως ονομάζεται εν Μάνη εορταζομένω τη 14 Οκτωβρίου δεν καματεύουσι, διότι ψοφούσι τα βόϊδα και κατά των εορτών του προφήτου Ελισσαίου. Ζέκτη τινά παράδοσιν εν Μάνης διαδεδομένων ασεβής τη έπαθε συμφοράν διότι ασεβής προσηνέχθη φ' την μνήμην του αγίου. Σήμερα δεν καματεύουσι είπε ο γεωργός τη πρό άλλον καματείοντα. - Ζέκί' διατί δεν καματεύουσι, - Διότι έναι του Αγίου Λούκα. - Ζε έναι του αγίου Λούκα. Εγώ ρου κάνω τημ Παλούκα. Ζέκι ταύτα ειπών ο ασεβής ετυφλώθη τον ένα οφθαλμόν προσκομίσαντα ξύλον

Νεστορίδης, Κ. (1895)

«
1
. . .
813
814
815
816