Πλοήγηση ανά Κατάταξη παράδοσης (κατά Πολίτη) "Παράδοση Ια 1"

Αποτελέσματα 1-10 από 10

Παράδοσις σχετική των θαυμάτων του Αγίου

Άλλο θαυματουργικόν γεγονός αναφέρεται εις το έτος 1922. Μικρόν χρονικόν διάστημα μεσολαβεί από την άφιξιν του Ελληνισμού της Μικράς Ασίας. Ήταν ακριβώς 2 Μαΐου, γιορτή του Αγίου Αθανασίου. Όλο το χωριό γιόρταζε κι είχε πάει στο Εκκλησάκι του Αγίου Αθανασίου. Μαζί με άλλα παιδιά είχα πάει κι’ εγώ. Οι Τούρκοι όμως ακόμη δε είχανε φύγει, οι δε Τουρκάλες την ημέρα εκείνη, μαζεύανε κοντά στο Εκκλησάκι...

Παπαπασχάλης, Παναγ. (1962)
Τ' Άη Θανάσ' η σπλιά. Από τους θρύλλους

Είναι χρονώ δλειά κι δε τνε θμούμαι. Δε θμούμαι τι καιρό είχε έρτ' ο Άη Θανάσς στο Γάνο. Είχε και τροπάρ τώρα “εν τω όρει Γάνω” κι αυτό δι το θμούμαι. Κάdανε σε μια σπλιά κάτ’ στο Πλατάν. Διάβαινε απ’ το χωριό γιατί τον φώναζαν στη Πόλη, μα δεν έμνησκε. Τσούπ! Ξανάρτεν πάλε στο χωριό και χώντανε μέσ’ τη σπλιά τ’. Κ’ εγώ ακουγής πως τη τελευταία πιά βολά μι το ξεγέλασμα τον πήγαν στην πόλη κ είδανε...

Άγνωστος συλλογέας
Άγιος Αθανάσιος

Η μικρή η Παλούκουβα είχι ένα ξουκλήσ’ π’ του λένι Άη Θανάσ’. Κ’ ήταν νιά εικουνίτσα τρυπουμέν’ μέσα σι νιά κφάλα μνιανού δέντρ. (Κουφάλα ενός δένδρου). Απάν ν εικόνα πέρναϊ βρουμούσα. (Απάνω ‘ς την εικόνα πέρναγε βρωμούσα (έντομον). Ου Αηθανάης φάν’κι μ’ άσπρα γένεια κι’ άσπρα μαλλιά ‘ς ένα κουρίτσ’ τώρα κι δυό χρόνια κι τα’ λέει : να πά να πής τ παπά κι τ χουργιανών ούλουν να μ φκειάσνι ν ικκλησιά,...

Λουκόπουλος, Δημήτριος (1914)
Άγιος Αθανάσιος

Μια φορά ένας Τούρκος έκοψε ένα δένδρο από τον περίβολον της εκκλησίας του Αγίου Αθανασίου. Τότε το δεν δένδρο τον έκλισε μέσα. Τότε ο Τούρκος έταξε ένα ντενεκέ λάδι. Ο Άγιος Αθανάσιος δεν τον έφινε. Τότε ο Τούρκος έταξε μια αγελάδα μ' ένα μοσχάρι και μετά τον ελευθέρωσε

Δευτεραίος, Άγγελος Ν. (1965)
Άγιος Αθανάσιος

Μια χρονιά δεν έκαμαν πανηγύρι, όπως πρωτύτερα. Είχε ο κόσμος βλογιά κι είπαν να μην το φτιάξουν το πανηγύρι. Μαγειρεύ’ η εκκλησία 1- 2 καζάνια φαγητό κι επήγαιναν οι κάτοικοι κρέας, ρύζι, μανέστρα, μπλουγούρι (πέτουρα και στάρι). Παρουσιάστηκε, λέει ο Άγιος Αθανάσιος στον επίτροπο (τον πατέρα του λέγοντος) και του είπε : «Γιατί, αναγνώστη άφηκες το πανηγύρι μου; Εγώ το θέλω, λέει.» Και τότες εφκιάξανε...

Λουκάτος, Δημήτριος Σ. (1959)
Παραδόσεις σχετικαί με την καθιέρωσιν της Εορτής του Αγίου Αθανασίου

Ο Άγιος Αθανάσιος εορτάζεται εις την μικράν κοινότητα με ξεχωριστήν ευλάβειαν, καίτοι δεν είναι πολιούχος της Κοινότητος. Εορτάζεται μάλιστα δύο φορές τον χρόνο, μια κατά την 18ην Ιανουαρίου εορτήν προς τιμήν της μνήμης του, και μια κατά την 2αν Μαΐου εορτήν εις μνήμην της ανακομιδής των λειψάνων του Αγίου. Υπάρχει και σήμερον έθιμον, το οποίον ούτε εσάρωσε, ούτε πρόκειται να σαρώση ο σημερινός πολιτισμός...

Παπαπασχάλης, Παναγ. (1962)
Άγιος Αθανάσιος

Ο Άγιος Αθανάσιος όταν ήταν ο Ρουσσικός Πόλεμος τότε ήρθαν εδώ οι Τούρκοι μέχρι τη καμηλόπετρα και παρουσιάζεται ένας καββαλάρης με κόκκινο άλογο. Τότε φώναξε ο μεγάλος των μύτη χρισκανού να μη ανοίξη. Ήταν ο άη Θανάσης ο καβαλλάρης. Το χωριό τους έδωσε πράματα, ψωμιά, φαγιά και δεν έκαμαν τίποτα κακό, δεν πείραξαν κανένα. Εδώ εις την περιοχήν υπάρχει μοναστήρι του Αγίου Αθανασίου. Η μνήμη του και...

Ήμελλος, Στέφανος Δ. (1961)
Άγιος Αθανάσιος

Ο Άγιος Αθανάσιος παρουσιάστηκε σε πολλούς όταν ήρθαν οι Γερμανοί. Έχει εδώ εκκλησία και θεραπεύονταν πολλοί. Παρουσιάστηκε μπροστά σε κρεββάτι μου το 1962. Ήταν με στολή μπλέ και άσπρους σταυρούς. Το καλιμαύκι μπλέ και το πετραχείλι μπλέ με άσπρους σταυρούς. Και μου είπε να κατατάσω τα έργα μου. Το έκαμα την άλλη μέρα. Μέσα στην εκκλησία του όταν πάμε την νύχτα τον ακούμε. Ήταν άρρωστος και κοιμόταν...

Δευτεραίος, Άγγελος Ν. (1975)
Άγιος Αθανάσιος

Παρουσιάστηκε θαύμα, κάτι είδανε οι άνθρωποι αυτοί. Ο Άγ. Αθανάσης, παρουσιάστηκε σε πολλά σπίτια. Ήρθι σι κάποια γυναίκα, να την προξενέψ’ σ’ άνθρωπο να την πάρ’. Ο Άη Θανάσης παρουσιάστηκ και τους λέει Να φύγιτι, γιατί θα το κλέψινι απόψ’. Παρουσιάστ΄κε με τα γένεια του, όλος ο Άϊος Αθανάσιος, ακέραιος – σύσσωμος.

Λουκάτος, Δημήτριος Σ. (1959)
Παράδοσις σχετική των θαυμάτων του Αγίου Αθανασίου

Το σχετικόν γεγονός λαμβάνει χώραν μάλλον κατά το έτος 1897. Ιερεύς εις Τσάκωνην ο Παπαχαράλαμπος. Το εκκλησιαστικόν Συμβούλιον δεν μπόρεσε να βρή μοσχάρι από το χωριό και αφού έψαξε στα γύρω χωριά, βρήκε ένα στην Κολοκυνθού. Κατέληξαν σε συμφωνία κι ο ιδιοκτήτης πήρε το καπάρο. Συμφωνήθηκε μάλιστα ο ιδιοκτήτης να αναλάβη να ταΐση το μοσχάρι μέχρι της προηγούμενης της εορτής του Αγίου. Πράγματι έφθασε...

Παπαπασχάλης, Παναγ. (1962)