Παράδοσις σχετική των θαυμάτων του Αγίου Αθανασίου

Το σχετικόν γεγονός λαμβάνει χώραν μάλλον κατά το έτος 1897. Ιερεύς εις Τσάκωνην ο Παπαχαράλαμπος. Το εκκλησιαστικόν Συμβούλιον δεν μπόρεσε να βρή μοσχάρι από το χωριό και αφού έψαξε στα γύρω χωριά, βρήκε ένα στην Κολοκυνθού. Κατέληξαν σε συμφωνία κι ο ιδιοκτήτης πήρε το καπάρο. Συμφωνήθηκε μάλιστα ο ιδιοκτήτης να αναλάβη να ταΐση το μοσχάρι μέχρι της προηγούμενης της εορτής του Αγίου. Πράγματι έφθασε η ημέρα αυτή κι ο επίτροπος πήγε στην Κολοκυνθού να πάρη το μοσχάρι. Δυστυχώς όμως αυτός αρνήθηκε, ο δε επίτροπος γύρισε στο χωριό άπρακτος, τα διηγήθηκε όλα στον παπά και στο χωριό, ο δε παπάς είπε « Ε! Τώρα τι να γίνη, θα σφάξωμε ένα κριάρι, αφού ο Άγιος θέλει αίμα». Το ίδιο όμως βράδυ ο Κολοκυθιώτης αρρώστησε βαριά, το μοσχάρι του εψόφησε ξημερώνοντας του Αγίου Αθανασίου, ο δε παπάς δεν μπορούσε να σηκωθή από το στρώμα του. Έτσι ο παπάς απεφάσισε κι έδωσε δικό του μοσχάρι για την θυσία, σηκώθηκε και λειτούργησε. Ο δε Κολοκυθιώτης έταξε δωρεάν μοσχάρι για την θυσία της άλλης χρονιάς και κράτησε το λόγο του