Πλοήγηση ανά Συλλογέα "Μιχαηλίδης – Νουάρος, Μιχαήλ Γ."
-
Α εν εμοιάζαμε, εν ετσυμπεθθεριάζαμε
Ευαγγελίδης, Τρύφων Ε.; Μιχαηλίδης – Νουάρος, Μιχαήλ Γ. (1935)Ερμηνεία: Δηλαδή η ομοιότης εις τας διαθέσεις και κλίσεις, φέρει και την εκ κηδεστίας συγγένειαν -
Α εφ φάης σκόρδο, σκόρδες δε βρομείς
Μιχαηλίδης – Νουάρος, Μιχαήλ Γ. (1932)Ο ένοχος δεν δύναται να αποφύγη μέχρι τέλους την αποκάλυψιν του όσον και αν διαμαρτύρεται -
Άθρωπο θωρείς, καρδιά εν εγνωρίζεις
Ευαγγελίδης, Τρύφων Ε.; Μιχαηλίδης – Νουάρος, Μιχαήλ Γ. (1935)Σαφής -
Άθρωπογ γυρεύγεις; μιάλο πράμα 'υρεύγεις
Μιχαηλίδης – Νουάρος, Μιχαήλ Γ. (1934)Δύσκολος η συνάντισις του τέλειου ανθρώπου -
Άθρωπον από ενιά τσαί στσύλλον από μάντρα
Ευαγγελίδης, Τρύφων Ε.; Μιχαηλίδης – Νουάρος, Μιχαήλ Γ. (1935)Η δύναμις της κληρονομικότητος πολύ δύναται -
Άκαρπο γεντρό στ' αμπέλι, με το μανναρούλλι θέλει
Μιχαηλίδης – Νουάρος, Μιχαήλ Γ. (1934)Μανναρούλλι (μαννάρι)= μικρός πέλεκυς, εκ του Ιταλ. Mannara -
Άλλα ν' τα μμάδια του λαού τσ' άλλα της λαουϊνας
Ευαγγελίδης, Τρύφων Ε.; Μιχαηλίδης – Νουάρος, Μιχαήλ Γ. (1935)Επι δύο προσώπων ή πραγμάτων εφ' ών δεν χωρεί σύγκρισις -
Άλλοι μπρος τσ' άλλοι πίσω τσ' άλλοι 'κόμη παραπίσω
Μιχαηλίδης – Νουάρος, Μιχαήλ Γ. (1934)Επι της κοινής τύχης του θανάτου, ην ουδείς διέφυγε ουδέ θα διαφύγη. Λέγεται ως παρηγορία προς τους πενθούντας νεκρόν -
Άλλοι ψάλλου τσ' άλλοι καλαναρκού τσ' άλλοι τρώτ' τα κόλλυα
Μιχαηλίδης – Νουάρος, Μιχαήλ Γ. (1934)Άλλοι μοχθούν και άλλοι οικειοποιούνται τους κόπους των -
Άμα ΄έτ το χ΄η τσεφαλή να κατεάζη ψείρες
Ευαγγελίδης, Τρύφων Ε.; Μιχαηλίδης – Νουάρος, Μιχαήλ Γ. (1935)Ότι μάτην αναμένει τίς τι παρά προσώπου, μη έχοντος τα δεούσας προδιαθέσεις της φύσεως -
Άντρας μου με κάνει χώρα τσ' άντρας μου με κάνει χώμα
Μιχαηλίδης – Νουάρος, Μιχαήλ Γ. (1934)Η σύζυγος γίνεται καλή ή κακή εκ της επιδράσεως του ανδρός της -
Άσκεφτος ο νους, γιπλός ο κόπος
Μιχαηλίδης – Νουάρος, Μιχαήλ Γ. (1934)Κοπιάζει τις πολλαπλασίως να διορθώνη τα λάθη του, εάν πράττη τα έργα του χωρίς επιμελή προσοχήν -
Άσκημέ μου φέρε να φάμε. Τσ' όμορφε μου! Πύντα τσείνα;
Μιχαηλίδης – Νουάρος, Μιχαήλ Γ. (1934)Άσχημος σύζυγος αλλά πλούσιος προτιμητέος του ωραίου αλλ΄απόρου -
Αβιόθ θεωρείς; κατάργιζέ το
Μιχαηλίδης – Νουάρος, Μιχαήλ Γ. (1934)Οι άτεκνοι κατά την κοινήν αντίληψιν θεωρούνται γλίσχροι κ.λπ -
Αδ δεν έχης γέρο 'ος τσ' αόρασε
Ευαγγελίδης, Τρύφων Ε.; Μιχαηλίδης – Νουάρος, Μιχαήλ Γ. (1935)ος(βός)-δός -
Αθρώποι καλοπίχεροι ε τρώ – ν αβγό σφογγάτο τσαι σου διαόλου κουνενέ το θέλεις σκαρευτάτο
Μιχαηλίδης – Νουάρος, Μιχαήλ Γ. (1934)Παρομοιώδες δίστιχον λέγεται επί της καλής τύχης ανθρώπων ανικάνων, οι οποίοι όμως μη ευχαριστούμενοι εις τούτο, ζητούν και τα πλέον εκαιρετικά πράγματα -
Αλίμονον οι όμορφες να μην εποθανίσκα
Μιχαηλίδης – Νουάρος, Μιχαήλ Γ. (1932)Ο θάνατος δεν φείδεται των ωραίων -
Αλίμονον οι όμορφες να μην εποθανούσα, ήθελα να το ψόματα τσαι να ξαναφανούσα
Μιχαηλίδης – Νουάρος, Μιχαήλ Γ. (1932)Συνοδεύεται από κείμενο ... -
Αλλού πα' ο γάαρος τσ' αλλού ο Κωνσταντής
Μιχαηλίδης – Νουάρος, Μιχαήλ Γ. (1934)Επί των ανικάνων και ως ονηλάται ακόμη να επιτύχουν εις την ζωή των. Ο πατήρ ενός νεανίσκου εν Καρπ. Λέγεται ως επαναλαμβάνων την φράσιν ταύτην δια την αδεξιότητα του υιού του να οδηγή φορτωμένον όνον εις τον προορισμόν ... -
Αλλού τ' αβγά τσ' οι όρνιθες τσ' αλλού τα κακκαρίσματα
Μιχαηλίδης – Νουάρος, Μιχαήλ Γ. (1934)Τα φαινόμενα απατώσι πολλάκις τους ανθρώπους, οίτινες ενοχοποιούν π.χ. τινά δια την αθώαν ζωηρότητά του και απαλλάττουν της ευθύνης τον υποκριτήν και επιτήδειον.