Πλοήγηση ανά Συλλογέα "Λάσκαρης, Νικόλαος"

Αποτελέσματα 1-17 από 17

Η μοίραις

Άμα εγεννηώτανε παιδί θα περάσουν τρεις ημέραις, τότε έρχονται η μοίραις για να μοιράνουνο το παιδί, και σημάδι έναι τούτο, ότι η μύτη του παιδιού τότε καίγεται. Για ‘κείνο αυταίς της ημέραις οι άρχοντες εβάνανε απουκάτω ‘ςτο προσκέφαλο του παιδιού ασημαίνια χρήματα, οι γοι αρματωλοί άρματα, οι τεχνίταις από τα σύνεργά τους, οι γραμματικοί χαρτιά, για να παρακινηθούνε η μοίραις να μοιράνουνε σύφωνα...

Λάσκαρης, Νικόλαος
Τα πάθη του Χριστού

(Γορτυνιακή παράδοσις) βλ. Αρκαδικήν επετηρίδα 1903 σελ. 66 (Τ. Κανδηλώρου). Ηκούσθη καθ’ όλην την τότε Εθνικήν Γορτυνίαν κραυγή: Άρον! Άρον! σταύρωσον αυτόν! Οι κομπολογάδες Ακοβίται έκαμον το Συνέδριον των ανόμων – Οι λάτραι της Ελευσινίας Δήμητρος έστειλαν τους ψευδομάρτυρας (Ζατουνίτας) – Οι καλαμαράδες Καρυτινοί εξέδωκαν την απόφασιν. – Οι Βυτιναίοι έφαγον τον όνον, εφ’ ου καθήμενος εισήλθεν...

Λάσκαρης, Νικόλαος
Τα καψέλια

Ένας μια βολά ήτανε πλούσιος, είχε στάναις, πρόβατα, γίδια, ΄γελάδια, άλογα, χωράφια, αμπέλια, σπήτια, αλλά ο διάβολος του ‘χε καψάλια (χαλινό) και δεν τα ήγλεπε, το ‘φαινώτανε ότι ήτανε πεντάφτωχος. Ένα μεγάλο Σάββατο εδιάει τη νύχτα με ρετσίνι ‘ς ένα ρέμα να μαζώξη καββούρους να φάμ το Πάσχα, εκεί ΄ς ένα ρέμα βρίσκει τη διαβόλισσα κ’ εγένναγε, του λέει λοιπόν και την εκράτησε κη απογέννησε, για...

Λάσκαρης, Νικόλαος
Ζούζουλα. Τα κατα φαντασία βλαβερά, πνεύματα. Ουτυδακά-ζουζούνι= το έντομου, ηπίολος. Ζουλάπι= στοιχειό. Ζούδι= στοιχειό, ο διώχνων δια γοητείας τα στοιχειά κι έν τω καρδαρά Ήλιδος ζούδιαρης.

Λάσκαρης, Νικόλαος
Η Στρίγκλαις

Η Στρίγκλαις ήσανε τρεις γερόντισες, η οπαίαις ποτέ δεν επεθαίνανε και είχανε ένα δόντι, εν’ αυτί, κ’ ένα μάτι, και τα πέρνανε με τη σειρά η κάθε μία. Άλλα είχανε όλο φιλονεικίαις και γκρύνιαις, γιατί κάθε μία ήθελε να έχη το μάτι δια να γλέπη ή τουλάχιστον τ’ αυτί για ν’ ακούη, το δόντι το ήθελαν σπανίως να τρώνε. Τούτου ένεκα πολλαίς βολαίς επειδή δεν εμονοιάζανε τα κρύβανε και αν κανένας τότε κατώρθωνε...

Λάσκαρης, Νικόλαος
Της γρηαίς ημέρας

Η τρεις στερναίς ημέραις του Μαρτίου λέγονται της γρηαίς ημέραις, για τι μια γρηά είχε το χειμώνα τα πρόβατα της ‘ς τους κάμπους (ξεχειμαδιά) τη στερνή ημέρα του Μαρτίου ΄ς της εικοσιοχτώ, για τι 28 ημέραις είχε ο τότε Μάρτης, ερχώτανε η γρηά από τα χειμαδιά κ’ έπιασε χιόνι, τότε η γρηά είπε «’ςτην μπομπήσου Μάρτη μου, τ’ αρνοκατσικάτσια μου τα ‘βγαλα» Τότε ο Μάρτης επείσμωσε κ’ εδανίστηκε τρείς ημέραις...

Λάσκαρης, Νικόλαος
Ο Γιάννος και η Μάρω

Ήτανε μια βολά κ' ένα καιρό, ένα πολυαγαπήμένο αντρόγενο, ο Γιάννος και η Μάρω. Από τημ πολλή τους την αγάπη επαρακκαλεθήκανε 'ς το Θεό να τους κάμη αστέρια. Κη αμέσως ο Θεός τους έκαμε άστρια πολύ λαμπερά, και το 'να βράδυ που νυχτώνει έναι 'ς την ανατολή (Ανατολικά), το άλλο 'ς τη δύσι (δυτικά). Αλλα το χειμώνα έναι ο Γιάννος 'ς την ανατολή ('ς τα βουνά) και η Μάρω δυτικά ('ς τους κάμπους). Το δε...

Λάσκαρης, Νικόλαος
Το νερό της Λήθης (το αλησμονόνερο)

Κάθε άνθρωπος άμα πεθάνη πογαίνει 'ςτον κάτω κόσμο, εκεί καλίει και κόβεται που πέθανε, για τι ο απάνω κόσμος του φαίνεται γλυκός. Οι άλλοι πεθαμνένοι γελάνε που τον γλέπουνε και κάνει έτσι. Τούτο γίνεται μια ημέρα 'ςε κάθε πεθαμμένονε. Έπειτα τον λυπόνται και τον πάνε 'ςε μια βρύση και του λένε να πιή νερό αφ'ού πιή νερό αμέσως αλησμονάει κ'εκείνος τοναπάνω κόσμο κ'γελάει μ'εκείνους πο 'ρχονται την...

Λάσκαρης, Νικόλαος
Ο λαβωθείς από Νεράιδα

Μια βολά ένας άνθρωπος εκοιμήθη ένα μεσημέρι απουκάτω ‘ςε μια αχλάδα, εκεί επεράσανε η νεράιδαις και μια από δαύταις επέρασε από τη μια μεριά ‘ςτην άλλη ‘ςτην απαλάμη του ένα βούρλο, άνοιξε λοιπόν γιαράς (πληγή) και κανένας γιατρός δε ‘μπόρηγε να τον γιατρέψη, τότες εδιάει και ‘ςε μια μάγισσα, η γη οποία κι εκείνη δεν εμπόρεσε να τον γιάνη αλλά του είπε να πάη την ίδια ημέρα του χρόνου πο’ ‘κοιμώ’τανε...

Λάσκαρης, Νικόλαος
Παραδόσεις(η πλάσις του κόσμου)

Ο θεός άμα έχτσε τον κόσμο, έπλασε και ανθρώπους. Πρώτα έπλασε τον καλόγερο, δεύτερα τον παπά, τρίτον τον χριστιανό και τελευταία τον τούρκο, και ύστερα απο τους άντρες έπλασε έντεκα γυναίκες. Ο Τούρκος επαρουσιάστη πρώτος πρώτα εις τον θεό και εγύρεψε απο της πλασμέναις γυναίκες. Ο θεός του έδωσε εφτά. Έπειτα επαρουσιάστη ο Χριστιανός, του δίνει κ'εκεινού τρείς, έρχεται κατόπιν ο παπάς, του δίνει...

Λάσκαρης, Νικόλαος
Το Νεραϊδόξυλο

Ο Λιάκος Ράλλης, από Λάστα, αρρώστησε, ο κόσμος λοιπόν έλεγε ότι ήτανε απ’ όξω. Η δε Νεραϊδιάρα είπε, να φέρουνε το νεραϊδόξυλο αρματομένει άνθρωποι, και να ν’ αμίλητο και να το βράσουνε να το πιή ο άρρωστος αλλά τη νύχτα που θαν το πιή να του φυλάνε αρματωμένοι ανθρώποι, και να μη βγη κανένας όξω από το σπίτι, για τι λαβόνει αλλά το νεραϊδόξυλο να ‘ναι από πρίνο και όχι από έλατο, δηλαδή έναι ένα...

Λάσκαρης, Νικόλαος
Η Νεράϊδες των βρυσώνε

Ουλούθε όπου βγαίνει νερό εκεί μένει και Νεράϊδα, για τούτο ο άνρωπος την νύχτα που ήθελε περάσει κοντά από τρεχούμενο νερό δε μίλαγε ολότελα, για να μη του πάρη η νεράϊδα τηφ φωνή του, αλλά καμπόσ’ βολαίς, και τούτο το λένε κάμποσοι γέροι ότι το ίδανε, το νερό τη νύχτα κοιμάται, όπου λέμε μένει χωρίς να κοιμηθή ολότελα, και τότε πληά η νεράϊδα έναι εκεί όξω ‘ςτο νερό και στέκει, αλλά για να φύγη...

Λάσκαρης, Νικόλαος
Η τύχαις ή μοίραις

Σ τη μέση κατάμεσα της γης είναι ένα βουνό πολύ ψηλό, ώστε η κορφή του φτάνει στον ουρανό. Εκεί κάθουνται η μοίραις ή τύχαις. Κάθε άνθρωπος άμα γεννηθή γεννιέται και η τύχη του. Ώστε κάθε άνθρωπος έχει και τη δική του τύχη ή μοίρα ξεχωριστά εκεί 'ς το βουνό, όπως εδώ εις την γην έχει κοντά του τον φύλακά του Άγγελον ένας, μοναχά ένας από 'μας τους ανθρώπους κατώρθωσε να πάη 'ς εκείνο το βουνό. Αλλά...

Λάσκαρης, Νικόλαος
Σπητόφειδο (το)-ο μένων διαρκώς εν τη οικία

Λάσκαρης, Νικόλαος
Το αθάνατο νερό

Τ'αθάνατο νερό έβγαινε ψηλά 'ς ένα βράχο κ'έπεφτε χ'αμω, αλλά 'ςστον κατεβασμό εγινώτανε αχνός. Εάν έβανε κανείς αγγειό για να το πιάση το τρούπαγε, μοναχά 'ςτο νύχι αστεράτου αλόγου που δεν είχε καλλιγωθή επιανώτανε αλλά δεν ήτανε δυνατόν να ευρεθή νύχι αστεράτου και ακαλλήγωτου αλόγου, ώστε κανείς δεν το 'πιε και για τούτο κανείς δεν έμεινε αθάνατος. Το αθάνατο νερό ήτανε 'ςτα βουνά του Καλαβρύτου,...

Λάσκαρης, Νικόλαος
Οι Κολληκαντζάροι

Τη γή τη βαστάει απουκάτω μια κολλώνα η γή οποία έχει τέσσερους άλλους στύλους (ως παραφυάδας), εκεί λοιπόν δουλεύουνε οι Κολληκακαντζάροι και πασκίζουνε να κόψουνε την καλλώνα για να πέση η γή, και ως πηριόνια(πρίονας)μεταχειρίζονται τέλια(ψιλοίλι σίρμα δια ταμπουρά) και τρίχαις από αλογονουρά και ούλη τη χρονιά εργάζουνται ήτοι από του Φωτώνε έως τα Χριστούγεννα και λίγο λέιπει να την κόψουνε αλλ’άμα...

Λάσκαρης, Νικόλαος
Οι Καλικάντζαροι-Καρκατζούλια και Πάγανα

Τους καλικαντζάρους εις την Γορτυνίαν (Λάστα) τους παριστάνουν κοντούς ως 5-6 ετών παιδιά. Είναι επιτήδειοι να σκαρφαλώνουν εις τα υψηλά μέρη. Δια τούτο όταν ευρίσκεται κανέν παιδίον να σκαρφαλώνη το παρομοιάζουν προς καλικάντζαρον. Όταν είναι εις τον επάνω κόσμον δια φαγητόν ψήνουν εις το σουβλί βαθράκια. Λέγουν δε ότι μιαν φοράν ένας έψενε κρέας εις το σουβλί ο καλικάντζαρος έψηνε βαθράκια και τω...

Λάσκαρης, Νικόλαος

Πλοήγηση ανά Συλλογέα "Λάσκαρης, Νικόλαος"

Σπητόφειδο (το)-ο μένων διαρκώς εν τη οικία ﻿

Σπητόφειδο (το)-ο μένων διαρκώς εν τη οικία