Browsing by Collector "Αναγνωστόπουλος, Γ."
Now showing items 1-20 of 177
-
Άδε νους για πίσκοπον!
Αναγνωστόπουλος, Γ. (1924)Ερμηνεία: Επί των ζητούντων θέσιν τινα υπερτέραν των προσόντων και της αξίας των. Ειρωνικώς. ΣΚ. Β', 284, αρ. 237 -
Άλλον τολ λάμνουν εκατόν και άλλον τολ λάμνει' ο νους του
Αναγνωστόπουλος, Γ. (1924)Ερμηνεία: Επί των βασανιζομένων διαρκώς υπό ποικίλων ανησυχιών, σκέψεων και φροντίδων, όπως ο υπηρετών συγχρόνως εκατόν πιέζεται υπό πολλών και ποικίλων αμά απαιτήσεων -
Άνταν έτρωες τη γρούταν, σήεν αθθυμάσουν τούτα
Αναγνωστόπουλος, Γ. (1924)Όταν απέλαυες απερισκέπτως τινός, ώφειλες να σκέπτεσαι τα κακά επακολουθήματα του. -
Άνταν έτρωες την γρούταν, σήεν αθθυμάσουν τούτα
Αναγνωστόπουλος, Γ. (1924)Όταν απέλαυες απερισκέπτως τινός, ώφειλες να σκέπτεσαι τα κακά επακολουθήματα του -
Άνταν να θέλη ο Θεός, δίχως τα νέφη
Αναγνωστόπουλος, Γ. (1924)Σακελλ: τα σύννεφα. Βρέχει. ΣΚ, Β' 284 αρ. 209 -
Αγοραστικό, λιμαχτικό
Αναγνωστόπουλος, Γ.Πάν έδεσμα, καρποί κ.τ.λ. αγοραζόμενον δεν είναι χορταστικόν -
Ακαμασιά, σπιτιού ξεθεμελίωμα
Αναγνωστόπουλος, Γ. -
Αλοί 'ςταγγειόν, πον να ραή
Αναγνωστόπουλος, Γ. (1924)Ερμηνεία: Επί των υφισταμένων χρηματικήν ή μάλλον σωματικήν τινα βλάβην δυσεπανόρθωτον -
Αμ μέσ σηκώση ο Θεός τον έναν, τον άλλον εν καθίσκει
Αναγνωστόπουλος, Γ. (1924)Άλλοι υψώνονται και άλλοι ταπεινώνονται, άλλοι βαίνουν προς την ευτυχίαν και άλλοι προς την δυστηχίαν κ.τ.λ. -
Αμ μεν αρκήση η πέτρα 'ςτο γιαλόν, εν κάμνει ρίζες
Αναγνωστόπουλος, Γ. (1924)Δηλαδή αν δεν αργήση κτλ. -
Αμ μεν εμοιάζαμεν, εν εσυμπεθθερεύκαμεν
Αναγνωστόπουλος, Γ. (1924) -
Αμ μεν κλάψη το παιδίν, εδ δκιά η μάννα του το βυζίν
Αναγνωστόπουλος, Γ. (1924) -
Αν έμ μήλον, εν ν' αθθήση
Αναγνωστόπουλος, Γ. (1924)Αν είναι πραγματικόν, θα φανή, θα αποδειχθή. Σ.Κ. Β' 284 αρ. 222 -
Απ' αππηά παλλούκια πολλά, μπαίννει και κάναν στον κώλον του
Αναγνωστόπουλος, Γ. (1924)Παρεμφερής την ανωτέρα εν λήμμα λάκκος παροιμία -
Από Μαρκιού καλοκαιρκού και απ' 'Αουστοχ χειμώναν
Αναγνωστόπουλος, Γ. (1924)Σημείωση: Εν τη ανωτέρα παροιμία το καλοκαιρκού κατ' αφομοίωσιν και αναλογίαν προς το: Μαρκιού, αντί καλοκαίριν, εννοεί έχομεν -
Απόζ ζυμώση Σάββατον, κακήν Δευτέραν έχει
Αναγνωστόπουλος, Γ. (1924)Οφείλομεν να είμεθα προβλεπτικοί -
Απόθ θέλει να πά στομ μύλον, πέντε μέρες κοσκινίζει
Αναγνωστόπουλος, Γ. (1924) -
Απόν καλά, καλούλλικα, καλλύττερα γυρεύκει, ο δκιάολος του κώλου του κουκκιά του μαειρεύκει
Αναγνωστόπουλος, Γ. (1924)Ερμηνεία: Επί των πλεονεκτών