Πλοήγηση ανά Συλλογέα "Αναγνωστόπουλος, Γ."
-
Είπαν της πουτάνας, πως εμ πουτάνα, και εστάθην έξω και έκαμεν το τελάλιν
Αναγνωστόπουλος, Γ. (1924)Και αντιθέτως [της προηγούμενης] -
Είπαν της τιμημένης πουτάνα και έμπην έσσω και ερρομανίστην
Αναγνωστόπουλος, Γ. (1924)Αμφότεραι αι παροιμίαι λέγονται συνήθως ομού προς έξαρσιν της φιλοτιμίας της εντίμου γυναικός εν σχέσει προς την αναίδειαν της ελευθερίων ηθών -
Είπαν του πελλού “πελλέ!” και επέλλανεν τέλεια
Αναγνωστόπουλος, Γ. (1924)Παραθαρρύνων και παροτρύνων τις άλλον εις τι -
Εμεάλυνεν το γαύριν και εκόντυνεν το στρατούριν
Αναγνωστόπουλος, Γ. (1924)Ερμηνεία: Επί των οψιπλούτων, οι οποίοι δεν καταδέχονται να φοιτούν ήδη εις κέντρα, που θεωρούν κατώτερα εαυτών, και εν γένει να διάγουν, ως πρότερον. ΣΚ. Β΄, 280 αρ. 89 -
Εν έππεσεν ο ζάχαρις 'ς το νερόν
Αναγνωστόπουλος, Γ. (1924)Ουδεμία ανάγκη σπουδής. Κυρ.: δεν έπεσεν η ζάχαρις 'ςτο νερόν, ώστε να είναι φόβος, μήπως λειώση αμέσως και επομένως να είναι ανάγκη μεγίστης σπουδής. Ανάλογος την σημ. η ανωτ. π. εν λ. άνεμος “Εν επήρεν ο άνεμος ταγκάλια” ... -
Εν εμ πάντα Πάσκαν, έχει και Σήκωσιν
Αναγνωστόπουλος, Γ. (1924)Δεν ουριοδρομούν πάντοτε τα πράγματά μας. Οφειλεί τις να αναμένη και αντιξόους περιστάσεις -
Εν και εν η αξίσι του οφτου, αμμάν η παραπόνησί του
Αναγνωστόπουλος, Γ. (1924)Ερμηνεία: Επί των μη τυγχανόντων τινός, όπερ έπρεπεν ή ανέμενον να τοις δοθή, και παραπονουμένων διά την παράλειψιν δήθεν και όχι διά το παραλειφθέν. Συνοδεύεται από κείμενο... -
Εν κείνος, που βάλλει τους δκυό κουμπάρους και μαλλώνουν
Αναγνωστόπουλος, Γ. (1924)Ερμηνεία: Επί ραδιουργών -
Εν να σε κάμω με δκυο ονόματα
Αναγνωστόπουλος, Γ. (1924)Παρεμφερής “Θα σου βγάλω τα μάτια”, ώστε ο τυφλωθησόμενος, κατά την απειλήν, θα έχη δυο ονόματα, το κύριον του όνομα και το επώνυμόν στραβός -
Εσυναχτήκασι σαν τους ατους 'ςτο φτώμαν
Αναγνωστόπουλος, Γ. (1924)Ερμηνεία: Επί κληρονόμων επειγομένων να διανεμηθούν την περιουσίαν αποβιώσαντος συγγενούς -
Εταιρκάσαν τα σκουφκιά μας
Αναγνωστόπουλος, Γ. (1924)Συμφωνούν οι χαρακτήρες μας και τα φρονήματα μας. -
Εταξάσ σου τοβ βούν; πκιάσ' το σχοινίν και βούρα
Αναγνωστόπουλος, Γ. (1924)Όταν τις σου υποσχεθή κάτι τι, ζήτησε το αμέσως, εκ φόβου μήπως μεταμεληθή και ανακαλέση την υπόσχεσίν του. -
Η αμματοπόνεσι εμ περίτου που τη στραβάρα
Αναγνωστόπουλος, Γ. (1924)Λέγεται προς τους ζητούντας και μη ευρίσκοντας τι, καίπερ προ των οφθαλμών κείμενον -
Η καμήλα και αψ ψωρκάση, πάλε σηκώννει γομάριν για πολλούς γαάρους
Αναγνωστόπουλος, Γ. (1924)Ο βαθύπλουτος και αν ζημιωθή αρκετά, πάλιν η περιουσία του θα είναι ισοδύναμος με την περιουσία πολλών ομού πτωχών