Πλοήγηση ανά Συλλογέα "Κοκκίνης, Γ."
-
Πάρε με όντας μ' εύρης, για να μ' έχης όντας θέλης
Κοκκίνης, Γ. (1915) -
Πάρτονε στο γάμο σου να σου πη και του χρόνου
Κοκκίνης, Γ. (1915)Όταν θέλη κανείς να χαρακτηρίση τινα ως ηλίθιον -
Παλιά παντιέρα, τιμή του καπιτάνιου
Κοκκίνης, Γ. (1915) -
Πέντε μέτρα, κ' ένα κόβε
Κοκκίνης, Γ. (1915) -
Πες μου το να μη στο πω
Κοκκίνης, Γ. (1915) -
Πίνε γάϊδαρε αγιασμό χωρίς να σε διψάη
Κοκκίνης, Γ. (1915)Όταν τις προσφέρη εις άλλον πράγμα τι όπερ είναι μη καθ' εαυτό πολύτιμον αλλ' ουδεμίαν έχει αξίαν δια το αντικείμενον εις ο προσφέρεται -
Πότα πίττα και φλασκί, πότα πίττα μοναχή
Κοκκίνης, Γ. (1915) -
Ρύζι, ρύζι, καλό ρύζι, από κείο που τρων στους γάμους
Κοκκίνης, Γ. (1915)Συνοδεύεται από κείμενο... -
Σάπια γνέματα, παλιά πανιά
Κοκκίνης, Γ. (1915)Δηλαδή όταν η πηγή είναι κακή, και τα λοιπά κακά θα είναι νόημα αναλογον προς το: από το κεφάλι βρωμάει το ψάρι -
Σε ξένον πύργο καρφί μην καρφώσης
Κοκκίνης, Γ. (1915) -
Τ' αμπέλια του κούτσουρ, κ' οι σταφίδες του παλούκια
Κοκκίνης, Γ. (1915)Όταν κανείς δεν ενδιαφέρεται για τίποτε -
Τα καλά κουκιά στο σάκκο
Κοκκίνης, Γ. (1915) -
Τα ρούχα μ΄ώχουνε τιμή κ' εγώ τιμή δεν έχω
Κοκκίνης, Γ. (1915) -
Την ημέρα του Λαζάρου ευρέθηκε κ' η νύφη μας γοργάδα
Κοκκίνης, Γ. (1915) -
Τί είν' ο βλάχος τι είν' ο σφόγγος
Κοκκίνης, Γ. (1915)Των παροιμιών τούτων ανέγνωσα δεν ενθυμούμαι που υπό άλλων μορφήν: “τ' είν' ο βλάχος τ' είν' το σφουγγάτο”. Εν Κεφαλλ.λέγοντες τ' είν' ο σφόγγος, εννοούν ότι ο βλάχος, καθ' ο ορεινός αγνοεί τι είναι ο σφόγγος όπερ ανάγεται ... -
Το αψύ ξίδι τ' αγγειό του χαλάει
Κοκκίνης, Γ. (1915)Εκείνος όστις εξοργίζεται μόνον τον εαυτόν του βλάπτει -
Το βουβάλι όθεν ξεπέση, το κορμί του δεν το χάνει
Κοκκίνης, Γ. (1915) -
Το δεντρο πρώτη τσεκουριά δεν πέφτει χάμου
Κοκκίνης, Γ. (1915)Όταν παζαρεύουν κάτι και ο ένας μένει ακλόνητος εις την αρχικήν τιμήν -
Το δικό σου αμπέλι φράξε, για το ξένο μη σε γνοιάζει
Κοκκίνης, Γ. (1915)