Πλοήγηση ανά Συλλογέα "Βίος, Στυλιανός Σχολάρχου"
-
Δ' του κοτετσ' δγυό φορές δε μπαίν' η αλπού
Βίος, Στυλιανός Σχολάρχου (1918)Ερμηνεία: Το δις εξαμαρτείν ούκ ανδρός σοφοί -
Δασκαλόπετρα= Πέτρα παρά την θέσιν χωρίς ένθα κοντά τους χωρικούς εδίδαξεν και εκεί ο ο μικρός.
Βίος, Στυλιανός Σχολάρχου (1926) -
Δεν έχει ου φτουχός έχει ου Θεός
Βίος, Στυλιανός Σχολάρχου (1918)Ερμηνεία: ο φτωχός πρέπει να ελπίζει εις τον Θεόν -
Δυό καρπούζια σι νια μασκάλ' δι χουράνι
Βίος, Στυλιανός Σχολάρχου (1918) -
Δώσ' μου κερά τον άντρα σου κ' εσέναδ δέσ σού πρέπει
Βίος, Στυλιανός Σχολάρχου -
Έν ήταν κακκά, η κόττα τά 'καμεν
Βίος, Στυλιανός ΣχολάρχουΗ απάντηση εις τού αρνούμενου και τού παραδεχόμενου όμως έλεγον σχεδόν όμοιον, - τί ωραία λογική! -
Νιράϊδες
Έναν παδίν ήβγεν νύχτα να γυρέψη την πατέραν του με το φανάρι. Κάποιος τον επάντησε στο δρόμον και τον επήρες σ’ ένα χ χάλασμα. Εκεί ήδεν πολλούς αθρώπους, άντρες και γυναίκες κ εκάμναγ γάμο. Του δίναν κουφέττα κ’ ήταν βερβε΄΄ιές και του λίγαν « θες δεθ θες, θα τα φας». Ήλλησεν εφτά μέρες κι επέθανεν. Βίος, Στυλιανός Σχολάρχου (1918) -
Αρμένηδες
Ένας Χαρκούσης εσηκώθην πολλύ πρωί για να στέση αξόβεργα. Εκεί που 'στεννεν ήκουσε ψαρμουδία, ήδεν και λαμπάδες αναμμένες και κεριά ήσαν Αρμλενηδες κι είχαν λείψανο. Σαν επέρασαν απ'εκεί που ήταν αυτός, ένας Αρμένης του 'δινε- φώς, μα ευτός δεν το πήρε γιατί άν το παιρνε ήθεν να τόγ- χαλάση. Βίος, Στυλιανός Σχολάρχου (1918)