Πλοήγηση ανά Συλλογέα "Μιχαηλίδης – Νουάρος, Μιχαήλ Γ."
-
Ο Μελέτης εμελέτα τσ' ο Γληόρης εγληόρα και επήρε ο Γληγόρης του Μελέτη τηγ γυναίκα
Μιχαηλίδης – Νουάρος, Μιχαήλ Γ. (1934)Ο πρώτος στίχος του κοινού διστίχου -
Ο μπροστινός ο γάαρος διατάτσει τόν οπίσω
Ευαγγελίδης, Τρύφων Ε.; Μιχαηλίδης – Νουάρος, Μιχαήλ Γ. (1935)Τό παράδειγμα τού προηγουμένου παρασύρει τούς ακολουθούντας -
Ο νιος 'α' 'εν εθέριζε τσ' η κόρ' 'α' 'εν εέννα τσ' ο βους 'α' 'εν ελωνευγε ποτέ του εν εέρα
Μιχαηλίδης – Νουάρος, Μιχαήλ Γ. (1934)Οι τοκετοί της γυναικός, το θέρισμα υπό του νέου και το αλώνισμα υπό του βοδιού είναι τόσον βαρέα έργα ώστε να φέρουν πρόωρον γήρας -
Ο ξένος τσ' ασ σου χαίρεται, εσ σε ποκαμαρώνει
Ευαγγελίδης, Τρύφων Ε.; Μιχαηλίδης – Νουάρος, Μιχαήλ Γ. (1935)Ότι η εκ των ξένων επιδεικνυομένη συμπάθεια δεν είναι ειλικρινής -
Ο ονής έν ελυπηθή τ' αμπέλι, τσαί το παιϊ-ν ελυπηθή το σταφύλι
Ευαγγελίδης, Τρύφων Ε.; Μιχαηλίδης – Νουάρος, Μιχαήλ Γ. (1935)Ονής=γονεύς. Δηλαδή ο γονεύς ασμένως εδώρησε είς το τέκνον του ολόκληρον αμπέλι αλλ' ο νέος κάτοχος και μιάς σταφυλής προς τον γονέα φείδεται. -
Ο ουρανός και η γή
Ο ουρανός και η γή ήτο μια φορά κολλητοί και τόσο χαμηλά που τον έφταναν οι όρνιθες και τον ετσιμπούσαν. Ύστερα είπεν ο ουρανός στη θάλασσα : “Δός μου ύψος, να σου δώσω βάθος” κι' έτσι ψήλωνε ο ουρανός κι εβάθαινε η θάλασσα, και γι' αυτό λέουν όσο ψηλά είναι ο ουρανός τόσο βαθειά είναι κ' η θάλασσα. Μιχαηλίδης – Νουάρος, Μιχαήλ Γ. (1934) -
Ο ουρανός τσ' η γη 'μόσα ποτέ κακό να μηγ γένη, τσ' αγ γενή να μη κρυφτή
Ευαγγελίδης, Τρύφων Ε.; Μιχαηλίδης – Νουάρος, Μιχαήλ Γ. (1935)Μόσα = ώμοσαν, ωρκίσθησαν, συνεφώνησαν δι' όρκου -
Ο παθείς τημ μύξατ του για βότυρο την έχει
Ευαγγελίδης, Τρύφων Ε.; Μιχαηλίδης – Νουάρος, Μιχαήλ Γ. (1935)Ο ότυρος ( βότυρος) βούτηρος. Δηλ. Έκαστος τα εαυτού και κακά όντα υπερτιμά και θαυμάζει -
Ο Παπάς τα θαφτικά τσ' ο νεκρός στ' ανάθθεμα
Μιχαηλίδης – Νουάρος, Μιχαήλ Γ. (1934)Δια τους υπολογίζοντας το συμφέρον των πρωτίστως και αδιαφορούντας δια τας ηθικάς υποχρεώσεις -
Ο πηλός βαστά τοτ τοίχο τσ' η καλή μπουτσά τογ γέρο
Μιχαηλίδης – Νουάρος, Μιχαήλ Γ. (1934)Ως η λάσπη συγκρατεί τους λίθους του τοίχου, ούτω και η καλοφαγία τον γέροντα -
Ο Πλάστης κάνει αρφανά τσαι τα καταϊκάζει, αμμ' έιναι πολυέλεος τσαί τα καλομοιριάζει
Μιχαηλίδης – Νουάρος, Μιχαήλ Γ. (1934)Ο Θεός προστατεύει τα ατυχήσαντα ορφανά -
Ο φρόνιμος τη θλίψι του παρηοριά την έχει
Ευαγγελίδης, Τρύφων Ε.; Μιχαηλίδης – Νουάρος, Μιχαήλ Γ. (1935)Σαφής -
Ο φρόνιμος τηλ λύπητ του παρηοριά την έχει
Μιχαηλίδης – Νουάρος, Μιχαήλ Γ. (1934)Ο σοφός κυριαρχεί των θλίψεων του κόσμου -
Ο φτωχός ο Φίλιππας την ημέρα 'ούλευγε τσαί το βράυ πόκρυψε
Μιχαηλίδης – Νουάρος, Μιχαήλ Γ. (1934)Παραίνεσις προς τους γεωργούς τους θέλοντας να εορτάζουν τον Άγιον Φίλιππον δι΄αργίας ενώ εκείνος όλην την ημέραν ειργάζετο και την εσπέραν μόνον εώρτασε -
Ο χόντρος ως τηγ γειτονιά τσ' η αλευρά στηπ πόρτα τσαί το φτουφτρούι να μη σταθής ολόρτα
Μιχαηλίδης – Νουάρος, Μιχαήλ Γ. (1934)Το δίστιχον σατιρίζει την διάρκειαν της πέψεως διαφόρων τροφών : του χόντρου η χώνευσις διαρκεί έως ότου να φθάση τις εις την γειτονιάν, της αλευράς έως εις την θύραν και του φτουφτρουδιού (είδος ζημαρικού, ιδ. αν. σ.339, ... -
Ό,τι κάμης θα σου κάμουν τσαί λιάτσι παραπάνω
Ευαγγελίδης, Τρύφων Ε.; Μιχαηλίδης – Νουάρος, Μιχαήλ Γ. (1935)Η απόδοσις των κακώ είναι βεβαία και συχνάκις πλεονάζει -
Ό,τι ξέρει άθρωπος καλό ΄ναι
Ευαγγελίδης, Τρύφων Ε.; Μιχαηλίδης – Νουάρος, Μιχαήλ Γ. (1935) -
Ό,τι παραντέλλουν οι ποθαμμένοι, ΄έτ τα κάνουν οι ζωντανοί
Μιχαηλίδης – Νουάρος, Μιχαήλ Γ. (1934)Ερμηνεία: Επί των απογόνων των ακυρούντων διά της ζωής των τας εντολάς και παραδόσεις των προπατόρων -
Όμοιος τον όμοιον ααπά τσ' η κοπρά τα λάχανα
Ευαγγελίδης, Τρύφων Ε.; Μιχαηλίδης – Νουάρος, Μιχαήλ Γ. (1935)Παρεμφερής: Όμοιος ομοιώ αει πελάζει