Εναλλαγή πλοήγησης
Ελληνικά
English
Ελληνικά
Ελληνικά
English
Σύνδεση
Εναλλαγή πλοήγησης
Πρόσφατες εγγραφές
Αρχική σελίδα
Πρόσφατες εγγραφές
Αρχική σελίδα
Πρόσφατες εγγραφές
JavaScript is disabled for your browser. Some features of this site may not work without it.
DSpace at KEEL: Πρόσφατες εγγραφές
Αποτελέσματα 8381-8400 από 142579
Γεροντοκτονία
Μια φορά τον παλιό καιρό τους γέρους τους σφάζανε. Ένας γιος αγαπούσε πάρα πολύ τον πατέρα του και όταν ήρθε η ηλικία να τον σφάξη τον λυπήθηκε, τον έκρυψε και τον τάϊζε κρυφά χωρίς να τον φανερώνη πουθενά. Μια χρονιά που επήρανε κεχρί και σιτάρι δεν έγινε το γέννημα ούτε για σπόρο, σκέφτονται οι χωρικοί ο ένας με τον άλλο που θα βρούνε σπόρο. Συζητώντας στο σπίτι εκείνος που είχε τον πατέρα του κρυμμένο...
Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ.
(
1961
)
Βούλιαμα λέγεται μικρά λίμνη εκ τω λιμένος του Αγ. Νικολάου ολίγον απέχουσα της θαλάσσης και έχουσα αλμυρά ύδατα και πυθμένα βαθύτατον. Κατά τας παραδόσεις των γερόντων έκαντο επί της λίμνης ταύτης χωρίον ονομαζομενον Μυραμβέλον, αφ’ ου έλαβε την ονομασίαν και η επαρχία του Μυραμβέλου. Το χωρίον τούτο εβυθέσθη, ως λέγουσιν εκ της αράς γυναικός τους, ήτις ζητώσασα από όλους τους κατοίκους μέρος φυράματος...
Ζωγραφάκης, Ιωάννης Ν.
(
1888
)
Ένας βασιλιάς διάταξε από 45 ετών και άνω όποιος έχει τον πατέρα του στο σπίτι να τον σκοτώση. Όποιος δεν τον σφάξη θα τον σφάξω τον ίδιον. Όλοι τις έσφαξαν τους πατεράδες ένας το ‘κρυψε. Αυτός ο ένας γλύτωσε όλο τον κόσμο. Εκείνος που τον είχε κρυμμένο πρώτος εκείνος ανάκρινε. Εγώ τον έσφαξα λέει. Τώρα θα διατάξω λέει. Θα κάμετε σαράντα μέτρα τριχιά από άμμο λέει. Όποιος δεν μπορέση να τον κάμη σφαή...
Ήμελλος, Στέφανος Δ.
(
1961
)
Το Ντράτσικο βγάνει μαστόροι (τον νυν Δάσκιον). Η Μπότσιανη παππάδες (το νυν χωρίον Ριζώματα). Η Βόσοβα εμπόροι (το νυν χωρίον Σφηκιά) κι η Κόκκοβα μασκαράδες (το νυν χωρίον Πολυδένδρι).
Δευτεραίος, Άγγελος Ν.
(
1975
)
Όλοι οι Τούρκοι, γυιέ μου, που ήταν στο χωριό μας, έφυγαν ύστερα από μια αρρώστια, που πλάκωσε στο χωριό και που μόνον τους Τούρκους επρόσβαλλε, και πήγαν στα γειτονικά χωριά Ακάκι και Περιστερώνα κι’ άλλοι έκτισαν το χωριό Κόσιη. Το μακκούφι – τοποθεσία προς τα Β.Α. του χωριού – ήταν το Εφκάφ των Τούρκων κι’ εμείς το λέμε βακούφ ή μακκούφι. Τα μνήματα, - άλλη τοποθεσία ΝΑ του χωριού – ήταν το νεκροταφείον...
Μαχαιρώτης, Χρυσόστ.
(
1958
)
Πως τημωρήθηκαν οι Κοιλαρούδισες
Εκεί που είναι σήμερα τα χαλάσματα, πάνω από τα Προκοπάτα (1) ήτανε παλαιγά ένα χωριό, τα Κοιλαράτα. Οι Κοιλαρούδισες ήτανε φαντασμένες γυναίκες κι’ αμαρτωλές. Κατεβαίνανε στη Χώρα (2) με χρωματιστές ποδιές, άσπρες και κόκκινες και δεν επιστεύανε Θεό. Γι’ αυτό κι ο Θεός τις καταράστηκε κι΄ έρριξε σιδεροκούνουπο (3) και τις εξολόθρεψε. [Προκοπάτα= χωριουδάκι, τέσσερα χιλιόμετρα έξω από τ’ Αργοστόλι,...
Λουκάτος, Δημήτριος Σ.
(
1937
)
Τον παλαιό καιρό τσι γέροι τσοι χώνανε (=έκτιζαν) μεσ’ στον τρόχαλο γιατί εζούσανε πολλά χρόνια κ’ ήσανε βαρετοί. Ένας τον αγαπούσε τον πατέρα του και τον έβαλε στον τρόχαλο αλλά δεν τον άφηκε να ποθάνη και τον πάαινε να τρώη. Έτυχε η μέρα τση Λαμπρής να πέση την ημέρα του Ευαγγελισμού. Ανεστήσανε αλλά δεν εξημέρωνε ο Θεός. Παίρνει το παιδί φαεί της Λαμπρής και το πάει στον πατέρα του που τον είχε...
Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ.
(
1959
)
Πάνω στο βουνό, που κείται ακριβώς απέναντι του μοναστηριού του Κύκκου, ευρίσκοντο δύο μικρά χωριά, στην αγκαλιά ενός πυκνού δάσους, με εργατικούς κατοίκους, που εκμεταλλεύονταν το δάσος ως υλοτόμοι. Τα χωριά αυτά ήσαν το Κούρι και το Μήλο(1). Τώρα, αν πας στον τόπο που ήταν τα χωριά αυτά, δε θα δης παρά μονάχα καμιά κληματαριά, που απόμεινε ύστερα από τόσο χρόνο ακαλλιέργητη, κανένα τοίχο ή μισοχαλασμένη...
Μελιφρονίδης, Ι. Δ.
(
1957
)
Γιατί οι Κατωτοπίτες ονομάζονται “Αλούποι”
Μια φορά μερικοί Κατωκοπίτες ήρθαν στη Λευκωσία κι’ είδαν την Φανερωμένη, που ήταν κάτασπρη από μέσα. Όταν επέστρεψαν, το είπαν στους συγχωριανούς τους και αποφάσισαν ν’ ασπρίσουν κι αυτοί την εκκλησία τους. Γιαυτό έφεραν όλοι από μια οκά ξυνόγαλα. Την άλλη μέρα ρίχτικαν όλοι με τα μούτρα στη δουλειά και κατά το δειλινό η εκκλησία ήτο τελειωμένη. Την νύκτα την άφησαν ανοικτή για να ξεράνη. Αλλά οι...
Χριστοδουλίδης, Α. Ν.
(
1953
)
Από που πήρε το όνομά του το χωρίον Κόρνος
Στο δρόμο Λευκωσίας Λεμεσού (1) στον 18ον μιλιοδείκτην ευρίσκεται το χωρίον Κόρνος. Όταν πήγα στο χωριό αυτό, ζήτησα από τον ιερέα του χωριού να μου πη πως πήρε το όνομά του ο Κόρνος. Αυτός μου είπε ότι το όνομα «Κόρνος» είναι ιταλική λέξις και σημαίνει κέρατον. Πήρε δε το χωριό το όνομα αυτό από κάποιο βουνό, το οποίον έχει δύο προεξοχές, που ομοιάζουν με κέρατα. Βρίσκεται λίγο έξω απ’ αυτό και το...
Μαυρίδης, Πηγάσιος
(
1957
)
Η Λήμνος και η Nibρο ήτανε μια φορά ενωμένα
Είχε ένα bαξέ (δεν ξέρω που στη Nibρο ή στη Λήμνο) και πήγαιναν εκεί οι κατσίκες της γριάς κι’ έτρωγαν το bαξέ. Και καταρίστηκεν η γριά, να γίν’ θάλασσα να μη bαγαίνν οι κατσίκες. Και γίνκε θάλασσα και χώρσεν η Λήμνο απ’ τη Nibρο. Στις Μύθονες (ανάμεσα Λήμνο και Nibρο) είναι σπίτια μες στη θάλασσα. Φαίνονται τα σπίτια.
Μέγας, Γ. Α.
(
1938
)
Για το διαλυμένο μοναστήρι του χωριού Επισκοπή (Ευρυτανίας)
Στην Επισκοπή ήταν μια φορά ένας δεσπότης. Τα’ φκειασε μ’ ένα κορίτσι και το χάλασε το κορίτσι. Οι χωριανοί έπιασαν τους παπάδες κι έβαλαν αφορισμό για το δεσπότη. Ο δεσπότης το καταράστηκε το χωριό κι εβούλιαξε. Δεν βούλιαξε μονάχα το μοναστήρι και μένει. Έμεινε κι ένας βράχος μετέωρος κι’ αυτόν ωνόμασαν και το χωριό Σοβολάκου τώρα «Ψηλόβραχο».
Λουκόπουλος, Δημήτριος
(
1928
)
Μέσα στον Κόρφο (τον Αμβρακικό) όταν είναι κιαραδούρα, βλέπεις στον πάτο πολιτεία βουλιαγμένη, πραγματικά σπίτια παλαιά.
Λουκάτος, Δημήτριος Σ.
(
1958
)
Στην Πέτρα, μια θέση κοντά στη Λάσπη, το χωριό, λένε πως ήταν μια φορά χωριό. Έπεσε ένας βράχος από το Κουμπί (δεύτερη κορυφή του Βελουχιού) και το πλάκωσε. Ύστερα από τρία χρόνια άκουσαν κόκορο που λάλησε από μέσα απ’ τα βάθια της γης που ήταν χωμένο το χωριό. Χαλώντας το χωριό έχτισαν άλλο την Παλιολάσπη, κι εκεί ήταν μοναστήρι. Τώρα σώζεται ένα παλιοκκλησάκι που το λένε Αγία Παρασκευή. Αλλά και...
Λουκόπουλος, Δημήτριος
(
1928
)
Το κτίσιμο της Μεσεμβρίας
Έναν γκαιρό ήταν ένας βασιλές κι είχε μια κόρη κι ήdαν άρρωστ’ η κόρ’ dου. Όπου πήγε, δε μπορούσε να γιάν’ και dην έβαλε σ’ ένα καράβ’ και dην έβγαλε στη θάλασσα για ν’ αλλάξ’ dον αέρα τα. Αυτή η Μεσεβρία είχε μια πέτρα μεγάλ’. Λόγυρα λόγυρα ήταν θάλασσα και μια πέτρα ήτανε μέσ’ στη μέσ’ dη θάλασσα. Κι’ άμα βγήκε του βασιλέ η κόρη στη bέτρα εκείνη έγιανε. Ύστερις πήγε στο bατέρα τς: - Θέλω να με κάνης...
Μέγας, Γ.
(
1937
)
Στην κωμόπολιν Καραβά της επαρχίας Κυρινείας (1) ευρίσκεται μία τοποθεσία, η οποία ονομάζεται «Μεζερές». Την ιστορίαν περί της ονομασίας της τοποθεσίας αυτής μου την διηγήθη η γιαγιά μου από τον Καραβά και είναι η ακόλουθος. Στην γραφικήν αυτήν τοποθεσίαν υπήρχαν πανύψηλοι πλάτανοι. Ανάμεσά τους περνούσε ο ποταμός Καραβά. Εκεί ήρχετο συχνά πολύς κόσμος από διάφορα μέρη της Κύπρου και εγλεντούσε. Έκαμναν...
Μαυρίδης, Ι. Α.
(
1957
)
Τα Γλαρονήσια ήτανε ένα νησί με τη Μήλο και ο Καλόγερος μαζί. Με τσι σεισμούς εχωρίσανε.
Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ.
(
1959
)
Ιστορία του χωριού μας
Το χωριό μας το Λουτράκι δεν ευρισκότανε στη θέσι αυτή. Εδώ ήρθαμε κ’ εκτίσαμε σπίτια μετά το 1912 που ελευθερώθηκε ο τόπος από τους Τούρκους. Το χωριό ευρισκότανε πιο ψηλά 5 χιλιόμετρα προς τα δυτικά, στο βουνό επάνω για να προφυλάγεται από τους Τούρκους της πιπεριάς που ήσαν πιο σκληροί Τούρκοι στον κάμπο μας. Το όνομα του χωριού παλαιά ήτανε Πόζιαρ. Μετωνομάσθηκε σε Λουτράκι μετά το 1920 από τα...
Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ.
(
1961
)
Περί της καταγωγής των κατοίκων
Υπάρχει η παράδοσις ότι οι κάτοικοι του Λουτρακίου και του Αγίου Αθανασίου ήρθαν κ’ εγκαταστάθηκαν εδώ από άλλο μέρος από κάτω (=δηλ. από την νοτίαν Ελλάδα), άλλοι λένε από την Πελοπόννησο. Ήρθαν σαν εξόριστοι από τους Τούρκους. Εχώρισαν στη Σκύδρα, κάτω από την Έδεσσα. Ήσαν δυο αδέρφια και εκεί διεφώνησαν. Ο ένας έλεγε να πάμε προς βορράν, ο άλλος προς τα βορειοδυτικά. Τελευταία εχώρισαν και ο ένας...
Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ.
(
1961
)
Οι κάτοικοι του χωρίου Πυλίου προέρχονται εκ του Παλιού Πυλιού, χωρίου κειμένου εις τους πρόποδας του όρους «Δίκαιος» το οποίον εγκατέλειψαν περί το 1800 μ.χ. επειδή η χολέρα είχε αποδεκατίσει τους περισσότερους, ως αναφέρει η παράδοσις.
Ζάρακας, Νικόλαος Α.
(
1958
)
«
»
Πλοήγηση
Όλο το Αποθετήριο
Αρχείο & Συλλογές
Τόπος καταγραφής
Χρόνος καταγραφής
Συλλογείς
Λήμμα
Κατάταξη παράδοσης (κατά Πολίτη)
Ευρετήριο πηγών
Κείμενα
Ο λογαριασμός μου
Σύνδεση
