Προστέθηκαν πρόσφατα

Αποτελέσματα 7881-7900 από 142579

Τ' Άη Θανάσ' η σπλιά. Από τους θρύλλους

Είναι χρονώ δλειά κι δε τνε θμούμαι. Δε θμούμαι τι καιρό είχε έρτ' ο Άη Θανάσς στο Γάνο. Είχε και τροπάρ τώρα “εν τω όρει Γάνω” κι αυτό δι το θμούμαι. Κάdανε σε μια σπλιά κάτ’ στο Πλατάν. Διάβαινε απ’ το χωριό γιατί τον φώναζαν στη Πόλη, μα δεν έμνησκε. Τσούπ! Ξανάρτεν πάλε στο χωριό και χώντανε μέσ’ τη σπλιά τ’. Κ’ εγώ ακουγής πως τη τελευταία πιά βολά μι το ξεγέλασμα τον πήγαν στην πόλη κ είδανε...

Άγνωστος συλλογέας
Άγιος Ανδρέας

Μια φορά ‘τονε ένας όσιος στο άγιον Αντρέα και ήτονε ο ευλοημένος σαν το προβατάκι και πολλά αγαθός. Στην προσευχή ντου δεν εκάτιχε πράμα να λέει μόνο, «μη μ’ ελεήσης Θέ μου, μη μ’ ελεήσης Θέ μου»! Μιαν κοπανιά επέρνανε από τη γυρογιαλιά μια βάρκα και τον ήκουσε ο βαρκάρης να λέη : «Μη μ’ ελεήσης Θέ μου, μη μ’ ελεήσης Θέ μου»! Μη το λές, ευλοημένε ετσά. Κιαμέ πώς να το λέω; Ελέησον με ο Θεός, ελέησον...

Λιουδάκη, Μαρία (1938)
Η τιμωρία των Αγίων Αναργύρων

Το πανηγύρ’ των Αγίων Αναργύρων στ’ Γύρλα το ‘χουν οι Μουνταδιανοί κι όπως πηγαίναν πριν από χρόνια όλοι μαζί, δήκαν στον Άγρελα ένα παλληκάρ’ και δούλευε στα χωράφια τ’. Λένε, «Δε θα ‘ρθεις μαζί μας στο πανηγύρ;». Λέει «Όχ’». Λέει, «Σήμερα γιορτή να δ’λεύ’ς», λέει, «δεν κάν’». Λέει, «Δε με νοιάζ’ εμένα». Κ’ ηπέσαν τότε κατ’ χώματα και τόνε πλακώσαν. Από τότε ο Άγρελας είναι κακό μέρος. Γύρλα =...

Φλωράκης, Αλέκος Ε. (1971)
Τ' αγκειά του Κερονιάτη

Ένας Αρκαγγελίτης επέρασεν που τον Κερονιάτη του χωριού Μαρίτσα κι έπιασεν ένα λαήνιν που το (εί)δεν εκεία κοντά στο μαναστήρι. Ως έφκεν που κεί τον έπιασεν θέρμη και που το τούρτουρο δεν μπορούσεν να φύγη. Εκατάλαβεν το πώς τον ετιμώρησε ο Άγιος για το λαήνι που έκλεψεν κι είπεν : «Κερονιάτη μου, κάμε με καλά κι εγώ να σου φέρω ένα γομάρι αγκειά». Έγινε γιάουρας καλά κι έφερεν ένα γομάρι αγκειά που...

Βρόντης, Αναστάσιος (1939)
Άγιοι Ανάργυροι

Ένας ζευγάς έκανε ζευγάρι με τα βόδια του κοντά στους Αγίους Αναργύρους. Το λοιπό εκεί που έκανε ζευγάρι μέσ’ το μεσημέρι του αρπάξανε οι Ανεραΐδες τα βόδια και το σύνεργο (άροτρον) και το πήγανε αποπάνω στις Στεφάνες (βράχοι με κρημνόν). Αυτός ο ζευγάς που ήσαν οι Άγιοι Ανάργυροι (εκκλησία) είπε. «Άγιοι Ανάργυροι, σώστε μου τα βόδια μου να σας τα κάνω θυσία των Αγίω Αναργύρω». Τα βόδια του εσωθήκανε...

Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (1960)
Άγιος Αθανάσιος

Παρουσιάστηκε θαύμα, κάτι είδανε οι άνθρωποι αυτοί. Ο Άγ. Αθανάσης, παρουσιάστηκε σε πολλά σπίτια. Ήρθι σι κάποια γυναίκα, να την προξενέψ’ σ’ άνθρωπο να την πάρ’. Ο Άη Θανάσης παρουσιάστηκ και τους λέει Να φύγιτι, γιατί θα το κλέψινι απόψ’. Παρουσιάστ΄κε με τα γένεια του, όλος ο Άϊος Αθανάσιος, ακέραιος – σύσσωμος.

Λουκάτος, Δημήτριος Σ. (1959)
Άγιοι Ανάργυροι

Οι Άγιοι Ανάργυροι είναι πολύ θαυματουργοί. Κατά την τελευταίαν δεκαετίαν εσημειώθησαν πολλά θαύματα ήτοι : Κοπέλα έχουσα 22 έτη παράλυτη έγινε καλά με μιαν επίσκεψιν της εις την εκκλησίαν. Νέος, ράπτης το επάγγελμα εργαζόμενος την ημέραν του Σωτήρος παθαίνει παραλυσίαν. Επισκέπτεται τους Αγίους Αναργύρους όπου μένει τεσσαράκοντα ημέρας εις τον ναόν, την επομένη των σαράντα γίνεται καλά. Μια γυναίκα...

Παπαγεωργίου, Μαρία Α. (1952)
Άγιος Ανδρέας

Ο συγγραφέας αναφέρει περί του Αγ. Ανδρέου ότι : μετέβη εις τα περίχωρα των Πατρών διδάσκων τον λόγον της αλήθειας, περιπλανηθείς δε εις τόπους δύσβατους, αφίκετο και εις το εν τω μέσω των ορέων κείμενον χωριό Γουρσούμιστα, του Δήμου Φαρών, ένθα οι εγχώριοι κακώς εδεδιώχθησαν αυτόν. Αυτόθι μέχρι τούδε δείκνυνται δύο πλάκες και εν τη μία μεν απετυπώθη η αριστερή καρβατίνη (υπόδημα) του αποστόλου, εν...

Θωμόπουλος, Στέφανος Ν. (1888)
Άγιοι Ανάργυροι

Τους Αγίους Αναργύρους τους έχουνε πολύ θαματουργούς. Πάνε πολλοί, πέφτουν από βαρδύς μέσα στην εκκλησία και κοιμούνται, κια αν είναι δίκαιοι γίνονται καλά. Στην εορτή των είναι πολλοί που τάζονται και πάνε ζώα, ένα βόδι, μια γίδα, ένα πρόβατο και το σφάζουν και το τρώει ο το κρέας ο κόσμος δωρεά. Ένας είχε τάξει στους Αγίους Αναργύρους μια μοσκίδα (αγελάδα 21/2 – 3 ετών) να την πάη στην μνήμη των...

Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (1960)
Ποίαι ιδιότητες Αγίων

Οι Άγιοι Ανάργυροι γιατρεύουν τους αρρώστους αφού ραντισθούν με νερό από το αγιονέρι δηλ. στο χωριό Παππαδάτες υπάρχει ένα εξωκλήσι των Αγίων Αναργύρων, ποιο επάνω και σε απόστασι 100 περίπου μέτρων υπάρχει το Αγιονέρι το οποίον είναι κλεισμένο μέσα σε μία εκκλησούλα μικρή. Το νερό τρέχει συνεχώς μόνον μέσα στην εκκλησία έξω δεν βγαίνει διότι το έχουν χώσει μέσα στη γη. Με το νερό αυτό θεραπεύονται...

Κολιός, Γεώργιος Χ. (1963)
Άγιος Αθανάσιος

Ο Άγιος Αθανάσιος όταν ήταν ο Ρουσσικός Πόλεμος τότε ήρθαν εδώ οι Τούρκοι μέχρι τη καμηλόπετρα και παρουσιάζεται ένας καββαλάρης με κόκκινο άλογο. Τότε φώναξε ο μεγάλος των μύτη χρισκανού να μη ανοίξη. Ήταν ο άη Θανάσης ο καβαλλάρης. Το χωριό τους έδωσε πράματα, ψωμιά, φαγιά και δεν έκαμαν τίποτα κακό, δεν πείραξαν κανένα. Εδώ εις την περιοχήν υπάρχει μοναστήρι του Αγίου Αθανασίου. Η μνήμη του και...

Ήμελλος, Στέφανος Δ. (1961)
Άγιοι Ανάργυροι

Στα Λιπιανά των Αγράφων όντας γιόρταζαν τη μνήμη των Αγίων Αναργύρων ( 1 Νοεμβρίου) Έρχονταν ένα αλάφι. Τόσφαξαν και τότρωγαν. Μια χρονιά χασομέρησε τ’ αλάφι νάρθη. Ήρθε αποσταμένο, τόπιασαν και τόσφαξαν. Αλλ’ αυτό ζωντάνεψε πάλι κι έφυγε. Εκεί παρακάτω απ’ την εκκλησία είναι μια πέτρα. Σ’ αυτήν την πέτρα πάτησε πάνω και βούλιαξαν τα πόδια του μέσα. Φαίνονταν βουλιασμένα και θα φαίνονται αιωνίως....

Λουκόπουλος, Δημήτριος (1928)
Όσιος Άνθιμος

Στο παλιό καιρό ένας Τούρκος κ’ ένας αστροπαλίτης, και οι δύο καπετάνιοι, έβαλε στοίσημα ο αστυπαλίτης καπετάνιος με τον Τούρκο καπετάνιο πως δεν ζούνε οι όφιδες στο νησί γιατί ένας παλαιός Άγιος, ο Άθιμος καταράστηκε να μην υπάρχη όφις πάνω στην Αστυπαλιά και όφιδες να είν’ οι αθρώποι, όπως τσ’ είναι. Λοιπό ο Τούρκος έν (δεν) το πίστευγε τσαί ‘βαλά το στοίσημα τσ’ ήφερε μια κάσα όφιδες από το Πετρούμι...

Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (1957)
Άγιος Ανδρέας

Αργία. Συνήθεια της παραμονής. Μόλις σημαίνει η καμπάνα του εσπερινού κάθε γυναίκα παύει την εργασίαν της. Κάποιος που εζευγάριζεν του Αγίου Ανδρέα, ειπών εις παρατήρησιν άλλου ότι και τα βόδια του ήτο ανδρειωμένα, μόλις τόπε σταμάτησαν και δεν πήγαιναν βήμα. Τότε ξέζεψε κι’ επήγε κι’ άναψε το καντήλι του Αγίου Ανδρέα

Παρθένης, Κωνσταντίνος (1952)
Άγιοι Ανάργυροι

Στα Λιπιανά (Απεραντίων Ευρυτανίας) την 1ην Νοεμβρίου που έχουν παγγύρι ερχόνταν ένα αλάφι. Τόπιαναν, τόσφαζαν και τότρωγαν, μ' αυτό έκαναν παγγύρι

Λουκόπουλος, Δημήτριος (1928)
Παράδοσις σχετική των θαυμάτων του Αγίου

Άλλο θαυματουργικόν γεγονός αναφέρεται εις το έτος 1922. Μικρόν χρονικόν διάστημα μεσολαβεί από την άφιξιν του Ελληνισμού της Μικράς Ασίας. Ήταν ακριβώς 2 Μαΐου, γιορτή του Αγίου Αθανασίου. Όλο το χωριό γιόρταζε κι είχε πάει στο Εκκλησάκι του Αγίου Αθανασίου. Μαζί με άλλα παιδιά είχα πάει κι’ εγώ. Οι Τούρκοι όμως ακόμη δε είχανε φύγει, οι δε Τουρκάλες την ημέρα εκείνη, μαζεύανε κοντά στο Εκκλησάκι...

Παπαπασχάλης, Παναγ. (1962)
Παραδόσεις σχετικαί με την καθιέρωσιν της Εορτής του Αγίου Αθανασίου

Ο Άγιος Αθανάσιος εορτάζεται εις την μικράν κοινότητα με ξεχωριστήν ευλάβειαν, καίτοι δεν είναι πολιούχος της Κοινότητος. Εορτάζεται μάλιστα δύο φορές τον χρόνο, μια κατά την 18ην Ιανουαρίου εορτήν προς τιμήν της μνήμης του, και μια κατά την 2αν Μαΐου εορτήν εις μνήμην της ανακομιδής των λειψάνων του Αγίου. Υπάρχει και σήμερον έθιμον, το οποίον ούτε εσάρωσε, ούτε πρόκειται να σαρώση ο σημερινός πολιτισμός...

Παπαπασχάλης, Παναγ. (1962)
Η μύγα

Κάποτε ο Χριστός επήγαινε σε μίαν πόλιν. Εις τον δρόμον εδίψασε και ήθελε να πιη νερό. Είδε ένα τσομπάνον, που έβοσκε τα βόδια, και του εζήτησε νερό. Τότε ο βουκόλος αυτός δεν εσηκώθηκε να του δώση νερό, αλλά όπως ήταν ξαπλωμένος εσήκωσε το πόδι του και του λέγει να. Εκεί είναι και πήγαινε. Όταν όμως παρακάτω συνήντησε τον τσοπάνον των προβάτων και εζήτησε νερό, του έδειξε την πηγήν και επήγε μαζί...

Δευτεραίος, Άγγελος Ν. (1969)
Το χριστιανικό αίμα

Οι Εβραίοι πάντοτες κοιτάζουνε να πίνουνε τω χριστιανώ το αίμα. Φοβούνται μήπως, είναι αλήθεια, πως ήρθεν ο Χριστός, γι αυτό κλέβουν τη Μ. Σαρακοστή τεσσάρων χρόνων παιδιά, τα βάζουν μέσα σε βαρέλια που έχουν καρφιά, τα κυλούν, τα κυλούν και τρέχει το αίμα και το πίνουν, για να έχουν κι αυτά χάρη.

Λιουδάκη, Μαρία (1938)
Οι Εβραίοι όdεν εσταυρώσαν το Χριστό ‘σφάξανε ένα πετεινό και τον ετρώανε κ’ εδιασκεδάζανε. Έτσι κνουδίζουdαν ο πετεινός κ’ είπανε οι Εβραίοι: αν ανεστηθή ευτός ο πετεινός, θ’ ανεστηθή και ο Χριστός. Τότε ο πετεινός εσηκώθη – ν – απάνω κ’ ήκραξενε τρεις φορές και των επαράτησενε και μια κουτσουλιά κ’ ήφυενε. Επόμεινέ dω κ’ εκεινώ η κακή χάρι. [κνουδίζουdαν= ετσικνουδίζετο, εψήνετο]

Ήμελλος, Στέφανος Δ. (1959)

DSpace at KEEL: Πρόσφατες εγγραφές