Εναλλαγή πλοήγησης
Ελληνικά
English
Ελληνικά
Ελληνικά
English
Σύνδεση
Εναλλαγή πλοήγησης
Πρόσφατες εγγραφές
Αρχική σελίδα
Πρόσφατες εγγραφές
Αρχική σελίδα
Πρόσφατες εγγραφές
JavaScript is disabled for your browser. Some features of this site may not work without it.
DSpace at KEEL: Πρόσφατες εγγραφές
Αποτελέσματα 4141-4160 από 142579
Δαιμονικά
Η παράδοση αναφέρει πως ο καλόγερος Ανανίας του μοναστηριού Αγίας Κυριακής Γρεβενοσελιού, συνάντησε στο δρόμο, που φέρνει από τα Θοδώριανα της Άρτας προς το Μοναστήρι, ένα σκυλί και μια γάτα. Όπως βάδιζε πότε το σκυλί πότε η γάτα τρίζοντας τα δόντια τους, του κόβανε το δρόμο, πηγαίνοντας μπρός και πίσω του. Σε λίγο τα δαιμονικά ξαφανιστήκανε και παρουσιάστηκε νάρχεται προς τον Πάτερ Ανανία, μια κηδεία....
Χατζηγάκης, Αλέξανδρος Κ.
(
1948
)
Αγιασμός
Σε καιρό επιζωστίας, οι Βαθυρεμιώτες, μαζεύανε τα γελαδικά σε ωρισμένο μέρος και κάνανε αγιασμό με τα λείψανα του Αϊμοδέστου. Οι χωριάτες λέγανε πως κάποιο δαιμονικό, πείραζε τα γελάδια. Κανένας όμως δεν είχε ιδεί το δαιμονικό αυτό. Μονάχα το φαντασθήκανε, σαν ένα άγριο φίδι με βούλες άσπρες στο κορμί. Αυτό το δαιμονικό είταν που κέντριζε στη βρύση τα γελάδια και ψοφούσαν.
Χατζηγάκης, Αλέξανδρος Κ.
(
1948
)
Ευρεία γης έκτασις του Τεκκέ αποκαλείται Παληοφικάρα εξ αυτής δε και χωλόν δαιμόνιον, ευχαριστούμενον να παραπλανά τους διερχομένους μέχρις ότου λαλήση αοπετεινός. Το δαιμόνιον εμφωλεύει εις ύψωμα εδάφους προς το δυτικόν άκρον της αλικής.
Κυριαζής, Νίκος Γ.
(
1940
)
Κουρ ντι λούπου
Λίγο πιο έξω απ’ το χωριό Δραγοβίστι, κοντά στο ελατόδασος της βρύσης Γκούρας, ξαπλώνεται ένα μεγάλο χερσολείβαδο. Η παράδοση αναφέρει πως στο μέρος αυτό, οι λύκοι απ’ τα περίγυρα βουνά κατεβαίνουν και κάνουν τις νυχτερινές σύναξές τους, έχοντας για καπετάνιο τους ένα σίβο γερόλυκο. Εδώ, βάζουν τα σχέδια, εδώ πέρνουν τις αποφάσεις τους, ποιοι λύκοι θα πάνε στο τάδε βοσκοτόπι και ποιοι στ’ άλλο για...
Χατζηγάκης, Αλέξανδρος Κ.
(
1948
)
Μια φορά ένας άλλος τσουπάνης επήαινε στη τσουπανιά στα ζα σ’ ένα μέρος που ‘χε την μάντρα του στις Μάντρες (δυτ.) στη στράτα που πήαινε του φανερώθηκε μια λούγρα με τα γρουλιά (γουρούνα με τα γουρουνάκια) του παίρει τη στράτα και δεν τον άφηκε ‘α περάση ξημέρωσέν τον, σαν εξημέρωσε έχασέν την από ‘μπρος του. Ήτο έξω απ’ ε’ώ.
Παπαμιχαήλ, Άννα Ι.
(
1964
)
Δαιμον’κή η στ’ Δαιμον’κή κορυφογραμμή νοτίως της συνοικίας Μοναστηρίου (Μποτσιφάρ) της Μολίστης προς τον Άγιον Νικάνορα του χωρίου Κορτίνιτσας. Ωνομάσθη ούτω, διότι εις παλαιοτέραν εποχήν είδον οι κάτοικοι εις την κορυφήν ταύτην σκιάς δαιμόνων! φευγούσας αστραπιαίως μέσω των ανταυγειών του ηλίου.
Ρεμπέλης, Χαράλαμπος
(
1953
)
Μια φορά ξώραςχάλευα (=γύρευα) τα γίδια στη ράχ’ (στο Σούλι) και είδα ‘ναν τράγο χωρίς κουδούνι να στέκεται και να με τ’ ράη. Τον πλησίασα, τον πιάν’ απού τα κέρατα και τον χάνω. Σκιάχτ’κα. Ήταν ο σατανάς τράγος. Αρρώστησα καιρό.
Οικονομίδης, Δημήτριος Β.
(
1958
)
Την λεχούσα την φυλάμε μέχρι επτά μέρες για να μη την ενταλλώσουν (πειράξουν) οι όξω απ’ ε’’ώ, οι καταχανάες (αυτοί παρουσιάζονται σα σκυλιά, σαν κάττες, αράπηδες και σε μποδίζουν και σε κάμνουν κακό), κάθεται μαζί με τη λεχούσα μια ‘υναίκα.
Παπαμιχαήλ, Άννα Ι.
(
1964
)
Ο παππούς μου ήτανε τζομπάνος και φύλαε γίδια. Ένα βράδυ έχασε δυο γίδια και βήκε τη νύχτα για να τα βρή. Εκεί που βήκε ήτανε κάτι σαταναραίοι και βέλαζαν όπως τα γίδια. Αυτός τα μαύλαε (= φώναζε). Εκεί ήτανε οι σαταναραίοι. Όταν τους είδ’ αυτός έτρεξε. Αυτοί τον κυνηγούσαν από κοντά. Κ’ ύστερ’ ανέβηκε σ’ ένα πουρνάρ’ και κάθισ’ εκεί όσο που έφ’γαν αυτοί.
Οικονομίδης, Δημήτριος Β.
(
1958
)
Ο Σατανάς στο Μοναστήρι (έδηγος)
Μια φορά σκέφτηκεν ο Διάολος να πάρη στο λαιμόν του τσοι καλογέρους ενούς Μαναστηργιού πούσανε πολλά θρήσκοι. Το λοιπός μεταμορφώθηκε σε Καλόγερο και να σου τον μια μέρα ξεφύτρωσεν στο Μοναστήρι κι εζήτηξεν να τον δεχτούνε σα αδερφό. Τον εδεχτήκανε, κι αυτός στην αρχή έκανεν τον τέλειο χρισθιανό, ενήστευγεν, επροσεύχουν τον, ξενύχτιζεν, ως που με τον καιρό τον αγαπήσανε οι Καλόγεροι κι ο Γούμενος...
Άγνωστος συλλογέας
(
1934
)
Πολλές φορές τυχαίν’ κακή ώρα κ’ έρχιτ’ ο σατανάς και μαρκαλεύει τα γίδια και τα πρόβατα. Μια φορά τον είδα με τα μάτια μ’. Ήταν ένας αψηλός τράγος με γένεια και μούσι. Σκιάχτ’κα κ’ έφγα. Πάησα σπίτ’ κ έπεσα. Πέρασε μήνας και γέρεψα.
Οικονομίδης, Δημήτριος Β.
(
1958
)
Να κοιμάσαι στο αλώνι και να μη φοβάσαι βιστιρά, γιατί οι δαιμόνοι φοβούνται τον κύκλο. [βιστιρά= το κακό που παθαίνεις τις από δαιμόνια.]
Φραγκάκι, Ευαγγελία Κ.
(
1949
)
Εδώ στου Γκούμ’, κάτ’ από του Γκούμ’, ήταν νερόμυλος (τώρα δεν είναι). Εκεί είναι μια τρύπα κοντά βαθειά, μεγάλη, που την λέμε τρύπα του μύλου. Από εκεί φοβόμαστε να περάσωμε τη νύχτα, γιατί λέμε ότι στο μύλο ήταν σαϊταναραίοι. [σαϊταναραίοι= Εκφοβισμός των παιδιών. «Κάτσι καλά για θα σε πάνω στην τρύπα του μύλου».
Οικονομίδης, Δημήτριος Β.
(
1958
)
Ο πρώτος μαύρος πετεινός:
Ο Ελληνικός λαός πιστεύει ότι η φωνή του μαύρου πετεινού, κατά το πρώτο εωθινό του λάλημα (πρώτη αλεκτροφωνία) είναι το σύνθημα να φύγουν και να εξαφανιστούν τα πονηρά πνεύματα και να κρυφτούν στα κατακλείδια της Γης. Πονηρά πνεύματα θεωρούνται κι οι Νεράϊδες κι οι Ξωτικές.
Χρηστοβασίλης, Χρ.
(
1944
)
Διαολική συνερία. Όντε θα σου παντήξη διαολική συνερία, σε πιάνει βιστιράς. Γροικάς και σου παίζουνε μιαν αδύνατη μπατσελιά στο μάγουλο, απού σε πιάνει ρίγος και πέφτεις του κάτου κόσμου. Το βιστίρισμα γιατρεύεται μόνο με αγιωτικά. [Διαολική συνερία= Συνεργασία διαβόλων]
Φραγκάκι, Ευαγγελία Κ.
(
1949
)
Ο Γιαννακός κι οι δαιμόνοι
Ένας Γιαννακός απού την Αξό πήε μια βολά στο Γαράζω να πουλήση μιζήθρα, καιρός μεγάλες αποκρές. Άργησε να πουλήση κ’ εγύριζε στο χωριό του αργά, σκοτεινιασμένα. Αναμεσός του δρόμου είνε ο Κόκκινος δέτης, ένας μεγάλος γκρεμός, που ποτέ δε λείπουν από κει οι δαιμόνοι. Ως έφταξεν μπροστά στο δέτη ντακαίρνει η γαϊδάρα του κι αφριματούσε και σφύριζεν από τα ρθούνια και δεν ήθελε να περάση πέρα. Ο Γιαννακός...
Άγνωστος συλλογέας
(
1926
)
Η Χαστουκιά
Ο Διάολος πολλές φορές, ώρα νύχτα σε μερικούς απόκεντρους και έρημους τόπους χαστουκίζει άνθρωπο, που δεν είνε σταυρωμένος κείνην την ημέρα. Η χαστουκιά μπορεί να ακουστή ως σβούρα στ’ αυτί ή και όχι, και όποιος χαστουκιστή αρρωστά και δε γιαίνει, όξω με διαβαστικό από χερικάρη Παπά λέγεται και μπατσελιά = (ράπισμα στη παρειάν) και κακό συναπάντημα. Έδηγος: ένας παπάς επέρνα σ’ ένα δρόμο μέρα μεσημέρι...
Άγνωστος συλλογέας
(
1926
)
Όταν τα σαλαγάμε τα γίδια βλέπομε το διάβολο ανάμεσά τους. Λέμε ότι έχουν του διαβόλου τρίχα μέσα τους.
Οικονομίδης, Δημήτριος Β.
(
1959
)
Άσχημα να βγης μεσάνυχτα αν δεν κράξουν τα κοκόρια. Είναι όλα τα σεϊττάνια στο πόδι κι όλοι οι βόλακοι (βόλακας θα βγη.) Τον πρώτον καιρόν, που βγαίναν τη νύχτα, εύρισκαν κάτι ζαγκούλια. Το ίδιο λέει για το μεσημέρι. «Έτυχε πάν στο μεσημέρι».
Ιωαννίδου, Μ.
(
1943
)
Οι σεϊταναραίοι παίζουν στα ρέμματα άργανα, και σουρίζουν, Προτύτερα τους έβλεπαν.
Οικονομίδης, Δημήτριος Β.
(
1958
)
«
»
Πλοήγηση
Όλο το Αποθετήριο
Αρχείο & Συλλογές
Τόπος καταγραφής
Χρόνος καταγραφής
Συλλογείς
Λήμμα
Κατάταξη παράδοσης (κατά Πολίτη)
Ευρετήριο πηγών
Κείμενα
Ο λογαριασμός μου
Σύνδεση
