Προστέθηκαν πρόσφατα

Τζίνι πληθ. Τα τζίνια= ''Τουρκική οι δαίμονες''

Σάρρος, Δημήτριος Μ. (1893)

Γυνή της μαία, γκομένη και αυτάς παράλυτος διηγείται ότι νύχτηρ κοιμωμένην οι πίτζιλοι έρριψαν απο το παράθυρον είναι αληθές ότι ευρέθη την νύκτα έξω αναίσθητος υποκάτω του παραθύρου. Σημ. Πίτσιλος= όντα τκά νυκτός μόνον φαννόμενα, άτυτα τρώγουσι το τιμάχιον της βασιλόπηττας, το σθ. Αλειμμένον με βουτυρόμελι θέτουν κατά το εσπέρας της πρωτοχρονιάς, πλησίον του σπλήνος των βρύσεων.

Χορτόπουλος, Π. (1876)

Τόμπιρας= Γαλλ . Vampire [η ετυμολογία του παρασύρει τον συλλογέα εις την εξήγησην της λέξεως]

Άγνωστος συλλογέας

Του Πόειου

Είναι δαιμόνιο που πάντα βγαίνει το σουρούπωμα και παίρνει τους ανθρώπους. Άμα σκιάζεται κανένας να βγή όξω κάπου τη νύχτα του λένε : Άιντε π'σκιάζεσαι σαν κι π' θα σι πάρ' του Πόειου.

Λουκόπουλος, Δημήτριος (1926)

Μαλλιαρός, η , ον, μυθολογούμενον στοιχειό παρά τας δεισιδαίμοσι.

Σαμίδης (1912)

Στο Άρμενον [όνομα τοποθεσίας] ''Ο λαός των πέριξ χωρίων ονομάζει νύν την θέσιν ταύτην ''Αρμενοπόταμον'' και φρονεί ότι υπάρχει εκεί ''στοιχειωμένος Αρμένης''.

Κανελλάκης (1892)

“Απεμάς καλοί” είναι όντα τινά. Το εσπέρας της πρωτοχρονιάς τίθεται επί της στέγης φαγητά επί οικίαν, όπως φάγωσιν οι “Απεμάς καλοί”.

Χορτόπουλος, Π. (1929)

Γκάς (ο)= φάντασμα, εμφανιζόμενον κόνον την Παραμονήν των Χριστουγέννων, του Αγ. Βασιλείου και των Θεοφανείων εν καιρώ νυκτός.

Παπαναούμ, Π. (1928)

Κολοένης (ο), μυθικόν πρόσωπον

Δένδιας, Μιχαήλ, Α. (1917)

Αλλαχτό, ούτως ο παραμεμορφωμένος άνθρωπος και δη επί το χείρον. Λίγεται επί των λεποσάρκων, ωχρών, καθόλου των εχόντων μορφήν ηλλοιωμένην : Φωτιά σε κάψη αλλαχτό! Είτα έλαβεν ιδίαν υπόστασιν ηλέξις, οιονεί επροσωποποιήθη. Όθεν έγινες σαν αλλαχτό. Είσαι σαν αλλαχτό. Προδήλως δεν υπάρχει αλλαχτόν τι, προς ο συγκρινόμενοι τινες ευρίσκονται όμοιοι.

Μαρινάτος, Σπ. (1918)

Τελώνια, (τα) αι υπό ηλεκτρισμού φλόγες αθ επί των ιστών, κεραίων ή άλλων εξεχόντων μερών του πλοίου φαινόμεναι εν καιρώ τρικυμίως.

Κουκουλές, Φαίδων (1920)

Είνι διμόνιων π'βγαίν' πάντα του σιροπύπουμα κι παίρν' τς ανθρώπς. Αυτό του λένι Πόειον. Άμα σκιάζιτι κανένας να βγή όξον τ'νύχτα, τ'λένι : Άιντι, π' σκιάζισι, σαν κι π' θα σι πάρ' του Πόειον.

Λουκόπουλος, Δημήτριος (1925)

Λαβωμένος. Παρ' αλβανογλώσσους πιστεύεται ότι θεότης της, Βιτώρια καλουμένη, άλλο τε μεν φωνάζει πάν θα πάω, άλλοτε δε παρουσιάζεται ως βρέφος εις τους διαβάτας όστις δε αποκριθή εις αυτήν ή την νομίση αγκθές βρέφος και αναλάβη να φέρη οίκαδε, λαβώνεται = βάλλεται υπο του θανάτου και θάττον ή βράδιον αποθνήσκει. Εν Κρήτη ραισμένος = βεζημένος υπό του θανάτου, εις όν ειμαρμένον ν'αποθάνη εντός ολί...

Άγνωστος συλλογέας (1891)

Πιστεύεται ότι παρθένοι ποδήρει χιτώνα ενδεδυμέναι, εν ωρισμένοι του έτους εποχή, εξέρχονται εις τα των χωρικών αλώνια νυκτός, όπου συνευθυμούσι χορεύουσαι. Τα δαιμόνια ταύτα ουδόλως είναι κακοποιόν.

Βενέτος, Νικόλαος Σ.

Βόμπυρας

Σκωπτικώς περί των αδυνάτου κρίσεως ανθρώπων, ομοίωμα, είδωλον, πιθηκοειδές.

Άγνωστος συλλογέας (1908)

Ζώδι. Πνεύμα κακοποιόν ή μη, όποια και αι αναράδες = νηρηίδες και οι οίτουλοι. Ως επί το πλείστον θεωρούνται κακοποιοί.

Λαναράς, Κ. (1876)

Αρμένηδες

Ένας Χαρκούσης εσηκώθην πολλύ πρωί για να στέση αξόβεργα. Εκεί που 'στεννεν ήκουσε ψαρμουδία, ήδεν και λαμπάδες αναμμένες και κεριά ήσαν Αρμλενηδες κι είχαν λείψανο. Σαν επέρασαν απ'εκεί που ήταν αυτός, ένας Αρμένης του 'δινε- φώς, μα ευτός δεν το πήρε γιατί άν το παιρνε ήθεν να τόγ- χαλάση.

Βίος, Στυλιανός Σχολάρχου (1918)

Αλσός. Παρά Φαρασιώταις δαίμωντες σκότιος δια νυκτός πλανώμενος και ποικιλοτρόπως ενοχλήν ή κακοποιών τους ανθρώπους. (Αλσός= εν τη εκδόσει σελ. 137 η λέξις εύρη τυπωμένη ως Αλούς)

Καρολίδης, Π. Κ. (1885)

Ήσκιος [η ησκιωτ'κό] = ''Το φάντασμα''.

Άγνωστος συλλογέας

Μαλιέρ: Οι εν τους σκοτεινούς άντρους οικούντες και τους εισερχομένους πνίγοντες δαίμονες. Λέξη φαρασιωτική

Καρολίδης, Π. Κ. (1885)

Παραδόσεις: Πρόσφατες εγγραφές

Τζίνι πληθ. Τα τζίνια= ''Τουρκική οι δαίμονες'' ﻿

Τόμπιρας= Γαλλ . Vampire [η ετυμολογία του παρασύρει τον συλλογέα εις την εξήγησην της λέξεως] ﻿

Μαλλιαρός, η , ον, μυθολογούμενον στοιχειό παρά τας δεισιδαίμοσι. ﻿

Στο Άρμενον [όνομα τοποθεσίας] ''Ο λαός των πέριξ χωρίων ονομάζει νύν την θέσιν ταύτην ''Αρμενοπόταμον'' και φρονεί ότι υπάρχει εκεί ''στοιχειωμένος Αρμένης''. ﻿

“Απεμάς καλοί” είναι όντα τινά. Το εσπέρας της πρωτοχρονιάς τίθεται επί της στέγης φαγητά επί οικίαν, όπως φάγωσιν οι “Απεμάς καλοί”. ﻿

Γκάς (ο)= φάντασμα, εμφανιζόμενον κόνον την Παραμονήν των Χριστουγέννων, του Αγ. Βασιλείου και των Θεοφανείων εν καιρώ νυκτός. ﻿

Κολοένης (ο), μυθικόν πρόσωπον ﻿

Τελώνια, (τα) αι υπό ηλεκτρισμού φλόγες αθ επί των ιστών, κεραίων ή άλλων εξεχόντων μερών του πλοίου φαινόμεναι εν καιρώ τρικυμίως. ﻿

Βόμπυρας Σκωπτικώς περί των αδυνάτου κρίσεως ανθρώπων, ομοίωμα, είδωλον, πιθηκοειδές. ﻿

Ζώδι. Πνεύμα κακοποιόν ή μη, όποια και αι αναράδες = νηρηίδες και οι οίτουλοι. Ως επί το πλείστον θεωρούνται κακοποιοί. ﻿

Ήσκιος [η ησκιωτ'κό] = ''Το φάντασμα''. ﻿

Μαλιέρ: Οι εν τους σκοτεινούς άντρους οικούντες και τους εισερχομένους πνίγοντες δαίμονες. Λέξη φαρασιωτική ﻿