Recent entries

Now showing items 1941-1960 of 6798

Ο Νικόλαος ο Στεφα(δ)ούρος ήρσετον νύχτα που τα Σκάλια και τον ήπηρεν ο Τζιόλος πο πίσω πρόφτασεν και ήμπε μες το σπίτι του κ ι ήκατσεν να φάει ψωμί εκ ιά που ήτρωεν, μούγκριζεν και μούϊζεν ένας σοίρος στημ πόρταν, ήπηεν να του πη: «ούτσι» κι ηπόμεινεν άφωνος κι ηπέθανεν σε τρεις ημέρες, [Τζιόλος= διάβολος]

Ζερβός, Ιωάννης (1958)
Εδώ στον Άϊ – Κωνσταντίνο (εκκλησία πιο κάτω από τη Χώρα), ένα βράδυ πήγαμε μαζί με το Θεόδωρο Μορφονιό να κυνηγήσωμε τα κουνάβια. Ακούσαμε τα σκυλιά που γαβίζανε όπως γαβίζουν τα κουνάβια και φύγαμε να πλησιάσωμε τα σκυλιά. Αφού πήγαμε εκεί στο δένδρο απάνω βλέπομε ένα πράμα μεγάλο μαύρο σαν αρνί, ολοστρόγγυλο κεφάλι όπως του γάτη. Τα μάτια του κάνανε σπίθες όπως του άστρου. Λέω του Θοδωρή. Δεν είναι...

Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (1960)
Οβουρό

Ανάμεσα από ελάτια και χωράφια σώζονται στη Βυτζίστα ερειπωμένοι τοίχοι σε σχήμα κυκλικό. Το περιφραγμένο μέρος, στα παλιά χρόνια, χρησίμευε για στάλος των γελαδιών του χωριού. Μια νυχτιά, δαιμονικό μπήκε στο σταλό κι αναστάτωσε τα γελάδια. Ο γελαδάρης την άλλη μέρα μολογούσε και έλεγε. «Είταν ένα μούργκο γομάρι ψηλό δυο φορές σαν τουν τοίχου. Του γουμάρ πήδσι τουν τοίχου κι μπήκε στουν ουβουρό. Το...

Χατζηγάκης, Αλέξανδρος Κ. (1948)
Κουλάκου

Λίγο πιο πάνω απ’ την Καστανιά, στο μέρος που περνάει η στράτα για τη Σκληνιάσα, ανάμεσα από δάσος οξιάς και πυξαριού, ανοίγεται μια ξαίθρα, π’ ακούει στ’ όνομα Κουλάκου. Η παράδοση αναφέρει ότι, όταν κάποτε ληστές, ύστερ, από πόλεμο με τους Καστανιώτες, μπήκαν στο χωριό και λήστεψαν τα σπίτια, σύρανε μαζύ τους πολλούς Καστανιώτες κι ακόμα πήρανε κοντά τους, τον παππά του χωριού, τον Παπαοικονόμο,...

Χατζηγάκης, Αλέξανδρος Κ. (1948)
Η καλουρ’ζιά του Ταξιάρση και της Αγιάς – Μαρίνας ηθέλασιν να κάμουν λουτουρ’ζιά στον Άϊ – Ελιά. Την νύχτα ήρθεν και τις ξύπνησεν ένας παπάς κι αυτός ήταν ο πειρασμός τους επήεν ως τους Κουκκούμους τ΄σι είπεν τους: «ψο καλά να μπούμε σ’ αυτόν τον σπήλιο να σας λουτουρ’ζήσω, παρά να πάμεν στον ψηλόν «Αϊν – Ελιά». Τους λειτουρ’ζησε καιτις ημετάλαβεν κι ήσκασεν τους ‘πό ένα ροζίν κι η (γ)ένηκεν αστραπή....

Ζερβός, Ιωάννης (1958)
Τα Πουλιά

Η παράδοση αναφέρει πως μια χρονιά περάσανε στο Τυχάϊ και το Λάντζο, πολλά πουλιά και στη διάβα τους ο ουρανός και ο τόπος κοκκίνησε. Οι χωριανοί ξηγήσανε πως τα πουλιά είταν το Τάγμα των Εωσφόρων πως είταν περασμική ενέργεια.

Χατζηγάκης, Αλέξανδρος Κ. (1948)
Ο Γιάννης ο Πιζάνιας ήτον βοσκός ήρσετον που τον Εμπορ’ζιό ήρτεν ως το Καστέλλι κ’ ι ήκουσεφ φωνή που του Ηλιού τα λίγκια: «αλίμενέ με και μένα» κι είπεν μέσα του: «αυτός εν είναι βοσκός, μόνον να τρέξω κουστουρδί». Και σίντας ήρτεν στο Ερό – χωρ’ζιό, στο πη(γ)άϊν, ήκουσεν τηφ φωνή που το Καστέλλι, κ ι ηκούστηκε πάλιν η φωνή, που τις Μυριτσές, κι είπεν μέσα του: «τώρα μέφτασε». Τι να κάμει ο βοσκός;...

Ζερβός, Ιωάννης (1958)
Ο αχόρταγος

Μια βουλά, είταν ένας τσέλιγκας, πούχε πολύ βιός. πράτα και γίδια πάνου απού τρεις χιλιάδες. Ου τσέλιγκας είχε και βοσκοτόπια που χωρούσαν να βοσκήσουν τα πράτα του. Είταν ούμως αχόρταγους άνθρουπος. Έβαζε στου νου του ν’ απουχτήσει τόπο πουλύ. Μια μέρα που λόγιαζε πώς να πάρει τουν τόπο, ήρθε κι στάθκι μπρουστά του ου διάουλος. Τουν ρώτσι τι σκέφτεται. Κείνος τούπε ότι χαλεύει τόπου πουλύ πουλύ....

Χατζηγάκης, Αλέξανδρος Κ. (1948)
Κουάρνα αλί κάπρι

Στα Καστανιώτικα βουνά, που τρουϊρμό δεν έχουν κατά το λαϊκό τραγούδι, υπάρχει μια θέση που ακούει στο όνομα αυτό. Κατά την παράδοση, στο μέρος αυτό βρέθηκε ένα μεγάλο μαύρο και σουβλερό κέρατο. Οι χωριανοί λέγανε πως είναι κέρατο από αγριόγιδο. Ένας γέρος έλεγε πως είναι κέρατο διάολου. [όνομα αυτό= Κβλχ το κέρατο της γίδας]

Χατζηγάκης, Αλέξανδρος Κ. (1948)
Ο σατανάς της Τύρνας

Στη θέση Σταυρός Τύρνας υπάρχει ένα κοτρώνι, απ’ το οποίο επιχειρούσαν οι καβαλλάρηδες ν’ ανεβούνε στ’ άλογά τους. Κανένας όμως δεν το κατόρθωνε, γιατί τ’ άλογο δυστροπούσε και τον γκρεμούσε. Έτσι το χωριό πίστευε πως μες στο κοτρώνι κατοικεί ο διάβολος. Ανακοινώσανε το πράμα στον περαστικό Πάτερ Κοσμά, που διάβασε μια ευχή. Και ω του θαύματος, ο Σατανάς βγήκε απ’ το κοτρώνι και γκρεμίστηκε με φοβερό...

Χατζηγάκης, Αλέξανδρος Κ. (1948)
Διάβολος

Την νύκτα περνούνε οι δαίμονες από το δρόμο με όργανα και νταούλια. Πάνε έτσι σε γάμο να πάρουνε τη νύφη.

Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (1961)
Τόφκιρο σακκούλι

Σε βρύση της Τύρνας βρέθηκε κάποτε, ένα ακέριο σακκούλι, καμωμένο από τομάρια διαφόρων άγριων και ήμερων ζώων. Λένε ότι το σακκούλι το ξέχασε εδώ στη βρύση, ο Ζελζεβούλης, γιατί κείνος που το πρωτοβρήκε και το πήρε στα χέρια του πέθανε. [Τόφκιρο= Τ’ ατόφιο, το ακέριο σακούλι. Παραποιημένο]

Χατζηγάκης, Αλέξανδρος Κ. (1948)
Μέσα στ’ αλώνι άμα δεν έχη καρπό μέσα δε gάνει να κοιμηθής ιατί θα σε πειράξουν τα σατανικά και θ’ αρρωστήσης άσκημα.

Ήμελλος, Στέφανος Δ. (1959)
Εν το κουτσόν της αγίας Ελένης

Εις το προς Δ. του ναού πηγάδι, ρίπτουσι κουκιά ξηρά, που βυθιζόμενα παράγουσιν ήχον σαν μάσημα πολλών ανθρώπων. Τούτο πιστεύεται ότι προέρχεται από τους διαβόλους φυλακισμένους εδώ μεταξύ των οποίων και ένας ενοχλητικός που δεν ερρίπτετο εις το πηγάδι έως ότου η αγία Ελένη έρριψε το σπαθί της και του έκοψε το πόδι εξ ου ο τίτλος «το κουτσόν της αγίας Ελένης».

Κυριαζής, Νίκος Γ. (1940)
Τούρνος

Στις Γκρόπες της Παλιοκαριάς, υπήρχε εργαστήρι, που κατασκεύαζε κλειδοπίνακα, γουδιά κι άλλα ξύλινα αγγεία. Το εργαστήρι εγκαταλείφθηκε απ’ τη βραδυά που πήγε εκεί ένα ξωτικό κι ο μάστοράς του χωρίς να ξαίρει ότι είναι ξωτικό μίλησε. Έτσι ο μάστορας έχασε τη φωνή του. Λένε πως τις νύχτες ακούγονται πελεκήματα στο εργαστήρι. Λένε ακόμα πως βρήκανε και πελεκημένα ξύλα έτοιμα για κατασκευή βαρέλας. [Τούρνος=...

Χατζηγάκης, Αλέξανδρος Κ. (1948)
Βάλια ντι λα Γκαρόη

Στο ρέμα του χωριού, στους Κουκλαίους, υπήρχε ολοπέτρινο γεφύρι που έπεσε. Η παράδοση αναφέρει, ότι στο ρέμα αυτό βγαίνουν οι διαβόλοι, που αυτοί γκρεμίσανε το γεφύρι. [Βάλια ντι λα Γκαρόη= Κβλχ = ρέμα των διαβόλων]

Χατζηγάκης, Αλέξανδρος Κ. (1948)
Αφορισμό

Μεγάλοι καυγάδες γίνανε ποιος θα πάρει το βοσκολείβαδο Καλογερομάντρι που ανήκε στο μοναστήρι Ντουσίκου, αλλά βρισκότανε κοντά στο Βετερνίκο. Έτσι αποφασίστηκε να διαβαστεί αφορισμός, και το λειβάδι έμεινε στους Βετερνικιώτες, που δεχτήκανε τον αφορισμό. Από τότες λένε, ότι τριγυρίζουν εκεί μύρια σπέρια από διαόλους ξεραγκιάνους με μακριές ουρές με γαμψό νύχι στην άκρη τους σαν κλαδευτήρι, κακομούτσουνοι...

Χατζηγάκης, Αλέξανδρος Κ. (1948)
Δαιμονικά

Η παράδοση αναφέρει πως ο καλόγερος Ανανίας του μοναστηριού Αγίας Κυριακής Γρεβενοσελιού, συνάντησε στο δρόμο, που φέρνει από τα Θοδώριανα της Άρτας προς το Μοναστήρι, ένα σκυλί και μια γάτα. Όπως βάδιζε πότε το σκυλί πότε η γάτα τρίζοντας τα δόντια τους, του κόβανε το δρόμο, πηγαίνοντας μπρός και πίσω του. Σε λίγο τα δαιμονικά ξαφανιστήκανε και παρουσιάστηκε νάρχεται προς τον Πάτερ Ανανία, μια κηδεία....

Χατζηγάκης, Αλέξανδρος Κ. (1948)
Αγιασμός

Σε καιρό επιζωστίας, οι Βαθυρεμιώτες, μαζεύανε τα γελαδικά σε ωρισμένο μέρος και κάνανε αγιασμό με τα λείψανα του Αϊμοδέστου. Οι χωριάτες λέγανε πως κάποιο δαιμονικό, πείραζε τα γελάδια. Κανένας όμως δεν είχε ιδεί το δαιμονικό αυτό. Μονάχα το φαντασθήκανε, σαν ένα άγριο φίδι με βούλες άσπρες στο κορμί. Αυτό το δαιμονικό είταν που κέντριζε στη βρύση τα γελάδια και ψοφούσαν.

Χατζηγάκης, Αλέξανδρος Κ. (1948)
Ευρεία γης έκτασις του Τεκκέ αποκαλείται Παληοφικάρα εξ αυτής δε και χωλόν δαιμόνιον, ευχαριστούμενον να παραπλανά τους διερχομένους μέχρις ότου λαλήση αοπετεινός. Το δαιμόνιον εμφωλεύει εις ύψωμα εδάφους προς το δυτικόν άκρον της αλικής.

Κυριαζής, Νίκος Γ. (1940)

Παραδόσεις: Recent submissions

Διάβολος Την νύκτα περνούνε οι δαίμονες από το δρόμο με όργανα και νταούλια. Πάνε έτσι σε γάμο να πάρουνε τη νύφη. ﻿

Μέσα στ’ αλώνι άμα δεν έχη καρπό μέσα δε gάνει να κοιμηθής ιατί θα σε πειράξουν τα σατανικά και θ’ αρρωστήσης άσκημα. ﻿

Διάβολος

Την νύκτα περνούνε οι δαίμονες από το δρόμο με όργανα και νταούλια. Πάνε έτσι σε γάμο να πάρουνε τη νύφη.

Μέσα στ’ αλώνι άμα δεν έχη καρπό μέσα δε gάνει να κοιμηθής ιατί θα σε πειράξουν τα σατανικά και θ’ αρρωστήσης άσκημα.