Προς βορράν του Μοναστηρίου (της Αμάρτου) και απόσταση 20 περίπου λεπτών της ώρας απ’ αυτό κοντά στη θάλασσα, υπάρχει κάποιος βράχος σταλακτίτης. Κάτω απ’ αυτόν σχηματίζεται ένα είδος σπηλαίου, μέσα εις το όποιον καθώς λέγουν, ευρέθη μια μικρά εικόνα της Παναγίας. Την εικόνα αυτήν, οι κάτοικοι της Χάλκης που εταξίδευσαν τακτικά από τη Χάλκη στ’ Αμμούδι, αφήρεσαν από την σπηλαιώδη αυτήν κατοικίαν της και μετέφεραν εις την Χάλκην. Αλλ’ ως εκ θαύματος η εικόνα της Παναγίας μετά τινά χρόνον ευρίσκετο πάλιν εις την προτέραν της κατοικίαν. Οι Χαλκίται υποθεσάντες ότι επρόκειτο περί κλοπής και μεταφοράς της εικόνος υπό τον βράχον απεπειράθησαν ν’ αφαιρέσουν και πάλιν την εικόνα από την θέσιν της και δευτέραν και τρίτην φοράν αλλά πάντοτε χωρίς αποτέλεσμα διότι η εικόνα μυστηριωδώς τρόπον τινά εξηφανίζετο και επήγαινεν οπίσω εις την υπό τον βράχον κατοικίας της. Οι Χαλκίται, ύστερα από τας αποτυχούσας αυτάς αποπείρας, φοβηθέντες μήπως πάθωσι κανένα κακόν με την επιμονήν των αυτήν δεν επιχείρησαν πλέον να την μετακινήσωσιν από την θέσιν της. Η παράδοσις αναφέρει και τούτο : ότι κάθε βράδυ οι Χαλκίται διέκρινον φώς εις το μέρος ακριβώς του βράχου. Η θαυματουργός αυτή ιδιότης της εικόνος γρήγορα διεδόθη μεταξύ των κατοίκων των πέριξ χωρίων και πολλοί τούτων ήρχισαν να συχνάζουν εις τον τόπον όπου ήτο ο βράχος και η εικόνα, ήναπτον λαμπάδες, ησπάζοντο την εικόνα, εθυμίαζαν, προσέφερον διάφορα αφιερώματα και έφευγον λαμβάνοντες και ολίγον «άγιασμα» νερό δηλ. ιαματικόν το οποίον κατά σταγόνας έβγαινεν από εξογκώματα, εν είδει μαστών του σταλακτίτου βράχου. Ο βράχος έκτοτε ονομάζεται «Αγιόπετρα» λόγω της ιαματικής δυνάμεως του νερού η οποία παρετηρήθη επί διαφόρων οφθαλμικών νοσημάτων, αποδιδομένης εις την θαυματουργόν ενέργειαν της Παναγίας.