Όπως σε πολλά μέρη υπάρχουν αρχαία φρούρια καλούμενα Κάστρα της ϊΩρηας με το απαραίτητο δημοτικό τραγούδι έτσι και στον Φιλιέρημο της Ρόδου έχουμε το Κάστρο της Σουρηάς ή Μηδιάς όπως το λέγει η Ροδίτικη παραλλαγή. «Στο κάστρο του Φιλερήμου, που’ ταν το πιο γερό, Κάστρο της Ρόδου τον παληό καιρό κατοικούσε με την μάναν της μια όμορφη βασιλοπούλα. Για να κυριέψουν αυτό το Κάστρο οι Τούρκοι έστειλαν ένα στρατιώτην ντυμένον γυναικίστικα και παρουσιάστηκε κάτω από τον πύργο σαν εγκαστρωμένη τσοπάνισα. Εκαμώθηκεν πως την εκυνηγούσαν οι Τούρκοι και κλαίοντας παρακαλούσε να την αφήσουν να μπη μέσα στο κάστρο. Η πονόψυχη βασιλοπούλα πίστεψε στες ψεύτικες αυτές παρακάλιες κι άφισε την ψευτογκαστρωμένη τσοπάννισα να μπη μέσα με τα πρόβατά της. Την νύκτα τρεις στρατιώτες που σαν δεμένοι στην κοιλιά των κριάδων (κριών) άνοιξαν την πόρτα του κάστρου και μπήκεν ο στρατός που ταν φυλαγμένος στα κλαδιά του δάσους. Για να μην πιαστή η Βασιλοπούλα έδεσε τα μάτια του αλόγου της και καβαλλαριά έπεσε κάτω από το κάστρο κι εσκοτώθηκε». Αλλ’ ας αφήσουμε το σχετικό δημοτικό τραγούδι να τα πη καλύτερα και παραστατικώτερα. «Όλα τα κάστρα πήγα τα κι’ όλα εγύρισά τα Σαν της Μηδιάς το κάστρο, ποτές μου εν είδα Γύρω τριγύρω τοίχος και όλο σίδερα Δώδεκα χιλιάδες Τούρκοι το πολεμούν Χρόνους δεκατεσσάρους και δεν πέρνουσι, Κι’ ένα μικρό Τουρκάκι μιας μάγισσας ο γυιός Στο μπερπέρι πάει και μπερπερίζεται, Γυναικεία ρούχα βάλλει και ξανθά μαλλιά Κόβει δυό λεμόνια κι’ έκαμεν βυζιά Παίρνει και μαξιλλάρι κι’ έκαμεν κοιλιά Π’ όξω που τον πύργο πάει και δένεται, - Άνοιξε κοκώνα το κακόμοιρο Νάμπο να γεννήσω το βαρυόμοιρο. – Σκύλε προδότης είσαι και προδώνεις με, - Αν είμαι γω προδότης πέτρα να γενώ Και να με σαβανώνουν όξω στο στενό. Πάει ν’ ανοίξη η δούλα χίλιοι ήμπασιν Κι ώστα να καλονοίξη μύριοι ήρτασι. Κι η κόρη που το φόβο κι’ από την ντροπή Έπεσε που το κάστρο με τ’ άλλο της μαζί. Στο μέρος που σκοτώθηκεν η βασιλοπούλα εγέμησαν από το αίμα της κάτι λουλούδια αγριοβιολέτες που δείχνουν στους επισκέπτες οι Τριαντενοί. Λέγουν μάλιστα ότι ο μεταμορφωθείς Τούρκος απελιθώθη και ίσαμε πριν λίγα χρόνια ακόμη στες ποδιές του Φιλιερήμου υπήρχεν ένας μεγάλος βράχος που τον έλεγαν αγκαστρωμένη γυναίκα γιατί έμοιζε σαν γκαστρωμένη.