Search

Now showing items 1-10 of 1262

Νεράϊδες έχει και στο Καβούσι. Για να μη σε πειράξουνε τα κακά πράματα πρέπει να κάνης το σταυρό σου. «Όποιος κάνει το σταυρό ντου, άρμα έχει στο πλευρό ντου». Άμα κάνης το σταυρό σου λες από μέσα σου: «Παναγία μου, στη χάρι σου παραδίδομαι». Δεν έχει την εξουσία να σου κάμη κακό.

Αικατερινίδης, Γεώργιος Ν. (1968)

Οι Στρίγγλες αυτές βγαίνουν και ‘υρνούν αφ’ της Αιάς Αναστασίας 22 του Δεκέμβρη μέχρι τα Φώτα και αυτές είναι στρίγγλες και βγαίνουν τότε γιατί ‘εννήθηκαν την ώρα που ‘εννήθη ο Χριστός.

Παπαμιχαήλ, Άννα Ι. (1964)

Ουράνιον Τόξον : Της Παναγίας το ζουνάρι. Όταν βγή το ζουνάρι θα σταματήση η βροχή. Όταν έγινε η πλημμύρα του Νώε τότε είπαν οτι αυτό το σημέδι έδειξε ο Θεός, οτι δεν θα ξανακάνη βροχή κ' εβγήκε ο Νώες από την Κιβωτό. Το πράσινο είναι πουλύ στο ζουνάρι, θα βγή λάδι πουλύ. Το κίτρινο είναι στάρι, το κόκκινο είναι κρασί.

Ήμελλος, Στέφανος Δ. (1961)

Ο πύργος της Αγίας Μαρίνας έχει απέξω προεξοχές σα μπαλκόνια. Ένας αράπης ήτανε εκεί και πετιότανε από το ένα μπαλκόνι στο άλλο. Τον έφερνε τον πύργο γύρου γύρου.

Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (1960)

Ο Θεός εδιάλεξε από όλους τους ανθρώπους για αγαθό άνθρωπο το Νώε. Λοιπόν του λέει θα πάρης τα παιδιά σου και την οικογένειά σου και από όλα τα ζωύφια γιατί θα ρίξω βραστό νερό. Θα κλειστής και όπου θα σε βγάλη. Την ώραν που συγκέντρωσαν όλα η γυναίκα του θυμήθηκε την μάνα της και τους πήρε όλους μέσα. Σαράντα μέρες και σαράντα νύχτες γύριζε. Τότε στέλει τον κόρακα γιατί είχαν αποσυρθή τα νερά. Ο κόρακας βρήκε τους πεθαμένους και έτρωε. Αφού δεν γύριζε ο κόρακας έστειλε την πέρδικα και αυτή εγύρισε με ένα κλαρί. Κατάλαβε ότι έπρεπε να βγή έξω και από τότε άρχισε να θηαυρίζη η ανθρωπότητα

Δευτεραίος, Άγγελος Ν. (1965)

Μια φορά ερχόμενα στο χωριό και πέρασα από την συκιά όπως πρωτομπαίνουμε στο χωριό. Είχα τον γάϊδαρο και αυτός εσταμάτησε. Δεν προχωρούσε. Βαράω δίνω μπα μπού δεν πήγαινε μόνο προς τα πίσω πήγαινα. Τότε βγάνω την κουμπούρα και ρίχνω με το αριστερό χέρι και ρίχνω με το αριστερό χέρι και έφυγε εκείνο που έμοιαζε σαν αλεπού. Μετά ο γάϊδαρος προχώρησε.

Δευτεραίος, Άγγελος Ν. (1965)

Δυτικά της Δαμασκηνέας και βόρεια των Οντρίων υπάρχει σήμερα μια πέτρα που μοιάζει μ' άνθρωπο (κοπέλλα) απολιθωμένο. Ο λαός έπλεξε γύρω απ' αυτό το ομοίωμα τον ακόλουθο μύθο. Στα τραγικά και σκοτεινά χρόνια της Τουρκικής σκλαβιάς, υπήρχε μια πολύ όμορφη κοπέλλα την οποία οι Αρβανίτες την κυνήγησαν μ' ανήθικους σκοπούς. Η κοπέλλα για να αποφύγη τον εξευτελισμό κατέφυγε σε σπηλιές και βράχους να κρυφτή. Αλλά και εκεί οι Αρβανίτες τη βρήκαν. Διέξοδος για την κοπέλλα δεν υπήρχε. Ανέβηκε ψηλά στο βράχο κι εκεί προσευχήθηκε και παρεκάλεσε το Θεό να τη σώση. Ο Θεός άκουσε τη δίκαια προσευχή της και την έσωσε. Την απολίθωσε. Από τότε πήρε και η γύρω περιοχή το όνομα κοπέλλα.

Αδαμίδης, Αλέξανδρος Κ. (1962)

Στο χωριό δεν είναι σπίτι που να μην έχη και το στοιχειό του. Μου μολόγαγε η μαλέκω μου, ότι κάποτε έπεσε στην πλάτη της και ίτσιου δεν την πείραξε. Ήταν ένας μαυριάς ίσιαμε εκεί πέρα.

Ιωαννίδης, Κωνσταντίνος Θ. (1963)

Ο Βαρυχνάς είναι ένα ξωταρικό με κόκκινο φέσι στο κεφάλι τσαι πα' τη νύχτα τσαί πιάνει τον άθρωπο αφ' το λαιμό τσαι πολεμά να τον πνίξη. Ο άθρωπος πολεμά να φωνάξη για να τον βοηθήσουν μα δεν μπορεί. Γυρεύγει να κινήση τα χέρια του τίποτε. Όποιος μπορέση τσαι κινηθή τσαι του πάρη το φέσι το κόκκινο γίνεται πλούσιος, γιατί είναι γεμάτο λίρες.

Παπαμιχαήλ, Άννα Ι. (1962)

Εάν η γρίνια και η αδιαθεσία συνεχίζετο και παρά τα γιατροσόφια η κατάστασις αντί να εβελτιούτο εχειροτέρευε, επίστευον ότι το παιδί δεν έπασχε από νόσημα της ανθρωπίνης αυτού φύσεως, αλλ’ ότι το επήραν οι ανεράϊδες και έλεγον ότι ομοιάζει προς τα «παρμένα της Φανερωμένης, διότι πλησίον Ι. Ναού εις το όνομα της Παναγίας της Φανερωμένης, όπου τα ρείθρα ξηροποτάμου, επιστεύετο ότι έβγαιναν οι ανεράϊδες και εχόρευον, αλλοίμονον δε εις τον ιδόντα αυτά ορχουμένας τον άλλαζαν, τον έπαιρναν ή τον ελάβωναν. Δια να βεβαιωθούν δε εάν όντως ή όχι το είχαν παρμένο, το απεγύμνωναν τελείως και το έφεραν και το απέθετον επί του ψυχρού μαρμάρου της Αγίας Τραπέζης όπου το άφηναν καθ’ όλην την διάρκειαν της νυκτός. Την πρωΐαν επανήρχοντο και εάν το παιδί επέζη εισέτι, απεφαίνοντο ότι δεν το είχαν πάρει οι ανεράϊδες και ότι έπασχε νόσημα ιάσιμον οπότε το παρελάμβανον και συνέχιζον τα γιατροσόφια. Εάν το εύρισκεν νεκρόν, τότε το είχαν πάρει οι ανεράϊδες. Ευνόητον βεβαίως ότι σπανιώτατα επέζων τα βρέφη μετά τόσην σκληράν δοκιμασίαν.

Βήχος, Κωνσταντίνος (1960)

«
1
2
3
4
. . .
127
»

Search

Filters

Ο πύργος της Αγίας Μαρίνας έχει απέξω προεξοχές σα μπαλκόνια. Ένας αράπης ήτανε εκεί και πετιότανε από το ένα μπαλκόνι στο άλλο. Τον έφερνε τον πύργο γύρου γύρου.