Search

Now showing items 1-10 of 639

Δριμές : 3 πρώται, 3 μεσαί, 3 τελευταίες του Αυγούστου και Μαρτίου. Κατά τας τον Άυγουστον απόφεγουν την πλύσιν πανικών, κατά τας του Μαρτίου την κακήν οικοδόνησθνου ξυλειάς. Όθεν αι φράσεις ; Τ' Αυγούστου οι Δριμές πανιά και του Μαρτιού στα ξύλα. Ίδια φοβούνται τας 3 τελευατίας του Μαρτίου δια την κακοκαιρίαν των κ' ονομάζει βάβες αυτάς, λέγεται οτι γραία τις πλησίον της Άρτης εκαυχήθη την τελευταίαν του Μαρτίου ημέραν : Στην πομέν' σ', γερό Μαρτί, τ' αρνοκατσικά μ' τα 'βγαλά. Ο Μάρτις τότε δανείζεται δυό ημέρας από του Φεβρουαρίου κ' καταστρέφει δια φοβερού χειμώνος κ' γραίαν κ' ποίμνιον. Δριμοκόβουνται πανιά κ' ξύλα όταν κ' φθείρωνται ως πλυθέντα ή κουίντα κατά τας Δριμές.

Παπαγεωργίου, Ιωάννης (1913)

Του στχιό τ χουριού μας είνι φείδ με κέρατα χσά κι το δάνι πουλλοί μέσα σι νια σπηλιά πολύ τρανό. Κει άμα δγώσ κουντά άνθρωπους τουν αρφά απ'αλ' αργά κι λένι ότ' όπγοιος ρίξ μάλλνου σητί 'ς τα κέρατα κι τρανίζ, βγαίννι αυτούνα κ' είνι χσάφ.

Βίος, Στυλιανός Σχολάρχου (1918)

Όταν χορεύουν με τα ταβούλια, πηγαίνει ο διάβολος και λέει του μπροστινού στο αυτί πως χορεύει πολύ ωραία και τον θαυμάζουν όλοι. Εκείνος τον παίρνει απάνου του και δε θέλει να βγη από το χορό. Οι άλλοι που καρτερούν να χορέψουν μπροστά για ναν τους θαυμάσουν και αυτούς, τα κορίτσια ιδίως, πηγαίνουν να πιαστούν μπροστά και εκεί πιάνονται και σκοτώνονται.

Κορύλλος, Χρήστος Π. (1910)

Κατσικαντάρης= Καλλικάντζαρος

Βίος, Στυλιανός Σχολάρχου (1919)

Απ' τ' Λαμπρή ώσα μη τς Αναλήψεως οι κολασμένοι είνι 'ς τ' Παραδείσου. Αυτό την κάν' ου Θιός για του χατίρ' του Χστού.

Μυρογιάννης, Εμμανουήλ (1919)

Επί τινός των κλιτύων του όρους Τελεθρίου εκτεινομένης ΒΔ τούτου υπάρχει επιμήκης σειρά λευκών λίθων, μακρόθεν φαινομένη ως σειρά εφίππων φουστανελλοφόρων βαδιζόντων κατά παραγωγήν. Ταύτην οι περίοικοι ονομάζουσι “συμπεθερικό”/. Περί αυτής φέρεται η ακόλουθος παράδοσις. Απ' το Παλιοχώρι επάιρνανε μνιά νύφ 'ςτουν Άη Γιάννη. Όταν ξεκίνησ' το συμπεθερικό, επήραν τα προικιά κι άδειασ' ούλο το σπίτι. Μαζί ερχόταν κ' η μάννα της νύφης. Όντας φτάσαν 'ςτ' Αγιαννιώτικο, γυρίζ' η νύφ' και λέει της μάννας της “μάννα, ξέχασαμ' τον τρουβιά”. Η μάννα της κακοφάνηκε και της λέει, “ούλες σ΄οι πίκρες, κόρη μ' για τον ντρουβιά τανε; Τρουβιάδες να γίνητ' και σύ και το συμπεθερικό σ'. Και αμέσως γινήκαν ούλοι τρουβιάδες. Σημ. Παλιοχώρι, χωριόν του δήμου Αιδηψίων, ου σήμερον σώζονται ελάχιστα ερείπια. Άη Γιάννης : χωρίον του δήμου Ιστιαίων. - Τρουβιάς = λεία λίθινη σφαίρα, δι ής οι ποιμένες τρίβουσι το άλας, όπερ προσφέρουσι κατ' Αύγουστον εις τα ποίμνια.

Άγνωστος συλλογέας (1914)

Οι άλλοι μήνες εξώδεψαν ότι είχαν μαζεμένα κι άμα έρθη ο Μάρτης σώνουνται ούλα και τότε του λένε πως αυτός τα σωσε ούλα και τον κρεμάνα. Όταν τον κρεμάνε κλαίει κι όταν τον ξεκρεμάνε γελάει. (Άλλα αίτια της αστασίας του Μαρτίου βλ. Εν Πολίτου Παραδ. αρ. 990 κε.)

Άγνωστος συλλογέας (1916)

Στου Κιφαλόβρυσου τς Σ'νίστας έβγινι νια βουλά ένα στ'χειό, κ'έσκουζι άμα έσκουζι, ρχόντανι αρρώστγις'ς του χουργιό. Κανιά βουλά του Σινιστιάν'κου του στ'χειό έβγινι κάτ'ς του πουτάμ κι τσακούνιταν μι του Κλιπαίτκου κι πότι νίκαι του Σίν'στιάν'κου κι πότι του Κλιαπαίτκου. Σινίστα και Κλεπά είναι όμορα χωρία της Ναυπακτίας συνορεύοντα εις τον μεταξύ αυτών ρέοντα Εύηνον. Την ανωτέρω παράδοσιν ήκουσα εν Σινίστα και κατέγραψα αυτολεξεί.

Λουκόπουλος, Δημήτριος (1914)

Ανάdιο: πιριλειπτ δηλοί τας ασθενείας, αι φαντάζονται προσερχομένας εξ επηρείας κακού δαίμονος, εις ας 'ς επιληψία. ''Είναι είκουσι λογιών ανάστιο, όπερ θεραπεύει εις καθ' όζεν την περιφέρειαν της Λευκίμμης, ρεμεdιάρης

Σαλβάνος, Γεράσιμος (1917)

Ηλιόπειχτος, καθαρώτατος, λαμποκοπών.

Μαστορίδης, Χαρίλαος (1914)

«
1
2
3
4
. . .
64
»