Search

Now showing items 1-10 of 126

Μώμμο (ο) : Oqze, ou autre personage fantastique semblable. On le dit aux enfants pour les faire de neurer sages: Μούττοσο, παιδάϊ μου, αν δε, έρκεται ο Μώμμο = Tais toi, mon enfant, adu contraire va venir le Mommo

Palumbo, Vito D. (1902)

Κολέθρα= τοπωνυμία τη ημίσει ώραν απέχουσα των Τσονιστρών κ κάτωθεν αποτόμου κ υψηλού βράχου πλησίον του χωρίου Λόκκα. Είναι δε άνοιγμα εδάφους μέγα, ούτος το βάθος δεν ηδυνήθησαν να καταμετρήσωσι εξ ου πηγάζει ποταμός της όστη ενούμενης μετ’ άλλων παραποταμιών αποτελεί το Ξυλιθιώτικο καλούμενον ποτάμι, εκ του ονόματός του παρά τας εκβολάς του ποταμού ευρισκόμενου χωρίου Οξυλίθου κλαθέντος ούτω εκ της οξέος λίθου, όστις υπέρκειται του χωρίου. Περί της τσολέθρας λέγουσιν οι γέροντες, ότι συγκοινωνεί υπογείως με τα μέρη της Σκοπέλου, διότι ως ενθυμούνται ενώ ουδόλως έβραξε κατά τη θέρα εν Ευβοία αιφνίως η Κολέθρα επλημμύρε εις βαθμόν απείλησαν τα πέριξ μέρη. Έμαθαν δε βραδύτερον, ότι κατά των εποχών εκείνων έβρεξε πολύ εις την Σκόπελον.

Αλεξανδρής, Απόστολος (1902)

Απο 25 Δ/βρίου - 6 Ιανουαρίου = η περίοδος των καλλικαντζαραίων.

Άγνωστος συλλογέας (1908)

Αγια λεν και : τ' θιου το χέρ' = η ήρις.

Αναγνώστου, Σ. (1902)

Η κατσίκα έχει την ορά τζη απάνω σηκωμένη γιατί μια φορά όντεν εζυγώνανε τη Παναγία οι γ΄Οβραίοι επήγαινε μέσα σένα κουράδι αίγες για να τη χώσουνε μ’ αυτές εσηκώσανε τς’ οράδες τωνε κ’ εσκροπιστήκανε. Τότες κ η Παναγία των είπενε «τη κατάρα μου νάχετε και να πομείνη η γι’ ορά σας εκειά σηκωμένη και να εργάτε το χειμώνα». Ύστερα επήγενενε’ς το πρόβατα κ’ εγενήκανε ένα κουβάρι και την εχώσανε. Η Παναγία των ευκήστηκενε «την ευκή μου νάχετε κι ά(ν) βρέχη κι α(ν) χιονίζη ν’ αχνίζη το μαλάκι σας».

Σταυρακάκης, Ιωάννης (1909)

Εις το βλησίδι δεν κάν’ να παραδώνη (δηλ. να προφέρης το όνομα του διαβόλου ή παρεμφερεί) γιατί γένεται άφαντο. Έτσι μια φορά ένας έκανε χωράφ’ κι’ εσκάλωσε τα’αλέτρι τ’απάνω σε καζάνι που χε βλησίδι κι αυτός παράδωκε κ’ίσια το βλησίδι χάθκε κ’ ήκουνε μοναχά τον αχό από το καζάν’ που πάτηνε τον κατήφορο στα άβαθνα της γής.

Άγνωστος συλλογέας (1903)

Σπήλαιον παρά τη Χώρα. Η παράδοσις λέγει ότι εκορεύθησαν ποτέ εκεί ύδρευσιν επτά παρθένες ς ότι εφονεύθησαν εν αυτό, καταπεσόντος μέρος του σπηλαίου. Πιθανόν ότι το ύδωρ ωνομάσθη κατ’ αρχάς παρθένια δια την καθαριότητά τους, όπως τόσαι αλλά πηγαί και ποταμός της έλαβε το όνομα τούτο, έπειτα δε επλάσθη η μυθώδης παράδοσις, ο αριθμός ως γενητού από Ομήρου συχνή κεφ’λλη (πρβ 7παρθένες και επτάκις Αθηνών), πρβλ. τα επτάλα τρούσα= φαλάγγιον της διότι μετά 7 λουτρά ζήσεται οδηχθείς, φτάζουμο, φτάψυση (γαλή), εφτάκακο μοίρα (ύβρις γυναικός προς γυναίκα). Ήταν πιθανόν ότι υπήρχεν εκεί ιερόν της Παρθένου Αθηνάς, ης η εορτή να εγίνετο εν τέταρτον μέραν ως την συνοικίαν της Χώρας των καλουμένην Θένια= Τα Αθήναια. Ίσως δε και έχει σχέσιν προς το Παρθένιον της Ομήρου λέρου.

Άγνωστος συλλογέας (1902)

Καθ'ήν ώραν εμάσα ο Αδάμ του καρπού του απηγορευμένου δένδρου και ήτον έτοιμος ίνα καταπίη και εφώνησεν αυτώ ο θεός. Αδάμ που εί; Εστάθη ο καρπός εις τον λαιμόν και ιδια του το σήμερον ο λαιμός του ανθρώπου έχει το εξόγκωμα ή τσι το εξέχον του φάρυγγος.

Μανασσείδης, Συμεών Α. (1906)

Κόπτσας. Ερμηνεία ''Ο βότρυς ο τρώγων τα υφάσματα και μεταφορικής ο Χάρος ο κόπτην το νήμα της ζωής.

Άγνωστος συλλογέας (1903)

Μια φορά η Παναγία επήγενε 'ς ένα χωράφι πούτονε λινάρι κ' ήθελεν ένα γλακήξη μέσα, γιατί τη ζυγώνανε οι γ' οβραίοι, μα δεν εμπόργενε, γι' αυτό του καταρίστηκενε “την πρικάδα τ' αχειλιού μου να σέρνης και να σε κοπανίζουνε”. Κ' έτσα το κάνουνε κιόλας.

Σταυρακάκης, Ιωάννης (1909)

«
1
2
3
4
. . .
13
»