Search

Now showing items 1-10 of 10

Πέρου που χτένανε το μύλο έπεσε απο ψηλά μια πέτρα, ένας βράχος , και σκότωσε του λάδι, του έκανε πίττα, με το τσουβ΄λι τονε φέρανε στη γυναίκα του. Το αίμα του ήτονε μεινομένο ως τα τώρα επάνω στο πεζούλι που καθότανε σαν έπεσε ο βράχος και τόνε σκότωσε. Να περάσης απο κείνο το μέρος θ'ακούσης το αίμα του να βογγάη.

Ταρσούλη, Γεωργία (1938)

Μια βραδιά ερχόμουν απο το μύλο κι ακούω και βόγγαε ένας άνθρωπος. Σαν έφτασα στου πόρο βλέπω και καθόταν απίξω ένας γεράξης Τοσουλάκης μ'ένα κεφαλοδούλι στο κεφάλι του και κράτηγε κι ένα τσιμπουκάκι στα χέρια του ίσα με που να πάω σπίτι μου, τόσο έγινε το κεφάλι μου. Με λιβανίσανε, με σταυρώσανε, με διάβασε ο παπάς κι έτσι μου πέρασε.

Ταρσούλη, Γεωργία (1938)

Ο Ήλιος και το Φεγγάρι ήσαν αδέρφια και το Φεγγάρι φώταγε καλύτερα από τον Ήλιο και πήραν γελαδασβουνιές και βαρειόντονε και γέμισε το Φεγγάρι γελαδασβουνιές και φαίνονται στα μούτρα του ως τα σήμερα και δε φωτάει πλιά τόσο καλά.

Ταρσούλη, Γεωργία (1938)

Kάτω στη βρύση, εκεί που λέμε στο Καμαράκι, είναι κρούσματα. Η γιαγιά μου είχε ιδωμένη μια νύχτα τα μεσάνυχτα έναν παπά, με τη παπαδιά του και με δυό παπαδοπούλες, μα κατάλαβε που δεν ήτονε καλό πράμα κι έκανε το σταυρό της και χαθήκανε απο τα μάτια της. Άλλος πάλι έχει ιδωμένο στο ίδιο μέρος μια γουρούνα με δώδεκα γουρουνόπλα.

Ταρσούλη, Γεωργία (1938)

Εκείνη η μεγάλη πλάκα που βρίσκεται τσακισμένη στα δύο επάνω στο Μαυρομμάτι, είναι από δω, του Σαρατσά. Τον παλιό καιρό κάποια αντρειωμένη περνούσι από την Φανερωμένη και την είδε και της άρεσε. Την έβανε λοιπόν απάνω στο κεφάλι της και πήρε και τη ρόκα της και πήγαινε το δρόμο της νέθοντα. Κάποια γυναίκα την είδε στο δρόμο που κατέβαινε και την μάτιασε και στη στιμής κοίσε κάτω η πλάκα και τσακίστηκε στα δυο. – Αχ, καϋμένη, κακό που μώκαμες, της λέει η αντρειωμένη, τέτοια θεριακωμένη πλάκα! Την άφησκε πλια εκεί πώπεσε και τράβηξε το δρόμος της, κι η πλάκα βρίσκεται ως του σήμερα σ’ εκείνο το μέρος. [Μαυρομμάτι= το υπέρθυρον του Ναού του Διος εν Ιθώμη]

Ταρσούλη, Γεωργία (1938)

Εκεί στο ρέμμα που περνάμε για να πάμε στου Γρίζι, πνίγηκε κάποιος κι από τότε βαστάει ο τόπος. Ήτονε γιατρός και τον είχανε πάρει να ιδή κάποιον αρρωστόνε και τόνε φέρνανε πίσω με τα’άλογο. Είχε κάνει χειμώνα βαρύ εκείνες τις ημέρες και το ποτάμι είχε κατεβάσει πολύ νερό. Τον έφερε λοιπόν το παιδί ως το ποτάμι κι εκεί, όχι να τον περάση τον άνθρωπο από την άλλη μεριά, παρά τον άφκε να περάση μόνος του. Εκείνος δεν ήξερε από πού να πάη και μόλις μπήκε μέσα στο νερό τον επήρε το ποτάμι και τον επήγε πέρα σε κάτι πέτρες κι εκεί τον χτύπησε και τον έκανε κομμάτια. Εκείνες οι πέτρες όπου έμεινε το αίμα του, που έμεινε η ψυχή του του ανθρώπου, στοιχειώσανε και τον ακούνε πότε να βογγάη και πότεμνα χουχουλιέται. Εγώ τον είχα ακούσει πολλές φορές και δεν ήθελα να πάω να πλένω όντας μ’έστελνε η μάννα μου.

Ταρσούλη, Γεωργία (1938)

Ένας γείτονας μου ερχόταν από το ρέμμα με τη γυναίκα του και με το βώδι του. Μπροστά πήγαινε αυτός και πίσω η γυναίκα του τραβώντας το βώδι με την τριχιά. Εκεί που τράβαγε μπροστά βλέπει το βώδι και πήγαινε ίσα κάτω του κατήφορο.’’ Βρέ, της έφυγε της γυναίκας μου’’λέει. Τρέχει να το τσακώση. Πιλάλα αυτός, πιλάλα το βώδι. Ίδρωσε ο άνθρωπος, φούσκωσε ς’ ένα κατήφορο χάθηκε το αποκορωμένο σαν ν’άνοιξε η γής και το κατάπιε. Γυρίζει εκείνος πίσω, τηράει, τι να ιδή. Η γυναίκα του ως έρχεται πούρναντος το βώδι απ’την τριχιά. Έκανε το σταυρό του ο άνθρωπος. Το λέει της γυναίκας του. ‘’Μπα, του λέει εκείνη, ούτε κι έφυγε το βώδι μια στιγμή από κοντά μου, μόνο είναι κρούσματα σ’αυτό το μέρος και θελήσανε να μας μαλινάρουνε.’’ Τα κρούσματα εδώ τα κάνουν πολλές φορές τέτοια πράματα φανερώνουνται στους ανθρώπους και νομίζουν πως είναι το τραγί τους, το γαιδούρι τους και το κυνηγάν να το τσακώσουνε κ’εκείνο όλο τους ξεφεύγει.

Ταρσούλη, Γεωργία (1938)

Ο Μπούργος είναι γεμάτος αράπηδες. Στα λιοτριβιά είναι πάντοτε αράπηδες και βγαίνουν τη νύχτα. Καμμιά φορά που πέφτει πολλή δουλειά στα λιοτρουβιά και νυχτερεύουν , όσοι είναι αλαφροίσκιωτοι τους βλέπουν , που τους βοηθάνε να γυρίσουνε τ’ αδράχτι, να ξεθερμίσουνε το λάδι. Άλλες βραδυές πάλι που δε δουλεύει το λιοτρουβειό, ακούγεται όλη νύχτα τ’ αδράχτι που γυρίζει και το άλογο κι’ ο αλογάρης που του φωνάζει. Κάποια φορά επήγαινε τη νύχτα ο άντρας μου στο ψάρεμμα και άκουσε να βροντάνε ου αλυσσίδες στου Ράλλη το λουτρουβειό. ‘’Μωρ’ τούτοι θα νυχτερεύουνε’’, είναι, ‘’για να πάω να ιδώ’’ Πάει κοντά, τηράει, φύλες οι πόρτες σφαλιχτές κι’ από μέσα φωτολόγαγε. Κάνει έτσι από τη χαραματίδα και βλέπη τους αράπηδες κι’ είχανε τσούρμο. Γύρισε στο ποίτι μαλιναρισμένης κι’ ούτε πήγε ποια στο ψάρεμα εκείνη τη νύχτα. Με δύο-τρία παπλώματα τον εσκέπασα να ζεστοποιηθή. (Μπούργος,συνοικία της Κορώνης εις το υψηλότερον σημείον αυτής)

Ταρσούλη, Γεωργία (1938)

Τούτα δεν είν’ φιλήματα , Τούτα δεν είναι τσιμπήματα. Μον’ τούτα είναι λυκοτραβήματα. Απόσπασμα από παραμύθι, κατά το οποίον μία γριά ζητούσε από τα παιδιά της να την παντρέψουν και εκείνα της είπαν να μπει σε ένα σακκούλι για να έρθει ο γαμπρός να την πάρει κα αφού μπήκε την έβγαλαν έξω στην ερημιά και την φάγαν οι λύκοι.

Ταρσούλη, Γεωργία (1938)

Όταν βασιλεύη ο ήλιος πάει στη μάννα του, κι άμα δεν του έχει έτοιμο το τραπέζι, τήνε τρώει.

Ταρσούλη, Γεωργία (1938)

Search

Filters

Όταν βασιλεύη ο ήλιος πάει στη μάννα του, κι άμα δεν του έχει έτοιμο το τραπέζι, τήνε τρώει.