Αναζήτηση

Αποτελέσματα 1-10 από 14

Στη βρύση στο παλιό Νερό, που κατεβαίνουν για την Πύλο, βαστάει. Ο μακαρίτης ο πεθερός μου κατέβαινε κάποια φορά τρεις ώρες νύχτα στην Πύλο και πέρασε και είδε κάτι γυναίκες και πλένανε. Είδε στημένα τα κακαβολίθια, τις φωτιές αναμμένες. Δεν έβαλε κακό με το νού του. Καλημέρα, γυναικούλες, τους λέει. Καλημέρα''. Πήγε στην Πύλο και γύρισε στη στιμής, αφώτιγα ακόμη. Καθώς πέρναγε απο το Παλιό Νερό, τηράει, ούτε φωτιές, ούτε γυναίκες. Τότες έβανε κακό με το νου του πως ήτανε ξωτερικά.

Ταρσούλη, Γεωργία (1939)

Πολλοί ονειριάζονται θησαυρούς στον ύπνο τους και τους λένε με ποιόν να πάνε να τους βρούνε. Αν δεν πάη με εκείνονε που του είπαν και πάρη άλλονε χάνονται οι θησαυροί.

Ταρσούλη, Γεωργία (1939)

Νια βολά ο Παναγιώτης ο Χρόνης ερχόταν απο το χτήμα του και στάθηκε στο πηγάδι εκεί στα Τζαφέρια να ξαποστάση λιγάκι. Τηράει κι ερχόταν ένας άνθρωπος, μα τέτοιον άνθρωπο δεν τον είχε ματαιδωμένον, ψηλόν, θεώρατον, κι είχε κάτι παπούτσες τόσες μεγάλες και τις είχε βαλμένες κάτω απο τη μασχάλη του. Ώσπου να τόνε καλοιδή, γίνεται σκυλί, απο σκυλί άνθρωπος, απο άνθρωπος φίδι και χώθηκε σε μια τρούπα.

Ταρσούλη, Γεωργία (1939)

Του Κωσταντή του Κόκκαλη το κορίτσι είναι νεραϊδοπαρμένο. Έτυχε ώρα κακή και τώρα είναι παράλυτο. Του Παναγιώτη του Ντρέ το μεγάλο κορίτσι που πέθανε το είχαμε πάρει οι νεράϊδες και το συνοπήρανε στον αέρα από το Γιαλόρεμα ως το Πηγαδόρεμα, κι έτρεξε η μάννα της και την επρόκαμε. Της κάμανε φυλαχτικά, λειτρουγίες, μα κουτσάθηκε το κορίτσι και δεν πέρασε πολύς καιρός που πέθανε.

Ταρσούλη, Γεωργία (1939)

Κάποιος είχε πάει στο μύλο τα Δωδεκάημερα κι' έψενε ένα κομματάκι κρέας. Πάει ένας καλικάντζαρος μ'ένα σφάρδακλα και του λέει : ''Ψήστο μου κι' εμένα, μπάρμπα! ''Πάτ! Τούδινε μια εκείνος με το σουγλί. Πάλι πήγαινε ο Καλικάντζαρος : Ψήστο μου κι εμένα, μπάρμπα! Πάλι τον έδιωχνε με το σουγλί, ώσπου τον έδιωξε μπίτ και μπίτ!

Ταρσούλη, Γεωργία (1939)

Απόλυτη βδομάδα λέγεται η πρώτη βδομάδα του Τριωδίου γιατί απολυούνται οι ψυχές των αποθαμμένων και βγαίνουν στον Απάνω Κόσμο.

Ταρσούλη, Γεωργία (1939)

Στην Αρβανίτσα (βρύση μέσα σε ρέμμα) κρατεί, είναι κρουσμένος ο τόπος εκείνος. Βλέπουν γουρούνα με γουρουνόπουλα και σκούζει και πάει κοντά, ούθε πάς. Ακούνε τροκάνια, βιολιά, κάθε λογής θορύβους.

Ταρσούλη, Γεωργία (1939)

Το σμερδάκι είναι ένα ξωτερικό που πηγαίνει και μαρκαλάει τα πρόβατα και ψοφάνε. Γυρίζει τη νύχτα και κάνει ουά, ουά και πετάει φωτιές. Τη νύχτα τα σμερδάκια βόσκουνε φλουσκούνια και πετάνε φωτιές. Τα σμερδάκια είναι τ'αβάφτιγα παιδιά, τα μούλικα, τ'απορριξίμια, που τα πετάνε στα ρέμματα.

Ταρσούλη, Γεωργία (1939)

Κάποια βολά κατέβαινα με το Θανάση τον Τσόκα το ρέμμα. Εγώ μπροστά κείνος πίσω. Εκεί στη βρύση τη τούρκικη κοντά, ακούω βιολιά, καραμούζες, τούμπανα και βαρήγανε. Κοντοστάθηκα. Μου λέει ο Θανάσης : ''Τι στέκεις ; -Δεν ακούς του λέεω, κάποιος γάμος θα κατεβαίνη. - Δεν ακούω τίποτε, μου λέει. Πάμε παρακάτω. Τα ίδια. ''Μώρ'δεν ακούς τίποτα ; -Όχι.'' Τότε έβανα κι' εγώ κακό με το νού μου. Σα γύρισα σπίτι μου έγινε το κεφάλι μου τόσο.

Ταρσούλη, Γεωργία (1939)

Λένε που στον καιρό της Τουρκιάς έκανε καιρόν πολύ να βρέξη. Κάνανε οι Τούρκοι λιτανεία μα δεν έβρεξε λένε στους Ρωμιούς: Κάνετε και σεις οι Χριστιανοί λιτανεία, να ιδούμε, θα βρέξη; Τους έβαλε πια ο παπάς να νηστέψουνε δυό – τρείς μέρες, λειτρουγήσανε, μεταλάβανε και είπανε να κάνουνε την Κυριακή τη λιτανεία. Τους λέει ο παπάς από βραδυού: «Αύριο να νηστέψουτε και τα πράμματά σας. Να μην ταϊσετε ούτε τ’ άλογά σας, ούτε τα γουρούνια σας, ούτε να βγάλετε έξω τα κατσίκια σας και τ’ αρνιά σας να βοσκήσουν.» Το κάμανε πλιά όπως τους είπε, βγήκανε το πρωί, καμανε τη λιτανεία, Σε μια ώρα νερό, θάλασσα!

Ταρσούλη, Γεωργία (1939)

«
1
2
»