Search

Now showing items 1-10 of 494

Έχομε ένα σπίτι στο χωριό. Εγέννησα το πρώτο μου παιδί τριώ μερώ λεχού. Εκεί το λοιπό που κοιμούτανε μες στη κρεββατοκάμαρη είχε θράπα (=κατεβατή στο υπόγειον). Εκεί το λοιπό βλέπω μια χέρα χωρίς κορμί και παίρει το παιδί από δίπλα μου και το ‘βαλε χάμαι. Εγώ χωρίς να μιλήσω, σκύβω, και πιάνω το παιδί όμορφα όμορφα και το βάλω δίπλα μου. Δεν εμίλησα γιατί είχα ακούσει από τη μάννα μου πως όταν μαντατέψης το στοιχειό θα σε βλάψη. Εγώ άμα ‘ξημέρωσένε, είπε δε θα ξανακοιμηθώ σ’ αυτή την κάμαρη. Πήγα το λοιπό κ’ εκοιμήθηκα με το μικρό στη σάλα. Η μαμά μου λέει: Γιατί ‘ρθες εδώ; Πες μου τι τρέχει; Λέω της δεν μπορώ να σου πω, φοβούμαι. Αφού μ’ ανάγκασένε της είπα. Είδα μία χέρα της λέω από τη θράπα και μου πήρε το παιδί δίπλα μου και το ‘βαλε χάμαι. Λέει η μαμά μου: Παλαβή φοβήθηκες; «Είναι το καλό του φούρνου». (Λένε πως όταν υπάρχη φούρνος μες στο σπίτι, υπάρχει στοιχειό). – Εγώ τίποτις. Εκοιμήθηκα στη σάλα την νύχτα που κοιμηθήκαν όλοι θωρώ ένα πάλι χέρι και με τρυπούσενε ‘πα στα κρέατα. – Φώναξα: Μαμά. Μαμά. Σηκώνεται η μαμά μου κι ο μπαμπάς μου μου ρίχνουν αγιασμό, φέρνουν κόνισμα και χάθην το κακό. [ χωριό= πρόκειται περί της σημερινής Πρωτευούσης της Λέρου]

Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (1958)

Αλέξαντρος ο βασιλιάς ενειρεύτηκε πως υπάρχει σκότος κ’ εστενοχωριούντονε με είντα τρόπο θα το βρη κ’ εσυνεννοήθηκε τη δωδεκάδαν του. Ετότες του ‘πε ένας απού τη δωδεκάδαν του, να πάρη σαράντα φοράδες βυζανόμενες και να τρυπήση καλάμια να βάλη μπαρούτι και λάδι, γιατί βρίσκονται ‘ς την πόρτα του σκότους άγριοι αθρώποι και τρώνε τσ’ αθρώπους. Κι όντεν θα μπούνε ‘ςτην πόρτα του σκότους, να δώσουνε φωθιά ς’ τα καλάμια απού ΄χουνε το μπαρούτι και το λάδι, να κάψουνε τσοι φτερούγες των αγρίω αθρώπω και με τέθοιον τρόπο θα μπούνε ‘ς το σκότος. Όντεν επερνούσανε το σκότος των ελέγανε οι καημένοι άγριοι: - Να νοιώθετε να πάρετε από μας να φάτε και να κάμετε πετσί να καλλικωθήτε! Εκειά μέσα ήτονε ένα πράμα απού ‘λεγε: Ανέν πάρης, θα το μεταγνώσης κι’ α δεν πάρης, πάλι θα το μεταγνώσης. Αυτό το πράμα ήτονε ατίμητη πέτρα απού έφεγγε ‘ς το σκότος. Εκ Λάκκων Κυδωνίας

Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (1939)

Ο πύργος της Αγίας Μαρίνας έχει απέξω προεξοχές σα μπαλκόνια. Ένας αράπης ήτανε εκεί και πετιότανε από το ένα μπαλκόνι στο άλλο. Τον έφερνε τον πύργο γύρου γύρου.

Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (1960)

Άγιος Χαράλαμπος. Τον Άγιο Χαράλαμπο την εκκλησία τον κάμανε παλαιά που ήτανε η μεγάλη αρρώστεια η σπανιώλη (= η πανώλης) όξω από δω. Εκεί που στεκόντανε οι άνθρωποι τους έπιανε κοιλιά (=κόψιμο) κι αμέσως μένανε (= απέθαιναν). Από τότε που κάνανε την εκκλησία, μη κακό, δεν ξανάρθε η σπανιώλη. Στη μνήμη του γίνεται μεγάλη πανηγύρη. Όλη νύκτα γίνεται ολονυχτία και την άλλη μέρα βγαίνει η εικόνα με σημαίες και γυρίζει τη Χώρα (=την πρωτεύουσα).

Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (1960)

Εις την τοποθεσίαν του Αγίου Πολύκαρπου (ανατολικά από το χωριό Χριστός) που χωρίζεται από τον Χάρακα Ποταμό ως τον Χαρκιά ποταμό που είναι ανατολικά δεν δαγκώνουν οι σκορπιοί και τα φίδια. Είναι πολύ ελάχιστοι σκορπίοι και φίδια. Λένε πως αυτό οφείλεται στην εκκλησία του Αγίου Παντελεήμονος που βρίσκεται εδώ στην τοποθεσία Μύρσονας κάτω από το Φύτρον Όρος.

Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (1962)

Παλαιά εκεί που εχώνανε (=έκρυβαν) τα γρόσια είτε πουλί εσφάζανε στοιχειό ή με σκοινί. Και του πουλί εγενόντανε στοιχειό και το σκοινί φίδι. Άμα πήαινεν άνθρωπος να ξεχώση τα γρόσια το φίδι ή το στοιχείο γινόντανε θεριό και δεν τον άφηνε να τα ξεχώση.. Ένας , ονόματι Παντελιάδης απεδώ, είδε δυό τρείς φορές όνειρο και του ‘λεγε να χαλάση ένα ντουβάρι να βρή χρήματα. Επήε κ’ εχάλασε κ’ ηύρε έναν τσουκάλι κάρβουνα. –Λένε ότι άμα τα θύμιαζε κανείς τα κάρβουνα που εύρισκε γινόντουσαν πάλε χρήματα.

Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (1962)

Το χτήμα που ήτανε μέσα η εκκλησία ήτανε ξένο του Γεροντάκη. Το αγόρασα εγώ το χτήμα, πριν από 35 χρόνια. Αφού το αγόρασα είπα να ξεχρεωθώ να φτειάξω την εκκλησία. Ξεχρεώθηκα και μου είπε ο πεθερός μου ¨Μαγαζιά θα κάμης των παπάδω;” Εγώ τον άκουσα κι ' αγόρασα άλλα χωράφια. Ότι (μόλις) αγόρασα τα χωράφια, μου κάη ένα κοριτσάκι οχτώ χρονώ. Κι αμέσως εκατάλαβα πως έπερεπε να φτειάξω την εκκλησία αυτή και την έφτειαξα.

Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (1960)

Ο Αστακός αρματωνότανε σαράντα χρόνια να χτυπήση τ' αχταπόδι, αλλά μόλις το είδε το αχταπόδι επάζωσε από τον φόβο του ο αστακός. Έφυγε το κρέας του κι'απόμεινε μόνο το καβούκι του (=σκελετός)

Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (1962)

Απο την Έδεσσα και κάτω ο πετεινός λαλεί και ημέρα και νύχτα. Υπάρχει η παράδοσις πως εκεί κάτω στον λόγγο επήγε ο μητροπολίτης μια φορά να κάμη τα εγκαίνια σε κάποια εκκλησία. Τότε εκάνανε τα εγκαίνια σε κάποια εκκλησία. Τότε εκάνανε τα εγκαίνια τα μεσάνυχτα. Ελάλησε ο πετεινός πριν απο τις δώδεκα. Ο μητροπολίτης μόλις άκουσε τον πετεινό εφώναξε του διάκου να ετοιμαστή να πάνε στην Εκκλησιά. Πάνε και βλέπουν ότι ήτανε ακόμη δέκα της νύχτας. Τότε εκαταράστηκε του πετεινού να λαλή μέρα νύχτα, χωρίς να έχη κανονική ώρα. Και έτσι λαλεί μέρα νύχτα, ενώ εδώ στην Καρυδιά λαλεί στη μία, στις δύο, στις 4 και μετά συνεχώς μέχρι το πρωί. Ένα βράδυ ήρθαν εδώ κτηνίατροι για ένα ζώο και ο πετεινός ελάλησε στις 10. Την άλλην βραδυά επαρατηρήσαμε κ'έπεσε χιόνι.

Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (1961)

Διάβολος: σατανάς, όξω κι από δω, μισόκαλος, οξαποδίτης, αδόξαστος. Αυτός που υποφέρει από επιληψία λέγεται δαιμονισμένος.

Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (1962)

«
1
2
3
4
. . .
50
»

Search

Filters

Ο πύργος της Αγίας Μαρίνας έχει απέξω προεξοχές σα μπαλκόνια. Ένας αράπης ήτανε εκεί και πετιότανε από το ένα μπαλκόνι στο άλλο. Τον έφερνε τον πύργο γύρου γύρου.

Διάβολος: σατανάς, όξω κι από δω, μισόκαλος, οξαποδίτης, αδόξαστος. Αυτός που υποφέρει από επιληψία λέγεται δαιμονισμένος.