Αναζήτηση

Αποτελέσματα 1-10 από 185

Στην πατρίδα τη Δρόβιανη Βορείου Ηπείρου και στη θέση Παναγία της Κάτω Δρόβιανης έβγαινε πολύ νερό, σωστό ποτάμι, που με το νερό του δούλευαν και νερόμυλοι στο μέρος εκείνο. Εκεί δούλευε ένας μόνο μυλωνάς, που είχε μια μοναχοκόρη. Ένα Μέγα Σάββατο καθώς ήτανε στο μεσοχώρι ερώτησε τους συχωριανούς του όταν έχη ένας ένα καλό μανάρι τι το κάνει το τρώει ή το πουλάει. Όλοι του απήντησαν το τρώει. Το βράδυ συνευρέθη με την κόρη που και την ίδια στιγμή διηγούνται οι Δροβιανίτες βούλιαξε ο μύλος και χάθηκε και το νερό.

Οικονομίδης, Δημήτριος Β. (1953)

Όταν η Εύα ξεγέλασε τον Αδάμ κ'έφαγε το απαγορευμένο σύκο απ'τη συκιά, του κάθησε εδώ στο λαιμό, στο ''καρκάκι''(λάρυγγα), κι απο τότε οι άνθρωποι έχουν το σύκο στο ''καρκάκι''

Οικονομίδης, Δημήτριος Β. (1959)

Άμα καμμιά φορά πάθη κανείς παράλυση ή άλλη βαρειά αρρώστεια απότομα, λεν ότι πάτ’σε την τάβλα του Σαϊτάν’. Η τάβλα του Σαϊτάν’ βρίσκεται στα Στεφάνια, στα λαγκάδια και στους γκρεμούς. Εκεί τρων αυτοί, κει μαζεύουντι. [Στεφάνια= Απότομοι βράχοι παρά τον Άραχθον]

Οικονομίδης, Δημήτριος Β. (1959)

Διά την εκκλησίαν του αγίου (Προφήτου Ηλία) επιχωριάζει η κατωτέρω παράδοσις : Το σημερινό εκκλησάκι του Προφήτου Ηλία μεταφέρθηκε από το παρακάτω λόφο όπου ήταν πρώτα η εκκλησία. Τη μετέφεραν εδώ γιατί έχουν να ειπούν οτι εκεί πιάσαν εν αντρόγενο που ασελγούσε. Γκρέμισαν το εκκλησάκι. Φαίνονταν ακόμη τα ερείπια. Πήραν πολλές πέτρες βάλαν κι άλλες κ' έχτισαβ το σημερινό εκκλησάκι.

Οικονομίδης, Δημήτριος Β. (1959)

Τον Άγιο τον φοβούμαστε και δεν παίρομε ποτές ξύλα από δέντρα ξιρά που πέφτουν και είναι της εκκλησίας. Ήτανε ένα κούτσουρο ξιρό πεσμέν' από καιρό στον Άϊ Νικόλα. Ένας το πήρε και το πάησε στο σπίτ' τ'. Το 'βαλε στη φωτιά και τη νύχτα πήγε ο Άγιος Νικόλαος και τον έπιασε στο ξύλο. Σ'κώθηκε το πρωί και το πήρε και το πάησε πίσω στην εκκλησία. Στα βακούφια δεν πηαίνει κανένας και δεν παίρνει τίποτα.

Οικονομίδης, Δημήτριος Β. (1959)

Το χωριό μας ήταν χτισμένο πρίν το 1821 στη θέση ''Χρηστούς''που λέγονταν μετόχι. Στη θέση που είναι σήμερα το χωριό απο το μετόχι εβοσκούσαν τα πράματα (γιδοπρόβατα). -Εδώ ήταν δάσος. Μια μέρα ένα τραί καθώς βγήκε απο μια μπατουλιά (λόχμη)είχε τα γένεια βρεγμένα κι αμέσως οι τζομπάνηδες βρήκαν το νερό των Πραμάντων. Αφού βρέθηκε νερό άρχισαν οι τζομπάνηδες σιγά- σιγά να χτίζουν καλύβες και λέν ότι η πρώτη ήταν ενός Κοντοδήμα. Όταν έπειτα ήθελαν ν'ανεβούν στη θάση αυτή έλεγαν ''πάμε στα πράματα''. Έτσι έπειτα έγινε Πράμαντα.

Οικονομίδης, Δημήτριος Β. (1959)

Μια φορά μια γυναίκα συφώνησε με τς άλλες να παν για ξύλα πρωΐ – πρωΐ. Παράωρα οι Καλότυχες παρουσιάστ’καν σ’ αυτήν, της φώναζαν με τ’ όνομά της σαν να ήταν οι γυναίκες οι γειτόνισσες που είχαν συμφωνήσ’. Αυτή χωρίς να τς πάη στη γνώμ’ για κακό, άρπαξε το κασάρ΄(= που κόβουν ξύλα) το σιγκούν και την τριχιά (=σχοινί) και πότε μπροστά και πότε πίσω από τις Καλότυχες έφτασαν όξ’ απού το χωριό σε γκρεμό που τον λένε Χάβο. Εκεί την άρπαξαν οι Καλότυχες στα χέρια για να την πετάξ’ στο γκρεμό κ’ έλεγαν: «Να την ρίξωμε να μην τη ρίξωμε» Κείν’ τη στιγμή άσπρος κόκοτος λάλ’σε κ’ οι Καλότυχες είπαν: «’Ασπρος κόκοτος λαλεί, ας είμεστ’ όπως είμεστε». Έπειτα λάλησε κόκκινες κόκοτος και είπαν: «Κόκκινος κόκοτος λαλεί, ετοιμαστήτε». Σε λίγο λάλησε μαύρος κόκοτος και είπαν: «Μαύρος κόκοτος λαλεί, φεύγετε να φέυγωμε. Έφυγαν και η γυναίκα γύρισι σπίτ’ κατατρομαγμέν’.

Οικονομίδης, Δημήτριος Β. (1959)

Τ'ς Άγιο Μαύρας δεν κάνομε χωράφ' γιατί πιστεύομε οτι θα πάθωμε ζημιά. Ένας πήγαινε για χωράφ' τς Αγιομαύρας με δυό μαύρα βόϊδια και του είπ' ο άλλος τι κάνεις χωράφ' σήμερα τς Άϊ Μαύρας; - Και του είπε “έχω και 'γω μαύρα βόϊδια και του ψόφ'σαν αμέσως τα βόϊδια και τα δυό κ' έμ'νε με τη β'κέντρα στο χέρ'

Οικονομίδης, Δημήτριος Β. (1961)

Στα “Ποτιστικά” είναι ο Άγιος Νικόλαος. Πιο κάτω είναι ένας νερόμυλος βακούφ'κος, τ' Αγίου Νικολάου. Ένας χωριανός πήγε κοντά κι έφκειαξε δικό του μύλο. Τότες παρουσιάστ'κε ο Άγιος Νικόλαος πολλές φορές και του 'λεγε, δεν ξέρω τι του 'λεγε, τον ενοχλούσε και ο άνθρωπος αναγκάστ΄κε και απαράτ'σε το μύλο κι έγινε παπάς.

Οικονομίδης, Δημήτριος Β. (1959)

Άμα κουκουβάια κάνη κου κου κουχου... λέμε ότι φωνάζ' το π'δί της το Γιώργο, που της το πήρανε.

Οικονομίδης, Δημήτριος Β. (1959)

«
1
2
3
4
. . .
19
»