Πλοήγηση ανά Τόπο καταγραφής

Αποτελέσματα 1-20 από 27

Άγιος Κήρυκος. Είχαν τ’ αλώνια οι παλιοί καταής. Βόδωσαν άλλοι να τα πάρ’ν απ’ τ’ αλώνια, άλλοι δε βόδωσαν (=ευόδωσαν); Όσοι πήγαν να δ’λέψουνε κείνη την ημέρα, έκαμε νεροποντή ο Θεός και πήρε τα σιτάρια απ’ τ’ αλώνια. Αγίου Κηρύκ’ σήμερα, κακό κηρύκ’ (15 Ιουλίου) κακό κηρύκ’= κακή ώρα. Παίρνει τα σιτάρια ‘πο μέσ’ από τ’ αμπάρια.

Λουκάτος, Δημήτριος Σ. (1959)
Από τη Δρανίστα ήταν ο Δράνος Βασιλεύς στο Θραψίμι, άλλος βασιλεύς κι ερχότανε εδώ

Λουκάτος, Δημήτριος Σ. (1959)
Αρχαίος δήμος Μενελαΐδος: Ήτανε εδώ, θέλουνε να πούνε, μια βασίλισσα που τη λέγανε Μενελαΐς. Αυτή εβασίλευε στην περιφέρεια αυτή. Υπάρχει ο τάφος της εδώ μέσα κάπου (δεν ξέρουμε που) τα έχει μέσα τη χρυσή γουρούνα με τα γουρουνόπ’λα. (αν ήξερα που είναι, θα ήμουνα πλούσιος!». Αν ήξερε κανείς που είναι θα έκανε την τύχη του.

Λουκάτος, Δημήτριος Σ. (1959)
Στο Καλόγηρο

Ένα ύψωμα που από μακριά μοιάζει σαν όρθιος παπάς. Λένε πως ήτανε εκεί ένας ασκητής κι ασκήτευε. Έχει κιλλί. Έχ’ σπ’λιά. Είχ΄ κι κούγιο πουρνάρ’ που έβαζαν μέσα τα βιβλία.

Λουκάτος, Δημήτριος Σ. (1959)
Στα Χαντάκια

Εδώ απ’ έξ’ από το χωριό ήταν ένα χωριό που θάφτηκε στο βούλιαγμα. Ακούγανε επί 40 μέρες τα κουκόρια να λαλούν.

Λουκάτος, Δημήτριος Σ. (1959)
Εδώ στον Προφήτ’ Ηλία, ήτανε στ’ αρχαία φρούριο μεγάλο. Λήνισσες οι γυναίκες πολύ δυνατές, θερίες. Είχαν άντρες, γυναίκες, είχι κούνια για το πιδί τς’ (πέτρα με γούρη). Είναι π’γάδι «Τ’ς Κυράς το πηγάδι» της γυναίκας αυτής. (τσ’ έλεγαν Κυράδες τότες). Είχε και βρύσ’ κι την έλεγαν Τσαμπ’νόβρυση. Αυτές οι Λήνισσες σήκουναν στον ώμο τους πολύ βάρος κι είχαν κι ρόκκα πι έγνεθαν.

Λουκάτος, Δημήτριος Σ. (1959)
Είναι αντίκρυ στην πλατεία ένα πουρνάρι. Το πουρνάρι αυτό έχ’ τα σημάδια απ’ τους Τούρκους. Ήτανε κοντά το φυλάκιο, κι ρίχναν οι Τούρκοι στρατιώτες στου πουρνάρ’. (Στην πλατεία ήταν το φυλάκιο)

Λουκάτος, Δημήτριος Σ. (1959)
Άγιος Μάρκος, στο Ανθερό

Είχαν ονειρευτή πολλές γυναίκες τον Αγ. Μάρκο, που τους ζητούσε να χτίσουν εκκλησία. Το 1957 αρχίσανε να σκάβουνε και βρήκανε ένα κεφάλι κι ένα κουτάλι, που μεταλαβαίνει ο παπάς. Και λένε πως ήτανε τ' αγίου Μάρκου. Ευρήκανε κι άλλα καντήλια δίπλα στα κεφάλια τους. (Έρανο στα χωριά). Όχι ευαγγελιστής αλλά νέος άγιος.(Ανθηρό)

Λουκάτος, Δημήτριος Σ. (1959)
Είχι το μέρος μας γιλάδια πολλά κι ήταν συνορίτης με τη Ρεντίνα. Ικεί είχι Μοναστήρ' κι κατ'κούσαν καλόγερ' κι εκεί σε ένα κελλί είναι τα κεφάλια την Καλογέρων ικεί μέσα. Στην κρυφή εκκλησία κατ'. Ήταν αφιερωμένα (τα γιλάδια) στον άγιο Βασίλειο.

Λουκάτος, Δημήτριος Σ. (1959)
Επειδή σύναζαν αυτού οι Έλληνες, είχε φουνάξ ον άντρας το πιδί τς, αυτή είχε μια πέτρα στον ώμο, πήρι το λίθο στον ώμο κι την πέταξαν στο Ντούσικο. Εκεί είναι τσ’ Ληνισσα η πέτρα.

Λουκάτος, Δημήτριος Σ. (1959)
Στου Γκέκα

Εσκοτώσανε έναν Γκέκα= (Αλβανό, Γκέκηδες)

Λουκάτος, Δημήτριος Σ. (1959)
Αγία Παρασκευή

Η Αγία Παρασκευή ήταν κουριτσάκ'. Έκτιζαν εκκλησία κι έλεγε να φκιάξ'νε 3 παράθυρα. Ως κι του γάστρου τσ' άναψαν και της έβαλαν απάν' στο κιφάλ'. (γάστρος = μετάλλινος, κινητός φούρνος).

Λουκάτος, Δημήτριος Σ. (1959)
Η βασίλισσα Μενελαϊς. Είχε και δέντρο (νερατζιά) φυτεμένο μέσα. Εκεί ήταν το φρούριο. Αλλά το χωριό, ήταν μακριά, στο Κουτσομύλι.

Λουκάτος, Δημήτριος Σ. (1959)
Παλαιό χωριό

Ήταν αλλού το χωριό κι’ επειδή ήτανε κ’νούπια, ανέβηκε το χωριό απάνω. Ήταν 40 σπίτια. Βρίσκουμε στη γης μισούρες, λαηνάκια, πυρουστιές και τείχια τον ανήφορο. (Σμόκοβο) Πρωτοχτίστηκαν στη γειτουνιά του Τσάπαλου.

Λουκάτος, Δημήτριος Σ. (1959)
Ήτανε πραγματικώς βασίλισσα. Εννοεί την «Κερά» του Κάστρου. Βρήκε βιβλίο στην Καρδίτσα ο Ηλίας τ’ Αποστόλ’, που λέει για τη βασίλισσα.

Λουκάτος, Δημήτριος Σ. (1959)
Ήτανε στα γίδια η αδελφή τ’ κι είδε ένα ζούδιο, που το βγαλαν τα σκυλιά. Ένα ακατόλιστο πράγμα. Μεγάλα αυτιά, σαν το σκυλί και πόδια λεπτά. Κι είχε κι μουστάκ΄ σαν τη γάτα. Πέρασε μπροστά κι έφυγε. Δεν έτρεχε και πολύ. Πεδικλώνονταν. Μεσημέρ’ στο δάσος εδώ κι τρεις μέρες. Τα σκυλιά το κυνήγησαν λίγο διάστημα και τ’ άφησαν. Εδώ στα λοτρά παραπάν’. (Για το χωριό πρωτοφανές).

Λουκάτος, Δημήτριος Σ. (1959)
Λένε πως ήταν κάποια βασίλισσα που τη λέγανε «Μενελαΐς. Εδώ πάνου στον προφήτ’ Ηλία έχει πέτρες Πελασγικές. (Ήρθε Γάλλος αρχαιολόγος – Μπογκούρ (Βόλος – Αρχαιολογία Βόλου). Είπε ότι είναι πελασγικά. Γύρισαν το βουνό. ‘Εχει μια ζώνη φρούριο και β’ και γ’ σειρά που όλο μικραίνουν. Έχει και μια δεξαμενή, αρχαία. «Τσ’ Κεράζ το πεγάδ’».

Λουκάτος, Δημήτριος Σ. (1959)
Μενελαΐς, ωνομάσθηκε από το Λαΐς (της Κορίνθου η εταίρα, ερχότανε στα λουτρά και έμενε. Γιατί τα λουτρά είναι αρχαία).

Λουκάτος, Δημήτριος Σ. (1959)
Μίνια άλλ’, κάποιος Κ’νής (Κουνής) είχι ένα πιδί ούλο – ούλο. Κι αυτός ήταν στην Πόλ’. Πααίνουν κλέφτες την ημέρα. Είχανι κούλιες, γδένεται, τυλίγει το παιδί τς και το ρίχν’ στο βόθρο. Που είν’ η γυναίκα. Έφ΄γε. Πάει στου Δομοκό. Γλύτωσι τον πιδί, αλλά αμέσως πήρε δώδικα άντρες, τουφέκια κι έφ’γε για το Δομοκό. Άφ΄κε την περιουσία τς κι επήγε στην Πόλ’. (Για να μη τς πάρν’ αιχμάλωτο το πιδί). Πήγι...

Λουκάτος, Δημήτριος Σ. (1959)
Ο Αγ. Βασίλειος το καλοκαίρι τα είχε (αφιερωμένα εις αυτόν γελάδια) απάνου στου “Ζαχαράκη” (τοπωνύμιο) κι τα φύλαγαν οι τσοπάνηδες. Το καλοκαίρι στου Ζαχαράκη και το χειμώνα κατέβαιναν στον Σμοκοβίτικο Κατάχλωρο (βουνό). Οι τσοπάνηδες Μπρούσος και Φράγκος τα κυβέρναγαν. (Μήπως γίνεται σύγχισις με τους κτήτορας Μόσχον και Φράγκον).

Λουκάτος, Δημήτριος Σ. (1959)

Πλοήγηση ανά Τόπο καταγραφής

Από τη Δρανίστα ήταν ο Δράνος Βασιλεύς στο Θραψίμι, άλλος βασιλεύς κι ερχότανε εδώ ﻿

Στα Χαντάκια Εδώ απ’ έξ’ από το χωριό ήταν ένα χωριό που θάφτηκε στο βούλιαγμα. Ακούγανε επί 40 μέρες τα κουκόρια να λαλούν. ﻿

Στου Γκέκα Εσκοτώσανε έναν Γκέκα= (Αλβανό, Γκέκηδες) ﻿

Η βασίλισσα Μενελαϊς. Είχε και δέντρο (νερατζιά) φυτεμένο μέσα. Εκεί ήταν το φρούριο. Αλλά το χωριό, ήταν μακριά, στο Κουτσομύλι. ﻿

Ήτανε πραγματικώς βασίλισσα. Εννοεί την «Κερά» του Κάστρου. Βρήκε βιβλίο στην Καρδίτσα ο Ηλίας τ’ Αποστόλ’, που λέει για τη βασίλισσα. ﻿

Μενελαΐς, ωνομάσθηκε από το Λαΐς (της Κορίνθου η εταίρα, ερχότανε στα λουτρά και έμενε. Γιατί τα λουτρά είναι αρχαία). ﻿

Από τη Δρανίστα ήταν ο Δράνος Βασιλεύς στο Θραψίμι, άλλος βασιλεύς κι ερχότανε εδώ

Στα Χαντάκια

Εδώ απ’ έξ’ από το χωριό ήταν ένα χωριό που θάφτηκε στο βούλιαγμα. Ακούγανε επί 40 μέρες τα κουκόρια να λαλούν.

Στου Γκέκα

Εσκοτώσανε έναν Γκέκα= (Αλβανό, Γκέκηδες)

Η βασίλισσα Μενελαϊς. Είχε και δέντρο (νερατζιά) φυτεμένο μέσα. Εκεί ήταν το φρούριο. Αλλά το χωριό, ήταν μακριά, στο Κουτσομύλι.

Ήτανε πραγματικώς βασίλισσα. Εννοεί την «Κερά» του Κάστρου. Βρήκε βιβλίο στην Καρδίτσα ο Ηλίας τ’ Αποστόλ’, που λέει για τη βασίλισσα.

Μενελαΐς, ωνομάσθηκε από το Λαΐς (της Κορίνθου η εταίρα, ερχότανε στα λουτρά και έμενε. Γιατί τα λουτρά είναι αρχαία).