Πλοήγηση ανά Τόπο καταγραφής

Αποτελέσματα 1-20 από 27

Άμα περνάνε ποτάμι τα γαιδούρια πάντα κατουράνε, για να πνίξουνε το σαμαρτζ΄΄η, που κάνει τα σαμάρια και τα βασανίζει.

Ιωαννίδου, Μ. (1942)
Αλαφροήσκιωτοι= κείνοι που τις πλακώνει ο ήσκιος. Τη νύχτα που κοιμάται πέφτει τάχα μια σκιά κι αν δεν ο άνθρωπος σκάζει (συμπτώματα εφιάλτου) ανανοήση.

Ιωαννίδου, Μ. (1942)
Άη Γέροντας

Αυτός είχε πατέρα παπά. Ήταν από τον Άγιο Κωνσταντίνο στο Ταλάντη. Από μικρό παιδί νηστεύε Τετάρτη κ’ Παρασκευή. Όταν έγινε 9 χρονώ, τόνε χάσανε. Ψάξανε πολύ και τέλος εκεί που λειτουργούσε ο πατέρας του, τον βλέπει μέσα στο ίερο να διαβάζη το Ευαγγέλιο. Του λέει : πατέρα να μην κλάψης, να μη στεναχωρηθής, να μου δώσης την ευκή σου κι έγω θα φύγω. Να μη μ’ αρωτήσετε που θα πάω. Πήγε στο σπίτι του,...

Ιωαννίδου, Μ. (1942)
Άγιος Γεώργιος

Αφέντημ' αηγιώργη, μόνον αυτόν λέν αφέντη, επειδή πίνιξε το θεριό

Ιωαννίδου, Μ. (1941)
Είχε μια γριά γιδοπρόβατα κι είχε χειμώνα Μάρτης. Βγήκε ο Μάρτ'ς. Κοντά κοντά που βγήκε Μάρτ'ς είπε η γριά. Α πρίτς Μαρτάκο μου, βγήκες δε σε φοβάμαι. Μάρτ'ς ξεσυνερίστηκε και γύρεχε 2 μέρες απ' όλις τις άλλοις μήνοι δεν τω έδινε κανένας. Απρίλης δεν το 'δωσε. Φλςβάρης το 'δωσε 2 μέρες. Πλακώνει μιά χιονιά, ψόφησαν τα γιδοπρόβατα. Μπολιάστηκε η γριά. Γι' αυτό λέμε το Φλεβάρη Κουτσοφλέβαρο. Μαρτ'ς...

Ιωαννίδου, Μ. (1942)
Νεράϊδες

Η Π. Χατζοπούλου ήτανε ακόμη 12 χρονών. Την έστελνε ο πατέρας της στη βρύση για νερό. Ήταν ακριβώς 12 μεσημέρι! Ακούει ένα όργανο τόσο γλυκά έπαιζε όπως παίζουν τα όργανα στο γάμο. Αυτή δε φοβήθηκε. Πήρε νερό κι έφευγε. Τα όργανα επλησίαζαν και όταν αυτή βρισκόταν μακρυά από τη βρύση άκουσε μια χουλαλούι πως φτάνουν οι γύφτοι στο τσαντήρι!

Ιωαννίδου, Μ. (1942)
Βρικόλακες

Ήτανε δυο αδερφάδες. Η μικρή τα ‘σασε με τον γαμπρό της και την επήρε κι έφυγε. Η μάννα της στενοχωρέθηκε. Ήθελε να πάη έξω στα καλύβια, σε αμπέλια. Κίνησε να πάη ν’ανάψη τα καντήλια στην εκκλησία που ‘ταν στο κρήμα. Πήρε το λάδι, κεριά και καμιά δεκαριά πορτοκάλλια. Στο δρόμο έπιασε χιόνι. Αυτή έρριχνε από ‘να πορτοκάλλι για να τήνε βρούνε επειδή κατάλαβε ότι θα χαθή στο χιόνι. Λοιπόν είδε ο κόσμος...

Ιωαννίδου, Μ. (1942)
Ήτανε μια κακιά πεθερά. Αυτή έστελνε τη νύφη της στο ρέμα να κάνη τα μαύρα μαλλιά άσπρα. Νύχτα μέρα πήγαινε η κακομοίρα, μα άσπρη μέρα δεν έβλεπε απο την πεθερά της. Μόνο ξύλο. Απόστασε η κακομοίρα και περεκάλεσε το θεό ''Θεέ μου κάνε με αρκούδα να τη φάω. Κι ο θεός μου κένε με αρκούα. Έτσι έγινε η αρκούδα.

Ιωαννίδου, Μ. (1942)
Κάποτε οι Εβραίοι θέλησαν να ξεκάνουν τους Χριστιανούς, για να μην τους παίρνουν το εμπόριο και τα κέρδυη. Πήγαν λοιπόν σε μια χριστιανή που 'χε 6 παιδιά και ήταν πολύ φτωχή και της είπαν άν θέλη να θυσιάση το ένα της παιδί, για να ζήση πλούσια και καλά τ'άλλα. Να σφάξη το ένα και να τους δώση το συκώτι του. Η γυναίκα είπε ότι θα ρωτήση τον άντρα της. Σκέφθηκε λοιπόν και έσφαξε ένα γουρουνάκι και...

Ιωαννίδου, Μ. (1941)
Νεράϊδες άμα σε φωνάξ’νε και μιλήσης, βουβαίνεσαι, αρρωσταίνεις. Βγαίνουν στα ρέματα. Παρουσιάζονται φουστάνες τάχα, παίξ’νε όργανα. Βγαίνουν τα μεσάνυχτα και καταμεσήμερο. Καταρραχή ποτέ να μην κοιμάσαι το καλοκαίρι. Λαβώνεις. Ούδε ο τσοπάνηδες που φυλάν τα πρόβατα.

Ιωαννίδου, Μ. (1942)
Αγία Βαρβάρα

Ο Άγιος Νικόλαος κι ο Άγιος Σάββας είναι παιδιά της Αγ. Βαρβάρας και λέει η Αγία Βαρβάρα : μένα δουλεύτε αλλά και τα παιδιά μου κρατάτε!

Ιωαννίδου, Μ. (1942)
Φτωχός άγιος δοξολογία δεν έχει

Ο Άη Φίλιππος δεν τονε κράτανε, τάχα ήτανε φτωχούτσικος. Δεν είχε ν' αποκρέψη και τα παιδιά του παραπονευόντανε, γι' αυτό έσφαξε το μοναδικό βόδι που 'χε. Έφαγαν όσο έφαγαν και τ' αλλό το διαμοίρασε στους φτωχούς. Άφησε μόνο το κεφάλι του βογιού στο παχνί. Το πρωΐ σηκώνεται η γυναίκα του και λέπει το βόϊ να τρώη στο παχνί! Λένε : “Αύριο έχουμε του ττωχού του Φίλιππα”.

Ιωαννίδου, Μ. (1942)
ΟΙ 3 πρώτες ημέρες του Μαρτίου= οι 3 γριές κακές. Δεν λουζόμαστε, δεν πλιενούμαστε. Λένε: «Από Μάρτη καλοκαίρι κι από Αύγουστο χειμώνα, Μάρτης κι α μαρδίση καλοκαίρι θα μυρίση.» Οι 3 γριές κακές βάναν τον τσοπάνη μέσα στο καζάνι, γιατί ο Μ. έχει δανειστή 2 μέρες από τον Φλεβάρη. Η γριά μπήκε από κάτου απ’ το καζάνι, αφού ψοφήσαν όλα της τα πρόβατα και τα κατσίκια.

Ιωαννίδου, Μ. (1942)
Παναγία

Οι Λιμνιώτες θέλησαν να πάρουνε το νερό της Παναγίας προ 30ετίας, γιατί σκεφτήκανε οτι δεν αξίζει να δυστυχάη η πολιτεία κι εκεί να χύνωνται τα νερά. Αλλά όταν ετοίμασαν όλα τα κιούγκια, σωλήνες, σταμάτησε το νερό τρία χρόνια ούτε σταγόνα. Μόνο του ξανάρθε.

Ιωαννίδου, Μ. (1941)
Οι Νεράϊδες και τα ξωτικά πηγαίνουν στους αλαφροήσκιωτους. Ένας ο παππούς της , στον Κουτσικιά δεν τις φοβόταν καθόλου, γιατί κοιμόταν πάντα πάνου στο ντουφέκι του. Έτσι πήγαινε οπουδήποτε κι οποιαδήποτε ώρα. Μια φορά άνταισε ήρθαν οι Νεράϊδες, τις άκουσε να λένε «Θα τόνε παίρναμε, αλλά είναι βαρύς κι ασήκωτος γιατί έχει όπλο. Έφευγαν τραγουδώντας και χορεύοντας. Στο τέλος του τραγουδιού έλεγαν:...

Ιωαννίδου, Μ. (1942)
Σκαλκαντζούρια έρχονται το βράδυ τα Χριστούγεννα ξημέρωμα, τη δεύτερη μέρα. Πρώτα έρχεται ο Χριστός και κατόπ' τα σκαλκαντζούρια. Η μικρή έλεγε : ''Τα σκαλκαντζούρια φέρανε της μάνας και του μπαμπά (της κατσίκας και του αλόγου κοπριές) και της ίδιας της έφεραν παιγνίδια.

Μέγας, Γ. (1939)
Στην Λίμνη η “Ζωοδόχος Πηγή” μια πολύ μικρή εκκλησίτσα χώμενη. Ξεπατώθηκαν όλοι όσοι κάθονται κόντα σ' αυτήν. Σωθήκαν μόνον όσοι την άκουσαν και φύγανε. Πήγαινε στον ύπνο και τους έλεγε : - Τι καθούσαστε; Εγώ στο μαξιλάρι μου δεν θέλω κατρουλιά!

Ιωαννίδου, Μ. (1942)
Στιό. Μια γένεται γάτα, μια γένεται σκλί, μια γένεται αρκούδα. Ένας είχε πεύκα στο Σαρακίνικο. Φανερώθ’κε μια αρκούδα. Γύρ’ζε μια μπροστά, πήγαινε μια πίσω ως τον Άη Λια, χάθ΄κε. Απ’ την τρομάρα του πέθανε αυτός. Για το στιό λένε το Πάτερ ημών και το πιστεύω. Η μητέρα της Δ. Κεφάλα είχε πάει στη θάλασσα να φκειάση αλάτι. Βλέπει μια γάτα. Δεν έδωσε προσοχή. Έξαφνα γένται μια αερούνα σηκώνουνται τα...

Ιωαννίδου, Μ. (1942)
Στις Παπάδες στη θέση Ξεροπόταμος αμπέλια κι ελιές καρπό δεν κάνουν, γιατί στη θέση αυτή ήταν ένα μοναστήρι και θέλησαν να το γκρεμίσουν για να μη χαλάη το κτήμα τους πώς να το κάναν... Βάλαν μια γυναίκα μέσα σε άγιο βήμα και είπαν οτι ο ηγούμενος και οι καλόγεροι είχαν γυναίκα. Μαζεύτηκε ο κόσμος να δή κι αυτή όταν τη ρώτησε ο ηγούμενος “ποιός σε έφερε, είπε : “Συ”. Τότε κι αυτός είπε : “Καταραμένη...

Ιωαννίδου, Μ. (1942)
Στο δρόμο από τις Κεχριές προς την ψηλή ράχη είναι μια βρύση πελεκητή. Την λένε «τ’ Ερωτόκριτου η βρύση» γιατί εκεί ασκήτεψε ο Ερωτόκριτος. «Ο Ερωτόκριτος ασκήτεψε στο Γριπονήσι!».

Ιωαννίδου, Μ. (1942)

Πλοήγηση ανά Τόπο καταγραφής

Άμα περνάνε ποτάμι τα γαιδούρια πάντα κατουράνε, για να πνίξουνε το σαμαρτζ΄΄η, που κάνει τα σαμάρια και τα βασανίζει. ﻿

Αλαφροήσκιωτοι= κείνοι που τις πλακώνει ο ήσκιος. Τη νύχτα που κοιμάται πέφτει τάχα μια σκιά κι αν δεν ο άνθρωπος σκάζει (συμπτώματα εφιάλτου) ανανοήση. ﻿

Άγιος Γεώργιος Αφέντημ' αηγιώργη, μόνον αυτόν λέν αφέντη, επειδή πίνιξε το θεριό ﻿

Αγία Βαρβάρα Ο Άγιος Νικόλαος κι ο Άγιος Σάββας είναι παιδιά της Αγ. Βαρβάρας και λέει η Αγία Βαρβάρα : μένα δουλεύτε αλλά και τα παιδιά μου κρατάτε! ﻿

Άμα περνάνε ποτάμι τα γαιδούρια πάντα κατουράνε, για να πνίξουνε το σαμαρτζ΄΄η, που κάνει τα σαμάρια και τα βασανίζει.

Αλαφροήσκιωτοι= κείνοι που τις πλακώνει ο ήσκιος. Τη νύχτα που κοιμάται πέφτει τάχα μια σκιά κι αν δεν ο άνθρωπος σκάζει (συμπτώματα εφιάλτου) ανανοήση.

Άγιος Γεώργιος

Αφέντημ' αηγιώργη, μόνον αυτόν λέν αφέντη, επειδή πίνιξε το θεριό

Αγία Βαρβάρα

Ο Άγιος Νικόλαος κι ο Άγιος Σάββας είναι παιδιά της Αγ. Βαρβάρας και λέει η Αγία Βαρβάρα : μένα δουλεύτε αλλά και τα παιδιά μου κρατάτε!