Πλοήγηση Παραδόσεις ανά Συλλογέα "Λουκάτος, Δημήτριος Σ."
-
Όταν κανείς ξυπνήση με μαυράδια στο δέρμα του, στα χέρια, φόλες, λένε πως τόνε παλουκώσανε τα δαιμονικά όξου που σε βρήκανε.
Λουκάτος, Δημήτριος Σ. (1957) -
Όταν ο Χριστός μας επήρε μαζί του, ηθέλησε να μας δοκιμάση. Αφού ετελειώσαμε τη δουλειά επήρε ο καθένας τα ψάρια του και τα ‘κρυβε πίσω από τον πισινό του. Τους ερώτησε ο Χριστός. Έχεις κανά ψάρι; - Δεν έχω. Το ‘δωσε τότες μια κατάρα. – Όθε 40 τρατολόγοι, μια μαρτυρία.
Λουκάτος, Δημήτριος Σ. (1958) -
Όταν πήγαινε το Γρίβα στο Μεσολόγγι, του στρώσανε στ’ αμπάρι να κοιμηθή. Ο παπούλης είπε: Ήθελα να δω το σπαθί του Γρίβα! Ο Γρίβας αργότερα το θυμήθηκε. Εκάλεσε τον καπιτάνιο. Τι εζήτησες να δης; Ετράβηξε το σπαθί τάχα άγριος και το είδε. Είχε δοντάκια μικρά, σα δρεπάνι, γιαταγάνι.
Λουκάτος, Δημήτριος Σ. (1958) -
Οι Νεράϊδες έχουνε κ’ ένα μαγνάδι δικό τους κι άμα τσου το παίρνεις, σ’ ακλουθάνε.
Λουκάτος, Δημήτριος Σ. (1956) -
Οι Νεραγίδες ορίζουνε, δεν ξέρω πόσα, μέτρα. Τα πέρασες εκείνα, πάει, γλύτωσες. «Τζίν» τσ’ λέγανι αυτήνες. Σαράντα βήματα μακρυά δε bορούνι να σ’ ακλουθήσουν. Στη Νεραγίδα δε bιάνουνε σταυροί κι τέτοια. Να φύγ’ς μονάχα. Αυτές άμα σι πιάσ’νε στα χέρια, dως, σι χορεύνε κι σι πνίγουν.
Λουκάτος, Δημήτριος Σ. (1940)