Δύο ντερεμπέηδες. Ντουλκαρόγλους και Μπαλαμπάνογλους εις δύο διαφόρους εποχάς ήλθον δια ξηράς κατά της Αίνου όπως λέηλατήσωσι και καταστρέψωσιν αυτήν. Επειδή δε η πόλις της Αίνου υπερασπίζεται από βορρά προς νότον υπό λόφων και αποκρήμνων και υψηλών βράχων, απέναντι αυτών κατεσκευάσαν τα στρατεύματα των ντερεμπέηδων δύο λόφους κομίσαντα το χώμα δια των πηρών των. Οι λόφοι σώζονται εισέτι εις τα λεγόμενα Μέσα – Αμπέλια. Και επ’ αυτών έστησαν τα καπνά των ίνα καταστρέψωσι την πόλιν, αλλ’ ουδέν έπραξαν ένεκα των βράχων. Προς τούτου τον μεν ηπείλησε καθ’ ύπιον ο Αγ. Μερκούριος τον οποίον ηρώτησαν ο ντερεπές τη είναι ο δε Άγιος τω απεκρίθη έλθε εις την εκκλησίαν της Παναγίας (της Μητροπόλεως) να ιδής τι είμαι». Και το πρωΐ εισελθών εις Αίνον και ελθών εις την κατά το 1867 αποτεφρωθείσαν εκκλησίαν της Μητροπόλεως ανεγνώρισε τον άγιον, επί του τοίχου εζωγραφισμένου και είπε τοις Αινίση και τση ακολούθση τον ότι ούτος είναι όστις τον απείλησε καθ’ ύπνον. Και τω ήναψε μεγάλην λαμπάδα. Επί δε του άλλου ντερέμπεη οι Αίνιται κτήτωρ κατέσκαψαν τον ισθμό τον διαχωρίζοντα ανατολικώς τον Έβρον από της λίμνης της Αγ. Παρασκευής. Και λέγεται ότι επήλθε σκότος και επειδή πριν εγύριζον ότι ήτον ισθμός ηθέλησαν εν τω σκότει να διέλθωσι τον ισθμόν αλλ’ επνίγησαν πολλοί εν τω τεχνητώ πορθμώ τούτος δεν σώζεται πλέον. Ώστε δεν ηδυνήθησαν να διέλθωσι τα καταστρεπτικά στρατεύματα. Μεθ’ όλα ταύτα οι Αίνιοι ηγόρασαν πολύ ακριβά την σωτηρίαν των παραδώσαντες τω ντερέμπεη όλα τ’ αργυρά σκεύη των δέκα εκκλησιών της πόλεως και δη το πολυτίμητον κουβούκλιον της Ιεράς Τραπέζης της Μητροπόλεως. Το οποίον ήταν ολάργυρουν επικεχρυσωμένου και τεχνικώτατον. Ο δε ντερέμπεης σταθείς έναντι της Αίνου ηπέκλησσεν αυτήν ως φανερώνει το εξής δίστιχον. Ο Ντουλκαρόγλου ο γιοσμός των Αίνο φοβερίζει άχου ο Αίνο και Κισσάκη θα σας κάνω περισάνι. Και ως λέγεται την μεν Κισσάκη έκαμε περισάνι (=ελεηλάτησε) ουχί δε και την Αίνου.