Γύφτικες ψυχές

Μια φορά μια παρέα γύφτων μάζευε βέργες και λιγαριά σ’ένα ξεροπόταμο. Κοιμόταν λοιπόν στο ύπαιθρο για να σηκώνεται το πρωί και να ξαναρχίζει τη δουλειά της. Έτυχε όμως μια βραδυά να πιάσει δυνατό κρύο. Οι γύφτοι οι φτωχοί τουρτούριζαν και λέγανε: -Φύσα, Θεε μου φύσα να πάρης γύφτικες ψυχές να ιδούμε τι θα καταλάβης! Από το πολύ κρύο πέθανε ένας από αυτούς. Τότε οι άλλοι συνοδεύοντας τον νεκρό του έκλαιγαν και του έλεγαν: - Αϊντε στο καλό Λιάκομου κ’ εκεί που θα πας πες του Θεού, αφού τα έβαλε μ’εμάς δεν θα πάμε πεια στον Παράδεισο του. Θα προτιμήσουμε τη Κόλασι. Από φωτιά και αμώνι συνηθισμένοι είμαστε!...