Εις το Ηράκλειων υπήρχε νάνος εκ Σύρου ονομαζόμενος χαρίδημος Ζωγραφάκης ή χαριδημάκης. Ήτον γυναικάδελφος του υποπροξένου της Ρωσίας. Κατα την Αγγλικήν κατοχήν δοικητής Μεσσαράς ητο ο ιδιορρυθμότατος Γκρίφις, άγγλος αξιωματικός. Μίαν ημέραν ο χαριμάκης ευρισκόμενος εις άγων Θωμάν επήγε να διαμαρτυρηθώ προς τον Γκρίφη δια μιαν υπόθεσην : ο χαριδ. Εφόρει την ρε διγκότα του και την επίσημον ιδιότητα υπαλλήλου του Ρώσου Πρόξενου. Εις απάντησην ο Γκρίφης τον εσήκωσε τον εκράτησε μετέωρο κι ήρχισε να τον δέρνη στον κώλον σαν παιδάκι. Άλλη φορά ο Χαρ. Ευρισκόμενος εις ένα χωριό εμπήκε προς νερού του την νύχτα σ'ένα σταύλο σε λίγο πήγε και ο χωρικός, που είχε το σταύλο, κι όταν είδε το χ στο αμφίωολο φώς του λύχνου που επικρατεί. Ενόμησε πως γέννησε η φοράδα του κι ότι το πουλάρι ήτο ο χαρ. Κε φώναξε τη γυναίκα του. Καλ' άλλην έκδοσην ο χ. Είχει συναντήση με μια χωρικήν στο σταύλο και την επερίμενε. Εκ το κάβα του χαρ. Ένα παιδί φώναξε – μαμά , ένα πέλι με γέννα. Προ ημερών είδα κ' έναν Ανευ γιανόν μεσόκοπον νάνον.