Εμφάνιση απλής εγγραφής

Ο Παχούμιος και ο Μουχαμέτης

Μια φορά ο Παχούμιος επήγαινε να γενή δεσπότης. Ο διάβολος το μυρίστηκε και δεν ήθελε να τον αφήση. Γίνεται ως; είδος άνθρωπος και πάει στο δρόμο και τόνε βρίσκει. “Μπρε πού πας, κουμπάρε; - Ίντα σε γνοιάζει του λόγου σου που πάω εγώ; - Ε ρωτώ, Ίντα δα χάσης πως δα μου πης κι εμένα που πας;” Συβάζει τονε και του λέει: “Πάω να γενώ δεσπότης. - Ντα εκάμανε άλλο μόνο γιάγειρε”. Δεν εφρουκάστηκε αυτός μόνο επήγαινε. Αλλάσσει πάλι μορφή ο διάβολος και πάει πλια πέρα και ξαναπαντήχνει του και του λέει: - Μπρε πού πας, κουμπάρε; - Μα ίντα σε γνοιάζει του λόγου σου που πάω; - Δε με γνοιάζει, μα ρωτώ. - Ε πάω να γενώ δεσπότης. - Ντα εκάμανε άλλο, να και τον άρτο απού μου δώκανε, απού ’μουνε κι εγώ εκειά. - Μπρε ίντα μου λες εκειά, ντα μένα είχανε ταμένο πως δα με κάμουνε δεσπότη. - Ε μα σ’ εγελάσανε, εκάμανε άλλο. Μανίζει κι ο Παχούμιος και πάει με το Μουχαμέτη. Καθίζει ο Παχούμιος και του γράφει το κοράνι. Σαν το ’γραψε του λέει ο Μουχαμέτης: “Εσύ δα πα κατεβής στο τάδε πηγάιδι να βαστάς τα γραμμένα χαρθιά. Εγώ δα καλέσω τσι Τούρκους και δα τώσε πω πως ο θεός είναι στο πηγάιδι μέσα. Δα σου κατεβάζω μ’ ένα σκοινί άγραφα χαρθιά και δα λέω πως ο θεός τα γράφει. Εσύ δα δένης τα γραμμένα χαρθιά να τα βγάλω απάνω”.Συβάζει ο Μουχαμέτης τον Παχούμιο και κατεβαίνει στο πηγάιδι. Κατεβάζει του τα άγραφα χαρθιά και βγάνει τα γραμμένα. Σαν επήρε ο Μουχαμέτης τα χαρθιά λέει στσι Τούρκους: “Όσοι αγαπάτε το θεό από μιαν πέτρα στο πηγάιδι. Πιάνει καθαείς μιαν πέτρα, ρίχνουν τη μέσα, γεμίζει το πηγάιδι πέτρες και σκοτώνουνε τον κακομοίρη τον Παχούμιο. Σε κειονά το πηγάιδι ’δα πάνε οι Τούρκοι και προσκυνούνε και γίνουνται χατζήδες. Ο Παχούμιος είχενε έναν αδερφό γιατρό του Μουχαμέτη. Παντελάκη τον ελέγανε. Αυτός απού το κατάλαβε πως εσκοτώσανε τον αδερφό ντου, ήδωκε φάρμακο στο Μουχαμέτη κι εβουβάθηκε. Πάνε οι Τούρκοι, δείχνει πως ο Μουχαμέτης τα χέρια ντου και τους ήλεγε με νοήματα να κόψουνε τα χέριατου γιατρού. Ύστερα ήδειχνε και το λαιμό, τάξε και καλά τους ήλεγε να σφάξουνε το γιατρό. Οι Τούρκοι δεν εκαταλαβαίνανε ίντα τους ήλεγε και ρωτούνε το γιατρό: - Μα ίντα μάσε λέει; - Να λούνεστε, λέει, να πλύνεστε το λαιμό και τα χέρια σας. Ετσά τον εξέβγαλε, όπως του ξέβγαλε κι αυτός τον αδερφό ντου.

Αρχεία σε αυτό το τεκμήριο

Αυτό το τεκμήριο εμφανίζεται στις ακόλουθες συλλογές

• Παραδόσεις
  Παραδόσεις ή θρύλοι λέγονται οι λαϊκές προφορικές διηγήσεις που συνδέονται με συγκεκριμένους τόπους, χρόνους και χαρακτήρες, και θεωρούνται αληθινές.

Εμφάνιση απλής εγγραφής