Ο προφήτης Αββακούμ

Οντόν ερρίξανε στο λάκκο των λεόντων το Δανιήλ, επήγαινε μια μέρα ο Αββακούμ κουκιά στ’ αμπέλι ντου απού ’χενε αργάτες. Στο δρόμο του παντήχνει ο άγγελος και του λέει: “Ο φίλος σου ο Δανιήλ είναι στο λάκκο των λεόντων μόνο να πας να του πας φαϊ. - Πώς δα πάω ’γώ να του πάω φαϊ, απού ’ναι δώδεκα ώρες δρόμος; Και πιάνει τονε ο άγγελος απού τα μαλλιά και βρίσκεται στη στιγμή στο λάκκο των λεόντων. Τρώει ο Δανιήλ και γιαγέρνει το φαϊ στσ’ αργάτες του κι ήτονε ακόμη ζεστό.