Η Λανάρου (η Λανάρω) : Φάντασμα δι ‘ου απειλούν τα νήπια δια να παύσουν από του να κλαίουν. Την παριστάνουν ως γραίαν τερατωδώς άσχημον, ζαρωμένην, ατημέλητον και με τα μαλλιά της κεφαλής της ξέπλεγα. Προς νήπιον : ‘’Πάψι, θα φωνάξου τα’ Λανάρου να κατιβή από την οροφήν της οικίας να σι φάη!’’ (Η ετυμολογία της λέξεως προήλθεν εκ προσωποποιήσεως. Συνήθως εις τα χωρία τα ξάσιμον των μαλλιών είς τα λανάρια εκτελούν αι γραίαι πενθεραί, αίτινες λόγω της ηλικίας των είναι ζαρωμέναι και λόγω της ποιαύτης εργασίας ατημέλητοι, με μαλλιά της κεφαλής ξέπλεγα. Πρόσθες εις ταύτα και τας διεσκορπισμένας επάνω τρίχας εκ των ξαινομένων μαλλιών των λαναριών και έχεις μιαν εικόνα μεγαίρης, τρόπον τινά.