Show simple item record

Οι γιορτές

Άμα έφτιαναν τις γιόρτες οι αγίοι, είχαν πάρει σαν πιο γραμματισμένο για γραμματικό τον Άη Γιάννη. Ώριζαν λοιπόν τις μέρες που πρέπει να γιορτάζεται ο δείνας και ο τάδες άγιος. Ο Άη Γιάννης έγραφε. Ανάμεσα, ανάμεσα έβανε και τη δική του γιορτή. Πολλές ημέρες του χρόνου τις πήρε δικές του. Τελευταία τον έβαλαν να διαβάση τις γιορτάδες. Διάβασε. Από μήνα σε μήνα ακούονταν "Αη Γιάννης". Αυτό έκαμε εντύπωση και τον ρώτησαν, γιατί αυτό το προνόμιο στον Άη Γιάννη. Ο Άη Γιάννης τότε έδωκε την εξήγηση μια γιορτή του την έβαλε για τον καιρό που πήγε στο καλυβάκι και ξημέρωσε "Άη Γιάννης Καλυβίτης" άλλη για τον καιρό που πήγε σε κάποιο σπίτι και του 'δωκαν να φάη λάδι και ρίγανη "Άη Γιάννης Ριγανάς". Έτσι και για τις άλλες γιορτάδες όλες βρήκε δικαιολογία. Οι αγίοι έμειναν ικανοποιημένοι από την εξήγηση του γραμματικού τους. Παράπονο δεν ήταν πια. Αλλά οι μέρες του χρόνου δεν έφταναν για να βάλουν τα γιορτάσια όλων των αγίων. Αυτό τους έφερε μεγάλη στενοχώρια. Ο γραμματικός βρήκε τη λύση. Είπε να βάλουν πολλούς αγίους μαζί να γιορτάζουν την ίδια μέρα, οι Αγιοι σαράντα, να πούμε, μια μέρα, τα Δεκατέσσερες χιλιάδες παιδιά που θανάτεψε ο Ηρώδης, πάλι μια μέρα. Έτσι οικονομηθήκανε όλοι οι αγίοι. Το συμβούλιο ευχαριστήθηκε από τη λύση του γραμματικού. "Δίκαια, είπαν, πήρε για τον εαυτό του πολλές ημέρες για γιορτές του". Από τότε γιορτάζουμε πολλούς Άη Γιάννηδες Άη Γιάννης Θεολόγος, Άη Γιάννης Ριγανάς, Άη Γιάννης Καλυβίτης. (Ήκουσα την παράδοση από πολλούς και μάλιστα ότι ειπώθη σε κάποιον Τούρκο, ο οποίος άλλαξε το θρήσλευμα του κ’έγινε Χριστιανός κι απορούσε για το πλήθος των Αη Γιάννηδων.

Files in this item

This item appears in the following Collection(s)

• Παραδόσεις
  Παραδόσεις ή θρύλοι λέγονται οι λαϊκές προφορικές διηγήσεις που συνδέονται με συγκεκριμένους τόπους, χρόνους και χαρακτήρες, και θεωρούνται αληθινές.

Show simple item record