Άδης

Επειδή ο Άδης πιστεύεται ςτο βάθος της γής εναντιθέσει πτος τον άνω Κόσμο λέγεται ο Κάτω κόσμος, η κάτω γή και σπανιώτερον τα Τάρταρα, ςτα τάρταρα της γής. Επειδή εκ του Κάτω κόσμου ουδείς επιστρέφει λέγεται εν κατάραις Να πας ‘ς τον αγύριστο. Ο Κάτω κόσμος είναι τόπος περικεκλεισμένης ‘ς τα ενδότερα της γής σκοτεινότατος: το φώς του ήλιου όντες στερέψη η θάλασσα και βγή μηλιά με τα’άνθη τότε κι αυτός που χάθηκε πίσω θε να μετάρθη. Όντες στερέψη η θάλασσα κει βγούνε έξω τα ψάρια τότε θε να γυρίσουνε όλα τα παλλεκάρια. Κει τη ημέρα δεν διαπερνά: ούτε άνεμος πνέι. Κει τι παράσον έχουμε εμείς ςτον απάνω κόσμο που με τον ήλιο βλέπουμε ή με το φώς κώνουμε ςτον Άδ’ αέρας δε φυσά κ’ήλιος δε μπροβαίνει.Κατ’ημισμόν περί των θανόντων ,πάει κ’αυτή με τους πολλούς>πρβλ. Αριστος Εκκληστ. Σελ. 73. Κει ο Ευστάθιος (Οδυς. 1382, 18)Ένεκα του μεγίστον σκότους ο Άδης είναι πλήρης αραχνών είναι αραχνιασμένος. Οι εν αυτώ ευρισκόμενοι είναι άξιοι μεγάλου οιωνού ειστερούμενων των πάντων¨πεινώσι δεν τρώγουσι διψώσι και δεν πίνουσιν, είναι ανιφτοι και διψασμένοι. Εντώθεν και λέγεται..τι στέκω κ’ακρομιάζομαι.. Εν Άδη οι νέοι δεν φέρουσι τα’άρματα κι εινέαι τα στολίδια και αυτά τα νήπια ζητούσι τας μητέρας των. ‘ολες μεταφορικώς πρέπει να εκληφθή ότι ο Χάρος έχει περιβόλι. Ο Χάρος εβουλήθηκε..Ως το πάλαι ο θάνατος εθεωρείτο μεγάλη δυστυχία και η ιδέα αυτή εννυπάρχει εντός ομηρικού ποιήμασι, ούτε κείνυν παρα τω λαώ, ο θάνατος είναι μεγίστη συστυχίε. Η ζωή μαθ’όλα τα βάσανα είναι πάντοτε γλυκειά. Εν του Μοιρολογίου φαίνεται ότι ο παράδεισος κι ο Άδης ή η κόλασις συγχέονται, διότι εις τον Άδην, είδομεν και τα μικρά παιδιά και οι αθώοι κει χρηστοί κατέρχονται. Κει κατά τούτο η ιδέα αύτη είναι αρχαία. Αλλ’ενώ εν του Μοιρολογίου υπήρχε τοιαύτη σύγχυσης, ουχ ήττον εν τω Άδη κολάζονται και τιμωρούνται μόνον οι πονηροί οι κακούργοι. Η συνήθης αυτήν τιμωρία είναι εν τω ποταμώ, όστις διέρχεται τον Άδην ‘ς έχει βάθος 40 μέτρων. Όπως το πα΄λαι δια του εν τω Ταινάρω σπηλαίον κατήλθεν ο Ηρακλής εις τον Άδην, όπως εξαγάγι . Τιον Κέρβερον ούτω μέχρι τινος επιστεύετο ότι ο Αρχάγγελος Μιχαήλ φαίνεται πολλάκις αυτόθι κι εξάγει τας ψυχάς των κολασμένων, ων τας αμαρτίας συνεχώρησεν ο Θεός. [Jytzo. Histoine de la revolytion Pauqueville l.c 605, De la quilleriere Athenes.)