Εμφάνιση απλής εγγραφής

Το Καλογεράκι

Μια φορά κι έναν καιρό ήτανε μια μάννα και μια κόρη. Αξαφνικά μιαν ημέρα η μάνα επόθανε. Τσή κόρης πολλά τσή βαροφάνηκε κι ήκλαιγε μερού νυχτού, ήκλαιγε και δεν αρνεύγανε τα μάθια τζη. Απού τα πολλά κλάυματα την ελυπήθηκε ο Θεός και ήπεψε έναν άγγελο και την επήγε στον Κάτω Κόσμο Είδενε τη μάννα τζη, ευχαριστήθηκε και πάλι την ήπηρε ο άγγελος και την ήφερε στον απάνω κόσμο. Το κορίτσι ύστερις επήγε και ντύθηκε καλόγερος και κόνεψε σ’ένα ξωμονάστηρο. Δεν είπενε πως ήτανε γυναίκα και την εβάνανε να κάνη οξωτάρικες δουλειές, παραγγελιές και πουσούνια. Καθα μέρα, αργά ταχυά όξω. Επήγαινε και επουσούνιζε από να μπακάλη απού ‘χενε μιαν όμορφη θυγατέρα. Με καιρό εκούστηκε πως η θυγατέρα του μπακάλη ήτονε βαρεμένη, κο όλοι λέγανε πως ο καύκος τση ήτονε το καλογεράκι. Πως το καλογεράκι τσήφταιξε. Ο Άγιος ο Γούμενος όλη μέρα εμάλωνε το καλογεράκι και το χτυπομούργιενε γιατί ήτονε ψύλλοι στ’αυθιά ντου μπασμένοι, πως μπορεί νάτονε ο φταίχτης τση κοπελλιάς το καλογεράκι, κι ετσά το κακορρίζικο δεν ηύρισκε χλωρό κλαδί να σταθή. Μια ημέρα απού τσι πολλές ήδωκε των μαθιών ντου, κι ήφυγε απού το μαναστήρι και δεν εκάτεχε το μαύρο-κακορρίζικο μουδέ που πηγαίνει. Επήγαινε, επήγαινε, επήγαινε επήγαινε ήφταξε σε μιαν οξωργιά. Κεί ήτονε ένας σπήλιος κι εμπήνενε μέσα κι εξεκουράστηκε. Απίς εξεκουράστηκε ήκαμε την απόφαση κι ήδεσε την καρδιά ντου κόμπο κι επόμεινε κειδά. Ναι να μιλήση αθρώπου, ναι να πάη σε πολιτεία. Μέρα νύχτα ήκανε προσευκή και δεν ήτρωγε ελεργειά μόνο τα χόρτα τση γής. Οι χρόνοι επερνούσανε κι απής ήφταξεν η ώρα του Θεού, επόθανε τα καλογεράκι. Δυο τρείς κυρατζήδες απού ‘χανε χαημένη τη στράτα ντως, ευρήκανε το καλογεράκι ποθαμένο και πέψανε και μηνήσανε του Γούμενου να ξανοίξη να δή ίντα δα το ποκάμη. Ο Γούμενος εμετάιδενε την πράξη ντου κι ήπεψε δυο γέρους καλογέρους, να πά πάρουνε το κορμί ντου να το θάψουνε. Επήγανε οι καλόγεροι, εγδύσανε το καλογεράκι για να το σαβανώσουνε και ίντα να δούνε; Το καλογεράκι ήτονε γυναίκα! Τότες επέσανε όλοι οι καλόγεροι σε μεγάλες παρακάλεσες να τσι συχωρέση Ο Θεός, απού πιστέψανε τη σούρα πούχανε βγαρμένη τα κακά στόματα. Για κειονά λένε πως οντέ δα ποθάνη κιανείς και τότε θάψουνε, πρωτοτρώνε οι σκουλήκοι τη γλώσσα και ύστερα το αποδέλοιπο κορμί. (Αρνεύγω=μερώνω, Οξωτάρικα=γεωργικές εργασίες, Πουσούνια=ψώνια, Βαρεμένη=έγκυος, Καύκος=εραστής, Οξωργιά=ερημιά, Ελεργειά= το λάδι βούτυρο, Κυρατζήδες=άνθρωποι που με τα μουλάργια τους μεταφέρουν τα προιόντα των άλλων για πούλημα, Εμμετάιδενε=μετεννόησε, σούρα= κουτσομπολιό)

Αρχεία σε αυτό το τεκμήριο

Αυτό το τεκμήριο εμφανίζεται στις ακόλουθες συλλογές

• Παραδόσεις
  Παραδόσεις ή θρύλοι λέγονται οι λαϊκές προφορικές διηγήσεις που συνδέονται με συγκεκριμένους τόπους, χρόνους και χαρακτήρες, και θεωρούνται αληθινές.

Εμφάνιση απλής εγγραφής