Στα Μποικάτικα ένας Γιωργάκης Αντωνέλας ήτανε μοναχογιός η μάννα του ωραιότατη γυναίκα εχήρεψε νέα? Επήρε από ‘δώ κάποιο δικαστή της εποχής εκείνης. Όταν όμως πήρε το δικαστή, έκανε πολύ κακή ζωή του παιδιού και το παιδί εμαράζωνε (ο δικαστής μητρυίος το βασάνιζε). Κάποια βραδυά, άκουσε το παιδί πως εσχεδιάζανε να το σκοτώσουνε και σηκώθηκε τη νύχτα με μια βάρκα και πήε στην Ήπειρο. Εδώ κάτου κάποιος που είχε ζώα, το ψυχοπόνεσε το παιδί και το πήρε τσοπάνο στα πρόβατά του. Έπεσε όμως μια επιδημία σε ‘κείνον τον τόπο και το παιδί αρρώστησε. Το διώξανε από το κοπάδι ‘’κακή κακώς’’ και πήε σε μια σπηλιά και ξάπλωσε κι επερίμενε το Θάνατο. Κοντά να πεθάνη (ανεπίστευτο βέβαια σήμερα)παρουσιάστηκε ο Διάβολος και τον ερώτησε σε τι μπορεί να τόνε βοηθήση. Αυτός η μόνη χάρη που ζήτησε ήτανε να μποράη να εκδικηθή τη μάννα του. Έπειτ’από λίγο, το παιδί εξεψύχησε. Εδώ στο χωριό του, εκείνες τις μέρες εγενόντανε γλέντια και χοροί,χωρίς να συλλογιστούνε, ούτε και που ηξέρανε τι έγινε με το παιδί τους, που επέθανε. Παρουσιάστηκε λοιπόν σα φάντασμα το παιδί κι έκανε μεγάλες ζημιές στο σπίτι. Τους έσπαε έπκολα, ΄δεντρα, στάμνες, τους έκανε μεγάλη φασαρία. Η οικογένεια αναγκάστηκε να ξεπατριστή από δώ, να πάρη να φύγη. Και που έφυγε η οικογένεια, εξακολουθούσε το κακό σε κείνο το μέρος. Εκαλέσανε τους παπάδες να κάμουνε ευκέλαιο, αγιάσανε κι’εσταυρώσανε με τρία καρφιά περόνια την πόρτα του σπιτιού. (Το ένα καρφί φαίνεται ακόμα τα άλλα δυό έχουνε λυώσει). Λένε πως όταν λυώση και , το τρίτο, θα ξαναφανή το φάντασμα- ο πεθαμένος, που οι παπάδες του κάμανε εξορία.