Ο γαλανός ο Λούγκαρης

Ο γαλανός ο Λούγκαρης ήτανε καταχανάς από το Κακοδίκι. Δεν έλειπε από ποθενά. Όπου γάμος και τραπέζι και κείνος εις τη μέση. Ως και στι κόρης του την ξεφάντωση είχε πάει. Και κάθε φορά σ’ένα ξεφανερωνότανε για νάχη να το λέη και στσ’ άλλους. Όλοι πηγαίνανε κανίσκια τσσοί δικούς τωνε σαν επαντρευότανε και μόνο <Ο Γαλανός ο Λούγκαρης από το Κακοδίκι πήγαινε στσοί γάμους δίχως να κρατά κανίσκι>Μια μέρα ένας παπάς πήγαινε από τη Σκλαβοπούλα να λουτρουήση σ’ένα ξωκκλήσι. Στο δρόμο απαντηχτήκανε με το Λούγκαρη. Δεν είχεν ακόμα χαράξει μέρα και το γαλανό φάντασμα τον εξάφνιασε. Ήτανε όλο κάτασπρος σαν το γάλα και γι αυτό τον ελέγανε ετσά. Ο παπάς τον ερώτηξε ποιος είναι και αυτός ταποκρίθηκε πως είναι ο γαλανός ο Λούγκαρης και μονομιάς χάθηκε από μπροστάς του. Την άλλη μέρα ο παπάς αποφάσισε να πάη στο Κακοδίκι να διαλυθούνε οι αμρτίες του κι οι αρμοί του κορμιού του που ήτανε άλυτοι από την κολασμένη του ψυχή. Έβαλε το δρόμο εμπρός του και το ξεσταλού μπλιό βρέθηκε στο Κακοδίκι κι αρχήνισε να γυρεύγη το μνήμα του καταχανά. Μόνο μια γρά τούπε πως το κατέει και του τόδειξε. Οι βάτοι τόχανε σκεπασμένο και τ’ αγριόχορτα. Φαινότανε σα να μην είχε ποτές του κανένας ανάψει ένα κερί. Ο παπάς διάταξε να σηκώσουνε την πλάκα. Τη σηκώσανε και βρήκανε μέσα τον αποθαμένο να κάθεται και να ραφτή τη χοιροκαλίκωση στα στιβάνια του. Σαν είδε την ηλιόφεξη και τσοι μαζωμένους αθρώπους εθύμωσε. Άνοιξε το στόμα του, ξερρίζωσε ένα του αντόντι και το πέταξε τσι γράς, που γίνηκεν αφορμή να του χαλάσουνε την ησυχία του και τη στράβωσε. Ο παπάς άρχισε το διάβασμα. Δεν πέρασε πολλή ώρα και το κορμί του Λούγκαρη λύθηκε και γίνηκεν ένας σωρός κόκκαλα. Την ώρα κείνη είδανε ένα γαλανό ήσκιο να φεύγη από το μνήμα ολόιδιο σαν τον καταχανά. Για νάναι σίγουροι πως έφυγε μακριά ανάψανε ένα αχινοπόδι και το θέσανε στον ώμο του ήσκιου. Τοτεσάς τον είδανε να γλακά να σκαρφαλώνη τσοι κορφές να περνά το πέλαο και να φτάξη στη Σαντορίνης τα βουνά. Από κεί τον εχάσανε φαίνεται πως στανάτησε σ’αυτά. Από τότες κι ύστερα δεν ξαναφάνηκε μήτε σε ξεφάντωση μήτε σε βάφτιση ο γαλανός ο Λούγκαρης.