dc.contributor.author | Bent, J. Th. | |
dc.coverage.spatial | Αθήνα | |
dc.date.accessioned | 2016-01-15T11:10:16Z | |
dc.date.available | 2016-01-15T11:10:16Z | |
dc.date.issued | 1933 | |
dc.identifier.uri | http://hdl.handle.net/20.500.11853/297314 | |
dc.language | Ελληνική - Κοινή ελληνική | |
dc.language.iso | gre | |
dc.rights | Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 4.0 Διεθνές | |
dc.rights.uri | https://creativecommons.org/licenses/by-nc-nd/4.0/deed.el | |
dc.title | Εάν είς ετοιμοθάνατος βλασφημήση ή εχθρός του τον εβλασφήμησε κατά την στιγμήν του θανάντου του, ο άθρωπος αυτός θα γίνη βρυκόλακας η γή δεν δύναται να διαλύση το σώμα του θα περιφέρεται εδώ και εκεί κατά την νύκτα στραγγαλίζων ανθρώπους και ζώα και ροφών το αίμα των. Δεν υπάρχει εις τον Άδην ειρήνη δι αυτόν ούτε δια τους συγγενείς του, διότι επιστρέφων εις τον οίκον του ‘’τρέφεται εκ των υπαρχόντων του’’φέρει μαζύ του χολέραν, πανώλην και τύφον. Η πρασινάδα ξηραίνεται γύρω από τον τάφο του, τα άνθη λευξαίνονται και κατατρώγονται από τους σκώληκας η καταστροφή επέρχεται επί των ποιμνίων, και οι σκύλοι τρέχουν λυσσασμένοι μέσα εις τους δρόμους ουρλιάζοντες κατά την νύκτα. Την Κίμωλον και την Μήλον περισσότερον από τας άλλας νήσους του αρχιπελάγους επεσκέφθη πολλάκις πανώλης, επομένως εις τας νήσους αυτάς η πίστις εις τους βρυκόλακας παρατηρείται περισσότερον παρά αλλαχού εις τας Κυκλάδας, εκτός ίσως του βορείου μέρους της Άνδρου. Κατά την διάρκειαν των μεγάλων καταστροφών τας οποίας επιφέρει η πανώλης, η θρησκεία, λέγουν δύναται μόνη να δομάση το πνεύμα και δια λειτουργιών δύναται ο ιερεύς να θέση τα πράγματα εις την θέσιν των. Κατά την εποχήν αυτήν δεν είδομεν ‘ο,τι είδεν ο TURNEFORT κατά το 1700, διότι δεν εκθάπτουν πλέον το σώμα του νεκρού δια να το καύσουν και να εκθέσουν την τέφραν εις τους ανέμους, ένεκα της αυστηράς απαγορεύσεως της εκκλησίας. Εκείνο το οποίον κάμνουν ακόμη εις την Κίμωλον είναι το εξής : Εάν υποτεθή ότι υπάρχει περίστασις υπάρξεως βρυκόλακος προστρέχουν εις ένα ιερέα, ο οποίος τους ακολουθεί μέχρι του τάφου του υποτιθέμενου φαντάσματος, επί του οποίου γονατισμένοι όλοι παρακαλούν τον Θεόν να λυπηθή το ταλαίπωρον πλάσμα του, ενώ ο ιερεύς χύνει ολίγον θερμόν ύδωρ και όξος. Κατόπιν της ιεροτελεστίας ταύτης παρατηρείται γενικώς ότι τα φαντάσματα σταμνατούν τας περιπλανήσεις των, υπάρχουν δε πολλοί οι οποίοι βεβαιούν ότι, καθ’όν χρόνον λαμβάνει χώραν η τελετή αυτή, ακούον να τρίζουν τα κόκκαλα που ευρίσκονται εις τον τάφον… Τοιουτοτρόπως ένα φάντασμα ροφά το αίμα ενός εκ των συγγενών του με τον σκοπόν να κερδίση δαι τον εαυτόν του δύναμιν. Η πρόληψις περί βρυκόλακος ήδη ευρίσκεται εις την παρακμήν της, αμφιβάλλω δε εάν θα ευρεθή κανείς από την νέαν γενεάν ο οποίος θα πιστεύση εις αυτήν. Οι βρυκόλακες δεν είναι τα μόνα είδη φαντασμάτων, τα οποία πιστεύουν εις την Κίμωλον. Τα διάφορα σπήλαια με τα οποία είναι γεμάτη η ηφαιστειώδης αυτή νήσος και τα φανταστικά μέρη ενισχύουν συνεχώς την πίστιν προς το υπερφυσικόν και επομένως εις την Κίμωλον και την Μήλον επέζησαν όλα τα είδη των παλαιών προλήψεων. | |
dc.type | Παραδόσεις | el |
dc.description.drawernumber | Παραδόσεις ΛΖ΄- ΜΕ΄ | |
dc.relation.source | J. Th. Bent, The Cyclades or Life among the Insular Greeks, London 1885, (μετάφρ. Στέλλας Ράμφου), Εφημ. “Μήλος”, Αθήναι, Έτ. 10, 1933, αρ. Φύλλ. 203, σελ. 2 | |
dc.relation.sourceindex | Μήλος, 1933 | |
dc.relation.sourcetype | Εφημερίδα | |
dc.description.bitstream | D_PAA_06032w, D_PAA_06032w2 | |
dc.subject.legend | Παράδοση ΛΖ | |
edm.dataProvider | Κέντρον Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας της Ακαδημίας Αθηνών | el |
edm.dataProvider | Hellenic Folklore Research Center, Academy of Athens | en |
edm.provider | Κέντρον Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας της Ακαδημίας Αθηνών | el |
edm.provider | Hellenic Folklore Research Center, Academy of Athens | en |
edm.type | TEXT | |
dc.coverage.geoname | 264371/Αθήνα | |