Βρυκόλακες

Οι βουρβουλλάκοι εκατηβαίνναν αφ’τον Άγιο Στέφανο κ’εκουλοίσαν έναμ-περλόι. Εκεί που βγαινε παρα όξου, είδεν τους βουρβουλλάκους ομπρός του κ’εκουλούσαν το μπερλόι κ’εχορεύγκαν ομπρός του κ’ήπαιζζεν ο έανς το μπερλόι και του λέγαν : Το φεσάκι σου το μαύρο τήρα μόλα θα του κάμω. Ο παπάς των είπεν τρείς φορές Φτού στα γένεια σας και στ’αρκίδια σας. Κι εχαθήκαν απ’ ομπρός του οχονού. Την βραδυάν εκείνην ήφυεν να πα στήχ-χ’ωραν που είχεδ-δουλειάν, να πιάση τους λουλάδες των καζζανιών. Εκείνην την βραδυάν επέθανεν ένας, ο γέρο Κλουστερης. Του ήβγεν ο παπάς εις τον Τρούλλον, να και βλέπη τογ-γέρον ομπροστά του με τηβ-βέργαν του και δεν του ήφηννεν να πορπατήση, μόνον του τούχτισεν έναν τείχον ομπρός του. ‘’Βρε γέρον Κλουστερή, του λεί ο παπάς, πόσα εγάγαμεν κ’ήπιαμεμ-μαζζίν, άφησ’με να περάσω. Ήφηννεν ταλ-λιγάκι και πάλι τούχτιζζεν τοίχους, ώσπου πήγεν εις το Μοναστήριον. Επεί άμα ήνοιξεν η πόρτα του Μοναστηριού,τούδωκεν ο Βουρβούλλακας μιαν και τον τινά μέσ’στον ασβεστόλακκον. Εβγάλαν τον έξω, επλύνναν τον κ’επήεν εις τηχ-χώραν και τον εκουλούθαν. Σαν ήρκετον όξω, εδεκεί στήβ-Βίγλαν, εμαζζευτήκον πολλοί Βουρβουλλόκοι και τον επιάσαν εις τοις πέτρες, μα δεν εσίμωννεν καμμιά πέτρα κοντά του. (Άγιο Στέφανο=Νεκροταφείο, περλόι=ο ασκός, και περλοή, εκουλοίσαν=εκυλούσαν, λουλάδες=καλυπτήρες, καζζανιού=αποστακτήρες, Μαναστήριον=η νέα μονή λέγεται ακόμη Μαναστήριον)