Μια γράβα τσ’ Αλιμπάξους. Εκεί λέει έβγαινε ένα φάντασμα. Ήτανε ένας Κολοβός που ‘χε μπρικολακιάσει. Αυτό το παιδί (Ιωάννης Μπερτούλης. Επέθανε 92 ετών, το 1945)εσηκώθηκε να πάη στην Αρραβωνιαστικκά του. Για να μην πάη από τον κεντρικό δρόμο, επήε από παρακλάδι. Εκεί περνώντας είδε τον μπρικόλακα, τον Κολοβό. Τον εγνώρισε, λέει, αλλά ο βρικόλακας του είπε να μην τόνε μαρτυρήση, για να μην του κάμη κακό. Το παιδί δεν πήε στην αρραβωνιαστικιά του, αλλά γύρισε σπίτι του κι έπεσε κατακρέβατα. Η μάννα του το κατάλαβε αμέσως. –Τι έχεις, παιδί μου; -Δε μπορώ να σας το πώ. Στο τέλος το είπε. Αλλά εκάθησε 6μήνες μέσα γιομάτος μαυρισιές απάνω του, χτυπαμένο από το βρικόλακα. Επήρανε λοιπόν τον παπά και έκαμε την παράκληση. Του λέει η μάννα του παιδιού απάνω στην ψαλμουδιά, να προσθέσης. ‘’Πάρε αυτό το τσεκούρι, αυτό το πριόνι, να πάς εις την Ήπειρο, να κόβης ξύλα. Κι α δεν περάσουνε 500 χρόνια να μην ξαναγυρίσης’’ Μ’αυτά, το παιδί έγιανε(η μάννα του που ήταν εξαδερφός της το αφηγείται στον Δημήτρη Αραβανή). Αυτό το παιδί, έπειτ’από χρόνια ήρθε στους Παξούς, βγήκε κάποτε να πα να κατουρήση, είχε το ζωνάρι του μακρύς και το πέταε. Έντεσε μέσα σ’ένα ξεραγκάδι και όπως εφέρμαρε, φοβήθηκε πάλι πως τον κυνήγαγε ο Κολοβός. Τα’άφηκε κι έφυγε κι επήρε σκοινί από Τσολιά για να ζωστή.