Άνωθεν του χωρίου Καβουσίου της επαρχίας Ιεραπέτρου εν Κρήτη υπάρχουσι μεταξύ υψηλών βουνών και δυσπροσί των βράχων και κρημνών χαράδραι και φάραγγες, ας μόνον πτηνά δύνανται να επισκεφθώσι. Θεωρεί δε ταύτας όλα ως κατοικίας εν αυταίς δαιμόνιων και ιδίως πιστεύει ότι μεταβαίνουσιν εν αυταίς εκ Ηλύσια πεδία και αι ψυχαί των αποθνησκόντων Οθωμανών ομοχωρίων των. Περί μιας μάλιστα τούτων πλησίον του χωρίον Μοναστηράκι, κάτωθεν της οποίας υπάρχουσι νερόμιλοι τινες ολας αναφέρει πολ΄λάς περιέργους ιστορίας. Πιστεύει ότι Οθωμανός τη μιλευθρός χαχάμης λεγόμενος ελάμβανε συχνά επισκέψεις περί των αποβιωσάντων συγγενώντον, ων ε ψυχαί κατώκουν εις τω άνωθεν των μύλων χάνουν σαν αγρίαν και φοβερά χαράδραν. Αναχωρούνται τα πλοία εκ τινος λιμένας του Αγίου Νικολάου της αυτής νήσου και παρακάμπτονται το ακρωτερτον Αγ. Ιωάννου τρεφόμενα προς δυσμάς απαντώσι βραχώδη τινα σκόπελον επικίνδυνον ‘ς τον πλούν αυτών. Δια τούτο ο λαός φαντάζεται τα σκόπελον τούτον κατοικη ήρτον δαιμόνων και ονομάζει αυτόν Γέρακα, θεωρεί αυτά ες άλλον βράχον χαρύβδεις ή Σκυλλες.