Μια φορά ήσανε δυο γειτόνισσες, η μια ήτονε μιστοδούσα. Ήθελα ζυμώση κι εμοίραζε τα ψωμιά στσι φτωχούς, ήθελα μαγερέψει και ήτονε κι η πάρτη τω φτωχώ μέσα. Η - γι - άλλη δεν ήδιδε τ’ αγγέλου τζης νερό. Ήρθε καιρός κι εποθάνανε κι οι δυο. Πάνε στον άλλον κόσμο. Η πρώτη είχενε γύρου γύρου τζης σακκιές τα ψωμιά, και σωρούς τα τεψά γεμάτα φαγιά, η γι άλλη δεν είχενε πράμα. Ρωτά: «Γιάντα τάξε η γειτόνισσά μου έχει τόσανά καλά κι εγώ δεν έχω πράμα; - Εκείνη τα ζύμωσε οντέν ήτονε στον κόσμο. - Να μ’ αφήσετε και μένα να πάω να ζυμώσω, να κατασταθώ; και να ξαναρθώ. - Ε, να σ’ αφήσωμε!». Αφήνουν τη και γιαγέρνει στον Απάνων κόσμο και ζυμώνει δυο τρεις φουρνιές ψωμιά. Γεμίζει κάμποσες σακκιές χωρίς να δώση αθρώπου μια μπουκιά, μόνο έναν καημένο ψωμί, σε μια διακονιαρού, απού δεν το ’θελε. Σαν εποκαταστάθηκε θέτει και ποθαίνη. Πάει στον Κάτων Κόσμο, ανιμένει να δη τσι σακκιές τα ψωμιά, πράμα! Βρίσκει μόνο το καημένο ψωμί που ήδωκε. Λέει τως πάλι: - Μα ’γώ πήγα κι εζύμωσα κι εγέμισα τα σακκιά μου ψωμιά κι εδά δεν τα θωρώ, πού ’ν’ τα; - Σαν ήθελες κερά μου να τα ’χης ήπρεπε να τα μοιράσεις στσι φτωχούς. Το καημένο ψωμί ήδωκες, το καημένο ψωμί έχεις. - Να ξαναγιαγείρω να τα δώσω. - Εδά μπλιο πάει. Και δεν την αφήκανε να ξαναγιαγείρη

Λιουδάκη, Μαρία

Μια φορά ήσανε δυο γειτόνισσες, η μια ήτονε μιστοδούσα. Ήθελα ζυμώση κι εμοίραζε τα ψωμιά στσι φτωχούς, ήθελα μαγερέψει και ήτονε κι η πάρτη τω φτωχώ μέσα. Η - γι - άλλη δεν ήδιδε τ’ αγγέλου τζης νερό. Ήρθε καιρός κι εποθάνανε κι οι δυο. Πάνε στον άλλον κόσμο. Η πρώτη είχενε γύρου γύρου τζης σακκιές τα ψωμιά, και σωρούς τα τεψά γεμάτα φαγιά, η γι άλλη δεν είχενε πράμα. Ρωτά: «Γιάντα τάξε η γειτόνισσά μου έχει τόσανά καλά κι εγώ δεν έχω πράμα; - Εκείνη τα ζύμωσε οντέν ήτονε στον κόσμο. - Να μ’ αφήσετε και μένα να πάω να ζυμώσω, να κατασταθώ; και να ξαναρθώ. - Ε, να σ’ αφήσωμε!». Αφήνουν τη και γιαγέρνει στον Απάνων κόσμο και ζυμώνει δυο τρεις φουρνιές ψωμιά. Γεμίζει κάμποσες σακκιές χωρίς να δώση αθρώπου μια μπουκιά, μόνο έναν καημένο ψωμί, σε μια διακονιαρού, απού δεν το ’θελε. Σαν εποκαταστάθηκε θέτει και ποθαίνη. Πάει στον Κάτων Κόσμο, ανιμένει να δη τσι σακκιές τα ψωμιά, πράμα! Βρίσκει μόνο το καημένο ψωμί που ήδωκε. Λέει τως πάλι: - Μα ’γώ πήγα κι εζύμωσα κι εγέμισα τα σακκιά μου ψωμιά κι εδά δεν τα θωρώ, πού ’ν’ τα; - Σαν ήθελες κερά μου να τα ’χης ήπρεπε να τα μοιράσεις στσι φτωχούς. Το καημένο ψωμί ήδωκες, το καημένο ψωμί έχεις. - Να ξαναγιαγείρω να τα δώσω. - Εδά μπλιο πάει. Και δεν την αφήκανε να ξαναγιαγείρη

dc.contributor.author	Λιουδάκη, Μαρία
dc.coverage.spatial	Κρήτη, Μεραμβέλλο, Λατσίδα
dc.date.accessioned	2016-01-15T11:10:11Z
dc.date.available	2016-01-15T11:10:11Z
dc.date.issued	1938
dc.identifier.uri	http://hdl.handle.net/20.500.11853/297209
dc.language	Ελληνική - Διάλεκτος - Κρητική
dc.language.iso	gre
dc.rights	Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 4.0 Διεθνές
dc.rights.uri	https://creativecommons.org/licenses/by-nc-nd/4.0/deed.el
dc.title	Μια φορά ήσανε δυο γειτόνισσες, η μια ήτονε μιστοδούσα. Ήθελα ζυμώση κι εμοίραζε τα ψωμιά στσι φτωχούς, ήθελα μαγερέψει και ήτονε κι η πάρτη τω φτωχώ μέσα. Η - γι - άλλη δεν ήδιδε τ’ αγγέλου τζης νερό. Ήρθε καιρός κι εποθάνανε κι οι δυο. Πάνε στον άλλον κόσμο. Η πρώτη είχενε γύρου γύρου τζης σακκιές τα ψωμιά, και σωρούς τα τεψά γεμάτα φαγιά, η γι άλλη δεν είχενε πράμα. Ρωτά: «Γιάντα τάξε η γειτόνισσά μου έχει τόσανά καλά κι εγώ δεν έχω πράμα; - Εκείνη τα ζύμωσε οντέν ήτονε στον κόσμο. - Να μ’ αφήσετε και μένα να πάω να ζυμώσω, να κατασταθώ; και να ξαναρθώ. - Ε, να σ’ αφήσωμε!». Αφήνουν τη και γιαγέρνει στον Απάνων κόσμο και ζυμώνει δυο τρεις φουρνιές ψωμιά. Γεμίζει κάμποσες σακκιές χωρίς να δώση αθρώπου μια μπουκιά, μόνο έναν καημένο ψωμί, σε μια διακονιαρού, απού δεν το ’θελε. Σαν εποκαταστάθηκε θέτει και ποθαίνη. Πάει στον Κάτων Κόσμο, ανιμένει να δη τσι σακκιές τα ψωμιά, πράμα! Βρίσκει μόνο το καημένο ψωμί που ήδωκε. Λέει τως πάλι: - Μα ’γώ πήγα κι εζύμωσα κι εγέμισα τα σακκιά μου ψωμιά κι εδά δεν τα θωρώ, πού ’ν’ τα; - Σαν ήθελες κερά μου να τα ’χης ήπρεπε να τα μοιράσεις στσι φτωχούς. Το καημένο ψωμί ήδωκες, το καημένο ψωμί έχεις. - Να ξαναγιαγείρω να τα δώσω. - Εδά μπλιο πάει. Και δεν την αφήκανε να ξαναγιαγείρη
dc.type	Παραδόσεις	el
dc.description.drawernumber	Παραδόσεις ΚΣΤ΄ - ΛΣΤ΄
dc.relation.source	Αρ. 1162 Β, σελ. 154 – 155, Μ. Λιουδάκη, Μεραμβέλλο, Λάτσιδα, 1938
dc.relation.sourceindex	1162 Β
dc.relation.sourcetype	Αρχείο χειρογράφων
dc.description.bitstream	D_PAA_05926w, D_PAA_05926w2, D_PAA_05926w3
dc.subject.legendtitle	Η ελεημονήτρα κι η ανελεημόνηστη
dc.informant.name	Φρουδά, Τερψιχόρη
dc.informant.gender	Γυναίκα
dc.informant.age	60
dc.subject.legend	Παράδοση ΛΣΤ
edm.dataProvider	Κέντρον Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας της Ακαδημίας Αθηνών	el
edm.dataProvider	Hellenic Folklore Research Center, Academy of Athens	en
edm.provider	Κέντρον Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας της Ακαδημίας Αθηνών	el
edm.provider	Hellenic Folklore Research Center, Academy of Athens	en
edm.type	TEXT
dc.coverage.geoname	6697802/Κρήτη, Μεραμβέλλο, Λατσίδα

Αρχεία σε αυτό το τεκμήριο

Αρχεία	Μέγεθος	Τύπος	Προβολή
Δεν υπάρχουν αρχεία που να σχετίζονται με αυτό το τεκμήριο.

Αυτό το τεκμήριο εμφανίζεται στις ακόλουθες συλλογές

Παραδόσεις
Παραδόσεις ή θρύλοι λέγονται οι λαϊκές προφορικές διηγήσεις που συνδέονται με συγκεκριμένους τόπους, χρόνους και χαρακτήρες, και θεωρούνται αληθινές.

Εμφάνιση απλής εγγραφής

Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 4.0 Διεθνές

Εκτός απ 'όπου διευκρινίζεται διαφορετικά, η άδεια αυτού του τεκμηρίου περιγράφεται ως Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 4.0 Διεθνές

Η ελεημονήτρα κι η ανελεημόνηστη

Αρχεία σε αυτό το τεκμήριο

Αυτό το τεκμήριο εμφανίζεται στις ακόλουθες συλλογές

Σχετικές εγγραφές