Το Σαββάτο τ’ Αγιο Ρουσαλιού κάνουν στάρι και μια μεγάλη λειτουργιά, γιατί κλειούνται οι πεθαμμένοι πάλι μέσα στο σκότος. Μα καλύτερο ακόμα είναι να μεράζη κανείς για την ψυχή των πεθαμμένων του στους φτωχούς. Λένε πως κάποια πλούσια, που αγάπαε πολύ τον άντρα της, έκανε το Σάββατο τ’ Άγιο – Ρουσαλιού μια λειτουργιά μεγάλη, έκανε και μια πλαδένα στάρι και τα έδωκε ούλα της ψυχοπαίδας της να τα πάη του παπά. Εκείνη, στο δρόμο που πήγαινε, πέρασε από ένα φτωχόσπιτο και ήταν μια γυναίκα φτωχή και τα παιδιά της της γυρεύανε ψωμί. Τους λυπήθηκε τότε και τους είπε: «Πάρε, καϋμένη, τη λειτουργιά και τα κόλλυβα. Μεγαλύτερο ψυχικό είναι να τα δώκω εσένα μόνο μη μάθη τίποτε η κυρά μου.» Γύρισε λοιπόν πίσω στην κυρά της και δεν της είπε πως έδωκε τη λειτρουγιά των φτωχών, μόνο της είπε πως την επήγε του παπά. Το βράδυ βλέπει η κυρά της τον άντρα της στον ύπνο της, και της λέει: «τι έκανες; Έκανες τίποτε για την ψυχή του αφεντικού σου;» Εκείνη η καλιακούδα τρόμαξε. «Συφορά μου! λέει, κάποιος θα με είδε και θα με μαρτύρησε, που έδωκα τη λειτρουγιά και τώρα τι έχω να τραβήξω!» Λέει της κυράς της: «Εγώ, κυρά μου, τι να κάμω, δεν έκανα τίποτες». Το βράδυ ξαναβλέπει η κυρά της πάλι τον άντρα της «Γυναίκα, της λέει, πάλι πολύ σ’ ευχαριστώ. Μεγαλύτερο συχώριο δε μπορούσε να γίνη για την ψυχή μου από τούτο που έκανε η Βγένα. – Τι έκανε, νοικοκύρη μου, του λέει, εκείνη, τι έκανε; «Ρώτα την και θα στο πη.» Σηκώνεται εκείνη το πρωί αλαφιασμένη. «Τούτο, λέει, δεν είναι όνειρο, είναι σπουδαίο πράμα. «Πιάνει πάλι την ψυχοπαίδα. «Μώρ’ Βγένα, της λέει, τι έκαμες; Πες μου το παιδάκι μου και δε θα σε μαλλώσω, μη φοβάσαι. – Κυρά, της λέει εκείνη, τι να σου πω, που αυτό που έκαμα ήταν άσχημο. Τη μπλαδένα με τα κόλλυβα και τη λειτρουγιά για τον αφεντικό μου, δεν τα πήγα του παπά, μόνο τάδωκα εκείνης της φτωχιάς γυναίκας. – Και δε μου τόλεγες παιδάκι μου, για να ξέρω τι πρέπει να κάνω για τη ψυχή του», λέει η κυρά της. Κι από τότε μέραζε ψωμί και λάδι και φαΐ στους φτωχούς, όπου μπορούσε, κι αυτά, έκεγε η κυρούλα μου, πως είναι καλύτερα από μνημόσυνα.
| dc.contributor.author | Ταρσούλη, Γεωργία | |
| dc.coverage.spatial | Μεσσηνία, Πύλος, Κορώνη | |
| dc.date.accessioned | 2016-01-15T11:10:09Z | |
| dc.date.available | 2016-01-15T11:10:09Z | |
| dc.date.issued | 1938 | |
| dc.identifier.uri | http://hdl.handle.net/20.500.11853/297167 | |
| dc.language | Ελληνική - Κοινή ελληνική | |
| dc.language.iso | gre | |
| dc.rights | Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 4.0 Διεθνές | |
| dc.rights.uri | https://creativecommons.org/licenses/by-nc-nd/4.0/deed.el | |
| dc.title | Το Σαββάτο τ’ Αγιο Ρουσαλιού κάνουν στάρι και μια μεγάλη λειτουργιά, γιατί κλειούνται οι πεθαμμένοι πάλι μέσα στο σκότος. Μα καλύτερο ακόμα είναι να μεράζη κανείς για την ψυχή των πεθαμμένων του στους φτωχούς. Λένε πως κάποια πλούσια, που αγάπαε πολύ τον άντρα της, έκανε το Σάββατο τ’ Άγιο – Ρουσαλιού μια λειτουργιά μεγάλη, έκανε και μια πλαδένα στάρι και τα έδωκε ούλα της ψυχοπαίδας της να τα πάη του παπά. Εκείνη, στο δρόμο που πήγαινε, πέρασε από ένα φτωχόσπιτο και ήταν μια γυναίκα φτωχή και τα παιδιά της της γυρεύανε ψωμί. Τους λυπήθηκε τότε και τους είπε: «Πάρε, καϋμένη, τη λειτουργιά και τα κόλλυβα. Μεγαλύτερο ψυχικό είναι να τα δώκω εσένα μόνο μη μάθη τίποτε η κυρά μου.» Γύρισε λοιπόν πίσω στην κυρά της και δεν της είπε πως έδωκε τη λειτρουγιά των φτωχών, μόνο της είπε πως την επήγε του παπά. Το βράδυ βλέπει η κυρά της τον άντρα της στον ύπνο της, και της λέει: «τι έκανες; Έκανες τίποτε για την ψυχή του αφεντικού σου;» Εκείνη η καλιακούδα τρόμαξε. «Συφορά μου! λέει, κάποιος θα με είδε και θα με μαρτύρησε, που έδωκα τη λειτρουγιά και τώρα τι έχω να τραβήξω!» Λέει της κυράς της: «Εγώ, κυρά μου, τι να κάμω, δεν έκανα τίποτες». Το βράδυ ξαναβλέπει η κυρά της πάλι τον άντρα της «Γυναίκα, της λέει, πάλι πολύ σ’ ευχαριστώ. Μεγαλύτερο συχώριο δε μπορούσε να γίνη για την ψυχή μου από τούτο που έκανε η Βγένα. – Τι έκανε, νοικοκύρη μου, του λέει, εκείνη, τι έκανε; «Ρώτα την και θα στο πη.» Σηκώνεται εκείνη το πρωί αλαφιασμένη. «Τούτο, λέει, δεν είναι όνειρο, είναι σπουδαίο πράμα. «Πιάνει πάλι την ψυχοπαίδα. «Μώρ’ Βγένα, της λέει, τι έκαμες; Πες μου το παιδάκι μου και δε θα σε μαλλώσω, μη φοβάσαι. – Κυρά, της λέει εκείνη, τι να σου πω, που αυτό που έκαμα ήταν άσχημο. Τη μπλαδένα με τα κόλλυβα και τη λειτρουγιά για τον αφεντικό μου, δεν τα πήγα του παπά, μόνο τάδωκα εκείνης της φτωχιάς γυναίκας. – Και δε μου τόλεγες παιδάκι μου, για να ξέρω τι πρέπει να κάνω για τη ψυχή του», λέει η κυρά της. Κι από τότε μέραζε ψωμί και λάδι και φαΐ στους φτωχούς, όπου μπορούσε, κι αυτά, έκεγε η κυρούλα μου, πως είναι καλύτερα από μνημόσυνα. | |
| dc.type | Παραδόσεις | el |
| dc.description.drawernumber | Παραδόσεις ΚΣΤ΄ - ΛΣΤ΄ | |
| dc.relation.source | Αρ. 1159 Α, σελ. 22, Γ. Ταρσούλη, Κορώνη Πυλίας, 1938 | |
| dc.relation.sourceindex | 1159 Α | |
| dc.relation.sourcetype | Αρχείο χειρογράφων | |
| dc.description.bitstream | D_PAA_05884w, D_PAA_05884w2 | |
| dc.informant.name | Καπηνιάρη, Γεωργίτσα | |
| dc.informant.gender | Γυναίκα | |
| dc.informant.age | 50 | |
| dc.subject.legend | Παράδοση ΛΣΤ | |
| edm.dataProvider | Κέντρον Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας της Ακαδημίας Αθηνών | el |
| edm.dataProvider | Hellenic Folklore Research Center, Academy of Athens | en |
| edm.provider | Κέντρον Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας της Ακαδημίας Αθηνών | el |
| edm.provider | Hellenic Folklore Research Center, Academy of Athens | en |
| edm.type | TEXT | |
| dc.coverage.geoname | 257149/Μεσσηνία, Πύλος, Κορώνη |
Αρχεία σε αυτό το τεκμήριο
| Αρχεία | Μέγεθος | Τύπος | Προβολή |
|---|---|---|---|
|
Δεν υπάρχουν αρχεία που να σχετίζονται με αυτό το τεκμήριο. |
|||
Αυτό το τεκμήριο εμφανίζεται στις ακόλουθες συλλογές
-
Παραδόσεις
Παραδόσεις ή θρύλοι λέγονται οι λαϊκές προφορικές διηγήσεις που συνδέονται με συγκεκριμένους τόπους, χρόνους και χαρακτήρες, και θεωρούνται αληθινές.
Εκτός απ 'όπου διευκρινίζεται διαφορετικά, η άδεια αυτού του τεκμηρίου περιγράφεται ως Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 4.0 Διεθνές