Εμφάνιση απλής εγγραφής

Τον καιρό του θανατικού ηφήννασιν τα νοικοκυρζ’ιά τους κ’ι΄ηπαέννασιν κ’ι΄ηκάθουντο μες στους σπήλιους. Της μιανής ηπέθαινεν το παιΐν της κι η άλλη νανούριζεν ‘κόμα το ικόν της (δικό της) κ’ι’ ηπεθαίναν γούλοι (όλοι) τους κ’ι΄η(γ)ένουντο Στοισειά, κ’ ιαί τον ψυχόν του Μα ηφαντάζασι κ’ι’ ηναναρίζαν τα παιgιά τους. Κ’αι στο θέρος οι (γ)υναίκες άμα θέλασι να παν στο νερό, πηαίναν ούλο συντροφιαστικά κ’ι΄ηκούασιν φωνές κ’ι’ ηλέασιν: ναννί το το παιάκ’ ιν μου, ναννί το να το κάμω, ναννί το τ’ ακριβό μωρό, να μην το πάρει ο Χάρος. Ηνανναρίζαντο οι «Καλομοίρες» κ’ι’ ηκούαντο οι θερίστρες. [ψυχός= Ο ψυχός του Μα – δηλ. τα μνημόσυνα με τα κόλλυβα που κάμνουν τον Μάϊον – πιστεύεται, πως ξεσηκώνει τις ψυχές πιο πολύ από κάθε άλλη εποχή μνημοσύνων, όπως π.χ. το Σάββατο των ψυχών της πρώτης βδομάδας της Μ. Σαρακοστής και οι μέρες εκείνες του Μάη είναι όλο φάνταξη Στοιχειών και πεθαμμένων.

Αρχεία σε αυτό το τεκμήριο

Αυτό το τεκμήριο εμφανίζεται στις ακόλουθες συλλογές

• Παραδόσεις
  Παραδόσεις ή θρύλοι λέγονται οι λαϊκές προφορικές διηγήσεις που συνδέονται με συγκεκριμένους τόπους, χρόνους και χαρακτήρες, και θεωρούνται αληθινές.

Εμφάνιση απλής εγγραφής