Αι Μοίραι θεωρούνται τρεις του αριθμόν. Η ηλικία αυτών είναι διάφορος. Παρίστανται ως επί το πλείστον νήθουσαι. Και άλλοι μεν μύθοι παριστάνουσιν αυτάς ως αράπισσας, άλλοι δε ως λευκάς. Αι Μοίραι αποφασίζουσιν απολύτως περί της τύχης των ανθρώπων, εκείνα δε, τα οποία θα αποφασίσωσιν, είναι αναπόφευκτα. Δια τούτο λέγουσι: «Τα ‘χει η Μοίρα μου γραμμένα, δεν παρέρχεται κανένα» και «γραφτό μου ήτονε». Συνήθως φράσις, την λέγει τις δυστυχήσας εις εαυτόν προς παρηγορίαν και ανάπαυσιν της συνειδήσεώς του, ότι δηλ. αυτός εξετέλεσε το καθήκόν του, αλλά υπέκυψεν εις ανωτέραν δύναμιν. Η επίδρασις των Μοιρών επί του ανθρώπου άρχεται ευθύς εξ αρχής. Αφού γεννηθή το βρέφος, έρχονται αι Μοίραι και μοιράζουσιν αυτό, ήτοι αποφασίζουσιν εν γένει περί του βίου του επί παρουσία αυτού. Άπαξ δε αι Μοίραι μοιράζουσιν. Υπάρχουσι τινες, οίτινες ευνοούνται υπό της τύχης και οι τοιούτοι ονομάζονται γουρλήδες. Υπό της ειμαρμένης έχει ορισθή το τέλος εκάστου, ο ουδείς δύναται να μεταβάλη. Εν τούτοις, καθώς εις το περί εντυμάτων αι εφέραμεν, φρονούσιν ότι οι άγγελοι κρατούσι βιβλίον, εν ω είναι γεγραμμένον το τέλος εκάστου. Φρονούσιν ότι δι έκαστον άνθρωπον ανάπτει κανδύλα είτε εν ουρανώ. Είτε εν Άδη, όταν δε αύτη σβεσθή, τότε αποθνήσκει ο εις ον ανήκει άνθρωπος. Ιδού και η φράσις «έσβυσε το καντύλι του» επί αποθανούντων.

Άγνωστος συλλογέας

Αι Μοίραι θεωρούνται τρεις του αριθμόν. Η ηλικία αυτών είναι διάφορος. Παρίστανται ως επί το πλείστον νήθουσαι. Και άλλοι μεν μύθοι παριστάνουσιν αυτάς ως αράπισσας, άλλοι δε ως λευκάς. Αι Μοίραι αποφασίζουσιν απολύτως περί της τύχης των ανθρώπων, εκείνα δε, τα οποία θα αποφασίσωσιν, είναι αναπόφευκτα. Δια τούτο λέγουσι: «Τα ‘χει η Μοίρα μου γραμμένα, δεν παρέρχεται κανένα» και «γραφτό μου ήτονε». Συνήθως φράσις, την λέγει τις δυστυχήσας εις εαυτόν προς παρηγορίαν και ανάπαυσιν της συνειδήσεώς του, ότι δηλ. αυτός εξετέλεσε το καθήκόν του, αλλά υπέκυψεν εις ανωτέραν δύναμιν. Η επίδρασις των Μοιρών επί του ανθρώπου άρχεται ευθύς εξ αρχής. Αφού γεννηθή το βρέφος, έρχονται αι Μοίραι και μοιράζουσιν αυτό, ήτοι αποφασίζουσιν εν γένει περί του βίου του επί παρουσία αυτού. Άπαξ δε αι Μοίραι μοιράζουσιν. Υπάρχουσι τινες, οίτινες ευνοούνται υπό της τύχης και οι τοιούτοι ονομάζονται γουρλήδες. Υπό της ειμαρμένης έχει ορισθή το τέλος εκάστου, ο ουδείς δύναται να μεταβάλη. Εν τούτοις, καθώς εις το περί εντυμάτων αι εφέραμεν, φρονούσιν ότι οι άγγελοι κρατούσι βιβλίον, εν ω είναι γεγραμμένον το τέλος εκάστου. Φρονούσιν ότι δι έκαστον άνθρωπον ανάπτει κανδύλα είτε εν ουρανώ. Είτε εν Άδη, όταν δε αύτη σβεσθή, τότε αποθνήσκει ο εις ον ανήκει άνθρωπος. Ιδού και η φράσις «έσβυσε το καντύλι του» επί αποθανούντων.

dc.contributor.author	Άγνωστος συλλογέας
dc.coverage.spatial	Κρήτη, Σφακιά
dc.date.accessioned	2016-01-15T11:10:03Z
dc.date.available	2016-01-15T11:10:03Z
dc.identifier.uri	http://hdl.handle.net/20.500.11853/297019
dc.language	Ελληνική - Κοινή ελληνική
dc.language.iso	gre
dc.rights	Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 4.0 Διεθνές
dc.rights.uri	https://creativecommons.org/licenses/by-nc-nd/4.0/deed.el
dc.title	Αι Μοίραι θεωρούνται τρεις του αριθμόν. Η ηλικία αυτών είναι διάφορος. Παρίστανται ως επί το πλείστον νήθουσαι. Και άλλοι μεν μύθοι παριστάνουσιν αυτάς ως αράπισσας, άλλοι δε ως λευκάς. Αι Μοίραι αποφασίζουσιν απολύτως περί της τύχης των ανθρώπων, εκείνα δε, τα οποία θα αποφασίσωσιν, είναι αναπόφευκτα. Δια τούτο λέγουσι: «Τα ‘χει η Μοίρα μου γραμμένα, δεν παρέρχεται κανένα» και «γραφτό μου ήτονε». Συνήθως φράσις, την λέγει τις δυστυχήσας εις εαυτόν προς παρηγορίαν και ανάπαυσιν της συνειδήσεώς του, ότι δηλ. αυτός εξετέλεσε το καθήκόν του, αλλά υπέκυψεν εις ανωτέραν δύναμιν. Η επίδρασις των Μοιρών επί του ανθρώπου άρχεται ευθύς εξ αρχής. Αφού γεννηθή το βρέφος, έρχονται αι Μοίραι και μοιράζουσιν αυτό, ήτοι αποφασίζουσιν εν γένει περί του βίου του επί παρουσία αυτού. Άπαξ δε αι Μοίραι μοιράζουσιν. Υπάρχουσι τινες, οίτινες ευνοούνται υπό της τύχης και οι τοιούτοι ονομάζονται γουρλήδες. Υπό της ειμαρμένης έχει ορισθή το τέλος εκάστου, ο ουδείς δύναται να μεταβάλη. Εν τούτοις, καθώς εις το περί εντυμάτων αι εφέραμεν, φρονούσιν ότι οι άγγελοι κρατούσι βιβλίον, εν ω είναι γεγραμμένον το τέλος εκάστου. Φρονούσιν ότι δι έκαστον άνθρωπον ανάπτει κανδύλα είτε εν ουρανώ. Είτε εν Άδη, όταν δε αύτη σβεσθή, τότε αποθνήσκει ο εις ον ανήκει άνθρωπος. Ιδού και η φράσις «έσβυσε το καντύλι του» επί αποθανούντων.
dc.type	Παραδόσεις	el
dc.description.drawernumber	Παραδόσεις ΚΣΤ΄ - ΛΣΤ΄
dc.relation.source	Αρ. 120, σελ. 28 – 30, Σφακιά Κρήτης, Αγνώστου
dc.relation.sourceindex	120
dc.relation.sourcetype	Αρχείο χειρογράφων
dc.description.bitstream	D_PAA_05737w, D_PAA_05737w2
dc.subject.legend	Παράδοση ΛΕ
edm.dataProvider	Κέντρον Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας της Ακαδημίας Αθηνών	el
edm.dataProvider	Hellenic Folklore Research Center, Academy of Athens	en
edm.provider	Κέντρον Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας της Ακαδημίας Αθηνών	el
edm.provider	Hellenic Folklore Research Center, Academy of Athens	en
edm.type	TEXT
dc.coverage.geoname	6697802/Κρήτη, Σφακιά

Αρχεία σε αυτό το τεκμήριο

Αρχεία	Μέγεθος	Τύπος	Προβολή
Δεν υπάρχουν αρχεία που να σχετίζονται με αυτό το τεκμήριο.

Αυτό το τεκμήριο εμφανίζεται στις ακόλουθες συλλογές

Παραδόσεις
Παραδόσεις ή θρύλοι λέγονται οι λαϊκές προφορικές διηγήσεις που συνδέονται με συγκεκριμένους τόπους, χρόνους και χαρακτήρες, και θεωρούνται αληθινές.

Εμφάνιση απλής εγγραφής

Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 4.0 Διεθνές

Εκτός απ 'όπου διευκρινίζεται διαφορετικά, η άδεια αυτού του τεκμηρίου περιγράφεται ως Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 4.0 Διεθνές