Τσιούλος

Παλαιότερα, οι τσομπάνηδες δεν ξέρανε τι πράμα είταν ο τσιούλος. Η φαντασία τους, τον παρέστησε για φοβερό δαιμόνιο, που έμπαινε μέσα τους και τους αρρώσταινε για μια βδομάδα. Όμως ο τσιούλος δεν είταν δαιμόνιο. Είταν και είναι μια δαιμονισμένη μικρή χρυσοκίτρινη μύγα, που τριγυρίζει στις στάνες. Όταν αρμέγονται τα πρόβατα πλησιάζει τον καθένα και του ρίχνει με φόρα τα σκουλίκια της, που φωλιάζουν στη μύτη, στο στόμα και στα μάτια του ανθρώπου. Αλλοίμονο στον τυχερό που θα πάρει μαζύ του τα σκουλίκια της. Την άλλη μέρα του φανερώνεται πονόματος, δακρόρροια, δυνατό συνάχι και τρομερός βήχας. Φάρμακο δεν υπάρχει, περνάει μόνη της. Υπάρχει όμως το προφυλακτικό. Οι τσομπάνηδες στην ώρα του αρμέγματος, βαστούν στο στόμα τσιγάρο ή κλαδάκι ελατιού. Ο τετραπέρατος τσιούλος στην περίπτωση αυτή δεν ρίχνει τα σκουλίκια του.