Φαντάσματα Κωθωνιού

Κάτω απ' τις πετρόσκαλες Βαλκάνου – Κωθωνιού, η παράδοση τοποθετεί τα άντρα των φαντασμάτων. Λένε πως βγαίνουν στο δρόμο, τις νύχτες, πότε μια γάτα παρδαλή, πότε ένας παρδαλός σκύλος και πότε ένας άνθρωπος καλοντυμένος. Τα φαντάσματα αυτά, πάνε πότε μπρος πότε πίσω απ' το διαβάτη. Αλλοίμονο στο διαβάτη αν μιλήσει. Χάνει τη φωνή του, τον πέρνουν μαζύ τους τα φαντάσματα και χάνεται ολότελα. Χαρακτηρισρικά οι χωριάτες λένε: “τον πήρε την κρίση, πάρθηκε το χέρι ή το πόδι, τον λόχιψε, σκλίσκι, οι άνθρωποι λουχεύουντα σκλίζουντα απ' τους σκέλους.” [λουχεύουνται= Πιθανώτατα το ρήμα λογχίζομαι, σκλίζουνται= Από το Σκύλος ή Σκέλος. Ο δαγκωμένος από το σκέλο].