Ήτανε ένα παλληκάρι κι ηρχούντανε αφ’ τα λουτρά. Ερχούντανε νύχτα, στου Καλογέρου τηγ κουντουριδιά, εκεί άκουσε, που ερχούντανε από πάνω ένα ποτάμι, τραγούδια, φασαρία είχαμε και παιγνίδια. Αυτός κρύφτηκε για να μη τον δούν στο τέλος, αφού πέρασαν τα παιχνίδια και ο κόσμος στο τέλος είχε μια κόρη και κρατούσε ένα παιδί και μια γριά από πίσω, μόλις ήρταν κοντά λέει αθρωπινό κριάς μυρίζει να του φτύσω, λέει όχι να τομ πάρουμε να σηκώνη το παιδί μου. Τον επήραν και του δώσαν το παιδί να το βαστά, η γριά τον ελυπήθη και του ‘πε μόλις θα μποδοξαρώνη θα του λες αρνί κουκλί και κείνος δεν θα μποδοξαρώνη. Εφτάσαν στου Άϊ – Αποστόλους εκεί ήταν χαλάσματα χορεύγαν του λέει η γριά όση ώρα χορεύγαν θα σε ρωτούν άσπρο πετεινός ή μαύρος (εσύ θα έχης σηκώση να χορέψης τη νύφη και κείνοι θα σε ρωτούν άσπρος πετεινός για μαύρος κι ώσπου θα ΄ναι νύχτα θα λες μαύρο, και όταν (θα αρχίση) παίρνει να ξημερώνη θα σηκωθής πάλι να χορέψης τη νύφη και θα σου λέν άσπρος πετεινός για μαύρος, θα λες άσπρος και θα τραβήξης το δαχτυλίδι, που θα φορή η νύφη. Αφού έφεξε αφού είχε πάρει ο άθρωπος το δαχτυλίδι, ήρτε ένα τουλούμι και μάτζεψε τα σφαντάσματα όλα και χωνέψαν μέσα σε μια χαλικουριά και χάθησαν.

Παπαμιχαήλ, Άννα Ι.

Ήτανε ένα παλληκάρι κι ηρχούντανε αφ’ τα λουτρά. Ερχούντανε νύχτα, στου Καλογέρου τηγ κουντουριδιά, εκεί άκουσε, που ερχούντανε από πάνω ένα ποτάμι, τραγούδια, φασαρία είχαμε και παιγνίδια. Αυτός κρύφτηκε για να μη τον δούν στο τέλος, αφού πέρασαν τα παιχνίδια και ο κόσμος στο τέλος είχε μια κόρη και κρατούσε ένα παιδί και μια γριά από πίσω, μόλις ήρταν κοντά λέει αθρωπινό κριάς μυρίζει να του φτύσω, λέει όχι να τομ πάρουμε να σηκώνη το παιδί μου. Τον επήραν και του δώσαν το παιδί να το βαστά, η γριά τον ελυπήθη και του ‘πε μόλις θα μποδοξαρώνη θα του λες αρνί κουκλί και κείνος δεν θα μποδοξαρώνη. Εφτάσαν στου Άϊ – Αποστόλους εκεί ήταν χαλάσματα χορεύγαν του λέει η γριά όση ώρα χορεύγαν θα σε ρωτούν άσπρο πετεινός ή μαύρος (εσύ θα έχης σηκώση να χορέψης τη νύφη και κείνοι θα σε ρωτούν άσπρος πετεινός για μαύρος κι ώσπου θα ΄ναι νύχτα θα λες μαύρο, και όταν (θα αρχίση) παίρνει να ξημερώνη θα σηκωθής πάλι να χορέψης τη νύφη και θα σου λέν άσπρος πετεινός για μαύρος, θα λες άσπρος και θα τραβήξης το δαχτυλίδι, που θα φορή η νύφη. Αφού έφεξε αφού είχε πάρει ο άθρωπος το δαχτυλίδι, ήρτε ένα τουλούμι και μάτζεψε τα σφαντάσματα όλα και χωνέψαν μέσα σε μια χαλικουριά και χάθησαν.

dc.contributor.author	Παπαμιχαήλ, Άννα Ι.
dc.coverage.spatial	Χίος, Βολισσός
dc.date.accessioned	2016-01-15T11:09:48Z
dc.date.available	2016-01-15T11:09:48Z
dc.date.issued	1962
dc.identifier.uri	http://hdl.handle.net/20.500.11853/296681
dc.language	Ελληνική - Κοινή ελληνική
dc.language.iso	gre
dc.rights	Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 4.0 Διεθνές
dc.rights.uri	https://creativecommons.org/licenses/by-nc-nd/4.0/deed.el
dc.title	Ήτανε ένα παλληκάρι κι ηρχούντανε αφ’ τα λουτρά. Ερχούντανε νύχτα, στου Καλογέρου τηγ κουντουριδιά, εκεί άκουσε, που ερχούντανε από πάνω ένα ποτάμι, τραγούδια, φασαρία είχαμε και παιγνίδια. Αυτός κρύφτηκε για να μη τον δούν στο τέλος, αφού πέρασαν τα παιχνίδια και ο κόσμος στο τέλος είχε μια κόρη και κρατούσε ένα παιδί και μια γριά από πίσω, μόλις ήρταν κοντά λέει αθρωπινό κριάς μυρίζει να του φτύσω, λέει όχι να τομ πάρουμε να σηκώνη το παιδί μου. Τον επήραν και του δώσαν το παιδί να το βαστά, η γριά τον ελυπήθη και του ‘πε μόλις θα μποδοξαρώνη θα του λες αρνί κουκλί και κείνος δεν θα μποδοξαρώνη. Εφτάσαν στου Άϊ – Αποστόλους εκεί ήταν χαλάσματα χορεύγαν του λέει η γριά όση ώρα χορεύγαν θα σε ρωτούν άσπρο πετεινός ή μαύρος (εσύ θα έχης σηκώση να χορέψης τη νύφη και κείνοι θα σε ρωτούν άσπρος πετεινός για μαύρος κι ώσπου θα ΄ναι νύχτα θα λες μαύρο, και όταν (θα αρχίση) παίρνει να ξημερώνη θα σηκωθής πάλι να χορέψης τη νύφη και θα σου λέν άσπρος πετεινός για μαύρος, θα λες άσπρος και θα τραβήξης το δαχτυλίδι, που θα φορή η νύφη. Αφού έφεξε αφού είχε πάρει ο άθρωπος το δαχτυλίδι, ήρτε ένα τουλούμι και μάτζεψε τα σφαντάσματα όλα και χωνέψαν μέσα σε μια χαλικουριά και χάθησαν.
dc.type	Παραδόσεις	el
dc.description.drawernumber	Παραδόσεις ΚΣΤ΄ - ΛΣΤ΄
dc.relation.source	Λ. Α. αρ. 2456, σελ. 273 – 274, Άννης Ιω. Παπαμιχαήλ, Βολισσός Χίου, 1962
dc.relation.sourceindex	2456
dc.relation.sourcetype	Αρχείο χειρογράφων
dc.description.bitstream	D_PAA_05412w, D_PAA_05412w2
dc.subject.legend	Παράδοση ΛΒ
edm.dataProvider	Κέντρον Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας της Ακαδημίας Αθηνών	el
edm.dataProvider	Hellenic Folklore Research Center, Academy of Athens	en
edm.provider	Κέντρον Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας της Ακαδημίας Αθηνών	el
edm.provider	Hellenic Folklore Research Center, Academy of Athens	en
edm.type	TEXT
dc.coverage.geoname	259970/Χίος, Βολισσός

Αρχεία σε αυτό το τεκμήριο

Αρχεία	Μέγεθος	Τύπος	Προβολή
Δεν υπάρχουν αρχεία που να σχετίζονται με αυτό το τεκμήριο.

Αυτό το τεκμήριο εμφανίζεται στις ακόλουθες συλλογές

Παραδόσεις
Παραδόσεις ή θρύλοι λέγονται οι λαϊκές προφορικές διηγήσεις που συνδέονται με συγκεκριμένους τόπους, χρόνους και χαρακτήρες, και θεωρούνται αληθινές.

Εμφάνιση απλής εγγραφής

Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 4.0 Διεθνές

Εκτός απ 'όπου διευκρινίζεται διαφορετικά, η άδεια αυτού του τεκμηρίου περιγράφεται ως Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 4.0 Διεθνές